Crkvena nova godina ujedno označava i početak godišnjeg bogoslužbenog kruga, a njega čine praznici koje proslavljamo u toku godine.
SPC danas proslavlja crkvenu Novu godinu.
Ona se proslavlja 1. septembra po starom kalendaru, odnosno 14. septembra po novom, prema odluci Prvog Vaseljenskog sabora. Na ovaj dan se praznuje i spomen na Prepodobnog Simeona Stolpnika, koji se odlučio na težak podvig – život na stubu (stolpu), po čemu je nazvan Stolpnik. On je danonoćno stajao na stubu u neprestanoj molitvi i postu.
Crkvena nova godina ujedno označava i početak godišnjeg bogoslužbenog kruga, a njega čine praznici koje proslavljamo u toku godine. Prvi u nizu tih praznika jeste Rođenje Presvete Bogorodice – Mala Gospojina, koja se proslavlja 21. septembra.
Kako je objašnjeno na sajtu vjeronauka.net, načalo indikta ili crkvene Nove godine vuče poreklo iz perioda cara Konstantina, koji je 312. odlučio je da se početak nove godine proslavlja ne 1. januara, već 1/14. septembra.
To je, pre svega, bilo zbog sistema utvrđivanja i naplate poreza, odnosno početka nove finansijske godine, a nazivao se indikt (od latinskog indictio - odrediti cenu, proceniti).
Kasnije je etimologija reči "indikt“ u grčkom jeziku pretrpela izmenu i postala je sinonim za reč "godina“. Smatra se, takođe, da je 1. septembra 312. godine, Sveti ravnoapostolni car Konstantin Veliki pobedio rimskog cara Maksencija.
Upravo u uoči ove odlučujuće bitke svetom caru Konstantinu se prikazao Krst na nebu. Ova bitka otvorila je put potpisivanju Milanskog edikta 313. godine, značajnog dokumenta koji je izjednačio prava hrišćana i pagana. Ovaj dokument zaustavio je progon hrišćana i omogućio slobodu.
Oci Prvog vaseljenskog sabora 325. godine, u znak sećanja na ovaj veliki događaj, odlučili su da se Nova godina otpočne 1. septembra – od dana koji je postao početak "hrišćanske slobode“. Inače, mesec septembar bio je kod Jevreja početak nove građanske godine (2 Mojs 23,16), mesec zbiranja plodova i prinošenja žrtvi blagodarnosti Bogu.
Ipak, u hrišćanskoj crkvi ova tradicija nije odmah prihvaćena. Tek u 6. veku, za vreme vladavine cara Justinijana I, u život Crkve ulazi tradicija proslavljanja početka nove godine 1/14. septembra.
U pravoslavnoj tradiciji, molitvenik se smatra duhovnim saputnikom svakog vernika.
Iguman manastira Svetog Nikole, otac Ignjatije, tvrdi da znakovi sa glinenih pločica prikazuju geometrijske obrasce, a ne reči, otvarajući novu perspektivu na jednu od najvećih arheoloških dilemma.
Uz nekoliko sastojaka i malo strpljenja, svaka domaćica može da oblikuje ruže, listiće i cvetove od testa koji će slavski kolač pretvoriti u istinski simbol vere, lepote i porodičnog blagoslova.
Svečanim činom osvećenja nekadašnje evangelističke crkve, mitropolit nemački Grigorije utemeljio je novi duhovni dom Srpske pravoslavne crkve na jugozapadu Nemačke.
Sveti Nikolaj Ohridski i Žički u besedi za 21. četvrtak po Duhovima prikazuje kako greh gnoji dušu i zašto je čišćenje uma prvi korak ka miru i Božjoj svetlosti.
U kuhinjama pravoslavnih domaćica, ova čorba se pripremala s ljubavlju – za praznike, slave i nedeljne porodične ručkove. Sada je pravo vreme da je ponovo otkrijete i spremite po originalnom receptu iz tradicije srpske kuhinje.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Skromne namirnice, otmen ukus – manastirski zapis iz 1855. godine vraća na trpezu zalogaj koji je nekada krasilo srpsko dvorsko posluženje.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Prema nekim verovanjima, proricao je ukidanje žrtvenog zakona i ukidanje subote, umesto koje je Hristos ustanovio nedelju.
Kada su jevrejske starešine saznale za vaskrsenje Hristovo, počeli su da potplaćuje vojnike da pronose lažnu vest da Hristos nije vaskrsao, ali Longin na to nije želeo da pristine.
Učinio je veliku uslugu crkvi time što je, prema jevrejskom tekstu, ispravio mnoga mesta u Svetom pismu, koja su jeretici iskvarili.
Na molbu tri znamenite Srpkinje – kneginje Milice, despotice Jefimije i princeze Olivere, koja je bila Bajazitova žena – mošti su prenete u Srbiju.
Uz nekoliko sastojaka i malo strpljenja, svaka domaćica može da oblikuje ruže, listiće i cvetove od testa koji će slavski kolač pretvoriti u istinski simbol vere, lepote i porodičnog blagoslova.
Na blagoslovenom mestu gde se spajaju Dunav i Sava, patrijarh srpski služio je liturgiju i predvodio litiju do kapele Svete Petke, pozvavši vernike da se saberu u veri i Hristovu reč postave kao temelj života.
Od molitava za zdravlje i porodičnu sreću do isceljenja koja se prepričavaju generacijama — žene širom Srbije svedoče kako im je Sveta Petka vratila snagu, veru i mir u srcu.
Ova svetiteljka, koju Srbi naročito poštuju, smatra se zaštitnicom žena, bolesnih i siromašnih, ali i čuvarkom doma i porodice.
Reči svetogorskog starca nas podsećaju da prava molitva i ljubav prema bližnjem počinju oslobađanjem srca od osuđivanja jer samo tada u nama može zasijati toplina Božje prisutnosti.
Mladi Britanci primili su Svetu tajnu krštenja u parohiji Svetog Jovana Krstitelja u Halifaksu i postali deo duhovne porodice Srpske patrijaršije.
Jedno je kad te grize savest, a drugo je pokajanje, istakao je otac Vladimir.
