Uoči dana kada se Srpska pravoslavna crkva molitveno seća spaljivanja moštiju Svetog Save, profesori i učenici najstarije beogradske bogoslovije priredili su dirljivo veče ispunjeno filmom, molitvom i retkim fotografijama koje svedoče o neugasivoj veri kroz vekove.
U kripti veličanstvenog hrama Svetog Save na Vračaru, uoči dana kada se Srpska pravoslavna crkva sa dubokim poštovanjem i tugom molitveno seća bolnog događaja spaljivanja moštiju Svetog Save, održana je svečana Svetosavska akademija. Događaj su priredili profesori i učenici Bogoslovije Svetog Save, najstarije srednjoškolske ustanove u Beogradu, ostajući verni zavetu prosvetiteljstva i duhovne uzvišenosti koju je upravo Sveti Sava utemeljio.
Akademija je započela prikazivanjem dokumentarnog filma o Bogosloviji, u produkciji Informativne službe Srpske pravoslavne crkve, koji je snažno dočarao istorijski i duhovni put ove znamenite škole. Kroz snimke, reči i tonove, publika je vođena kroz decenije istrajnog služenja Bogu i narodu – kroz vreme iskušenja i obnove, kroz lica đaka i učitelja čiji su životi utkali nit neprekidnog duhovnog pregnuća.
Foto: preuzeto sa spc.rs
Profesori i učenici Bogoslovije Svetog Save pripremili su svečanu Svetosavsku akademiju
Posebnu vrednost imale su retke, arhivske fotografije prikazane u ovom filmu — svedočanstva prošlih vremena, slike koje govore bez reči, prizori đaka u mantijama, liturgijskih činova i blagoslovenih trenutaka iz bogoslovskog života, koje čuvaju ne samo istorijsku nego i duboko duhovnu vrednost. Gledajući ih, činilo se kao da se i sam Sveti Sava osmehuje sa neba, bodreći pokolenja koja ga slede putem istine, ljubavi i vere.
Bogoslovija Svetog Save osnovana je 1836. godine i od tada neprekidno obrazuje mlade bogoslove, pripremajući ih za sveštenički poziv i svestrano crkveno služenje. Tokom svoje gotovo dvovekovne istorije, dala je mnoge ugledne jerarhe, teologe, profesore, pesnike i bogoljube, ostajući verna idealima svoga nebeskog zaštitnika.
U trenutku kada sećanje na spaljivanje svetiteljevih moštiju budi tugu, ali i ponos, Svetosavska akademija pokazala je da plamen vere Svetog Save, iako su mu mošti bile spaljene, i danas gori u srcima njegovih duhovnih naslednika — svetlom koje ne sagoreva, nego greje i osvetljava put.
Na dan velikog jubileja, u Deževi podno Golije, gde su se nekada nalazili dvorovi Stefana Nemanje, služena je liturgija kao snažno podsećanje na duhovno rodno mesto pravoslavnih Srba — tamo gde se rodila svetosavska iskra koja i danas greje srpski narod.
Srpska pravoslavna crkva kroz molitvu i sećanje obeležava jedno od najpotresnijih poglavlja naše istorije — trenutak kada su turski osvajači mislili da će ognjem ugasiti veru, a zapravo su probudili večnu nadu naroda u vaskrsenje slobode i duhovnog identiteta.
Svečano praznično bdenije i duhovno nadahnuta akademija, služeni uoči spomena na Spaljivanje moštiju Svetog Save, sabrali su episkope, bogoslove, vojne učenike, profesore i verni narod pod svodove najvećeg pravoslavnog hrama, potvrđujući neprolaznu snagu svetosavskog zaveta.
Tokom molitvene večeri, prazničnog bdenja i Svetosavske akademije, patrijarh srpski Porfirije govorio je o uzvišenoj ulozi sveštenstva, bogoslovskom obrazovanju i svetoj službi kao najdubljoj misiji Crkve – ne samo pozivu, već životu u Hristu.
U besedi za 30. sredu po Duhovima, Sveti Nikolaj Ohridski i Žički govori o jednostavnoj, ali moćnoj odluci koja je u trenutku bola i tuge oblikovala carevu lozu i otvorila put do proroka i najvećeg među carevima.
Pravoslavni vernici danas slave Svetog Sevastijana po starom kalendaru, a Svetu Melaniju Mlađu po novom. Katolici proslavljaju Svetog papu Silvestera I, dok Jevreji i muslimani ovaj dan provode u redovnim molitvama prema svojim verskim običajima.
U mladosti je bio vojnik, a pošto je bio veoma obrazovan i hrabar, veoma se dopao caru Dioklecijanu, koji ga je postavio za načalnika svoje dvorske garde.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Pripremite ove nežne kolačