Od tihog monaškog postriga u manastiru Krupi do vođenja eparhije u kojoj su nikli deseci novih hramova – mitropolit banatski Nikanor obeležio jubilej koji otkriva priču života posvećenog Bogu i narodu.
Nedelja deveta po Duhovima, praznik Svetih apostola i đakona Prohora, Nikanora, Timona i Parmena, za verni narod Eparhije banatske bila je dan dubokog duhovnog nadahnuća i radosti. U Sabornoj crkvi Svetog oca Nikolaja u Vršcu, mitropolit banatski Nikanor obeležio je dva velika jubileja – 50 godina od monaškog postriga i 40 godina arhijerejske službe – sabravši oko sebe arhijereje, sveštenstvo, monaštvo i verni narod iz Banata, ali i iz drugih eparhija Srpske pravoslavne crkve, kao i goste iz Rumunske pravoslavne crkve.
Foto: SPC
Liturgijsko sabranje u hramu Svetog Nikolaja u Vršcu
Liturgija i velika radost vernika
Svetu liturgiju služio je umirovljeni episkop kanadski Georgije, uz sasluženje domaćina, vladike Nikanora i sveštenika iz više eparhija. U molitvenom prisustvu mitropolita budimskog Lukijana, posle lprelomljen je slavski kolač u čast Svetog apostola i đakona Nikanora – imendana domaćina.
Foto: SPC
Hram Svetog Nikoolaja u Vršcu
Tog dana, mitropolit je posebno obradovao sabran narod dodeljujući čin protojereja protonamesniku Milomiru Todoroviću, dugogodišnjem sabratu Sabornog hrama Svetog oca Nikolaja, za izuzetnu pastirsku brigu o vernicima u Vršcu. U porti Sabornog hrama potom je usledio prigodan kulturno-umetnički program, kojim je zaokružena ova svečana i istorijska proslava.
Foto: SPC
Vladika Nikanor
Početak životnog i duhovnog puta
Vladika banatski Nikanor, u svetu Veljko Bogunović, rođen je 20. avgusta 1952. godine u Medviđi kod Benkovca, u mnogodetnoj pravoslavnoj porodici Milana i Zorke (rođene Švonja). Ljubav prema Crkvi rodila se još u detinjstvu, dok je kao dečak revnosno posećivao seoski hram Rođenja Presvete Bogorodice.
Osnovnu školu završio je u Bruškoj, a po blagoslovu tadašnjeg Episkopa dalmatinskog Stefana, 1968. godine upisuje Bogosloviju „Sveta Tri Jerarha“ u manastiru Krka. Nakon mature 1973. godine, odlazi na odsluženje vojnog roka, da bi se potom vratio u dalmatinske manastire.
Dana 27. avgusta 1975. godine, u manastiru Krupi, rukom vladike Stefana, prima monaški postrig u mali shimon, dobijajući ime Nikanor. Već narednog dana rukopoložen je u jerođakona, a u čin jeromonaha 1. januara 1978. godine u Imotskom.
Foto: SPC
Liturgiju je sluzio umirovljeni vladika kanadski Georgije, uz sasluženje vladike Nikanora
Duhovna škola i usavršavanje u Rusiji i Nemačkoj
Njegovo dalje školovanje vodi ga u Moskovsku duhovnu akademiju, gde je 1979. godine uspešno odbranio diplomski rad o Svetom Vasiliju Velikom. Po povratku iz Rusije postaje suplent Bogoslovije u Krki, a potom, od 1981. do 1982. godine, uči nemački jezik u Nemačkoj kod episkopa Lavrentija.
Foto: SPC
Protonamesniku Milomiru Todoroviću, dugogodišnjem sabratu Sabornog hrama Svetog oca Nikolaja, dodeljen je čin protojereja za izuzetnu pastirsku brigu o vernicima u Vršcu
Episkopski poziv i teška iskušenja
Na redovnom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora 1985. godine, izabran je za vikarnog episkopa hvostanskog, pomoćnika mitropolita crnogorsko-primorskog Danila. Hirotonisan je 11. avgusta iste godine u Beogradu, od strane Patrijarha Germana i više arhijereja SPC.
Godine 1990. postaje Episkop gornjokarlovački, gde ostaje do 1995, kada ratne okolnosti donose progon i teška iskušenja. Potom deluje u Patrijaršiji, na Divčibarama i u Eparhiji žičkoj, sve do 1999. godine, kada biva izabran za Episkopa australijsko-novozelandskog.
Foto: SPC
Slavski kolač osveštao je vladika budimski Lukijan
Banatski mitropolit i plodonosno služenje
Od 2003. godine vodi Eparhiju banatsku, u koju je svečano ustoličen 8. februara 2004. godine. U maju 2024. ovenčan je titulom arhiepiskopa vršačkog i mitropolita banatskog.
Pod njegovim arhijerejskim omoforom, Banat je doživeo snažan duhovni i građevinski preporod: osveštano je 33 temelja za nove hramove, podignuto 24 crkve, završeno 30, izgrađeno 35 parohijskih domova, 30 crkvenih sala i kupljeno 17 svešteničkih kuća. Rukopoložio je 146 sveštenika, odlikovao mnoge, obnavljao manastire i podizao nove, brinući o veronauci, crkvenom izdavaštvu i kulturnom nasleđu.
Njegova briga nije bila samo u kamenu i zidovima, nego pre svega u izgradnji živih hramova – duša vernika, sveštenika, monaha i monahinja, utemeljujući generacije koje će nositi veru kroz vreme.
Foto: SPC
Vladika banatski Nikanor
Neumorni graditelj i pastir
Ova proslava nije bila samo obeležavanje brojeva i godina, već svedočanstvo vernosti zavetu datom pre pola veka u tišini manastira Krupe, i arhijerejskoj odgovornosti preuzetoj pre 40 godina. Za mitropolita Nikanora, to su godine nošenja krsta, ali i radosti što se u Banatu vera umnožava, hramovi podižu, a narod ostaje veran Hristu i Crkvi Njegovoj.
U prisustvu sabranih arhijereja, sveštenstva i vernika, ova proslava u Vršcu postala je snažan podsetnik da je crkvena služba, pre svega, služba ljubavi – one iste ljubavi koja je još u detinjstvu povela Veljka Bogunovića putem monaštva, a mitropolita Nikanora učinila neumornim graditeljem i pastirem svog naroda.
U duhu sabornosti i odgovornosti, mitropolit zvorničko-tuzlanski i savetnik predsednika Srbije razmenili su mišljenja o pomoći verskim objektima i zaštiti srpskog naroda, oštro osudivši pravno neutemeljene odluke protiv predsednika Republike Srpske Milorada Dodika.
Posle naloga vlasti za uklanjanje, meštani Zaostra preneli su spomenik u portu crkve Svete Petke, što je izazvalo incidente, dolazak policije i hitno saslušanje paroha, otvarajući pitanje odnosa države prema istorijskom pamćenju i ulozi Crkve u očuvanju identiteta.
Posle bogosluženja u jednom od najstarijih pravoslavnih hramova u Beogradu, patrijarh Porfirije podsetio da je misija Crkve da vodi ljude ka večnosti i preobražava svet blagodaću Hristovom, a ne da se svodi na trenutne društveno-političke ciljeve.
Mnogi turisti iz pravoslavnih zemalja žele da prime Svete tajne u Sabornoj crkvi Svetog Jovana Vladimira, ali pravila su jasna – a za neke i iznenađujuća.
Od tihog monaškog postriga u manastiru Krupi do vođenja eparhije u kojoj su nikli deseci novih hramova – mitropolit banatski Nikanor obeležio jubilej koji otkriva priču života posvećenog Bogu i narodu.
I među verujućima se događa prekid trudnoće, a tada ostaje teško pitanje koje ne prestaje da progoni roditelje – gde odlaze nevine duše? Protojerej Aleksandar Ermulin govori o složenosti ovog pitanja i Božjem promislu.
Mnogi turisti iz pravoslavnih zemalja žele da prime Svete tajne u Sabornoj crkvi Svetog Jovana Vladimira, ali pravila su jasna – a za neke i iznenađujuća.
U vreme mrsnih dana, kada se mirisi mlečnih jela i toplog hleba šire konacima, monahinje pripremaju salatu od sremuša — lekovitog zelenog dara prirode, koji u ovom receptu postaje hranljiv i lagan obrok, pogodan za doručak ili večeru.
U kuhinjama pravoslavnih domaćica, ova čorba se pripremala s ljubavlju – za praznike, slave i nedeljne porodične ručkove. Sada je pravo vreme da je ponovo otkrijete i spremite po originalnom receptu iz tradicije srpske kuhinje.
Otkrijte kako pivo pretvara ovo jednostavno jelo u ukusnu salatu sa istorijom dugom vekovima, zapisanu još 1855. u "Srbskom kuvaru" jeromonaha Jerotija iz Krušedola.
Arhiepiskop vršački i mitropolit banatski ove godine slavi pedeset godina od monaškog postriga i četiri decenije episkopske službe, a iza njega je put kroz ratove, izgnanstva, bogoslovije i hiljade duša koje mu duguju duhovno preobraženje.
Odluka suda u Beranama ponovo rasplamsala društvene i pravne tenzije u Crnoj Gori, podsećajući na složenost pitanja zakona, slobode i istorijskog sećanja.
Posle bogosluženja u jednom od najstarijih pravoslavnih hramova u Beogradu, patrijarh Porfirije podsetio da je misija Crkve da vodi ljude ka večnosti i preobražava svet blagodaću Hristovom, a ne da se svodi na trenutne društveno-političke ciljeve.
Meštani Samaila i gosti iz okolnih gradova ispunili portu crkve Svetog Pantelejmona, uživajući u liturgiji, lomljenju slavskog kolača i programu koji su uveličali najmlađi folkloraši.
Pravoslavna misija u Ugandi rođena je iz duboke potrebe naroda koji je, razočaran plodovima delovanja nekadašnjih kolonijalnih misionara, počeo da traga za izvornim i nepromenjenim hrišćanskim predanjem.
Nekada spas u siromašnim vremenima, danas neodoljivi zalogaj koji osvaja mirisom i ukusom – pogledajte korak po korak kako da ga spremite da svi traže još.
U svojoj besedi za 10. ponedeljak po Duhovima, Sveti Nikolaj Ohridski i Žički objašnjava kako strpljenje Boga krije duboku želju za spasenjem svake duše, pozivajući na iskreno pokajanje pre nepovratnog trenutka koji dolazi.
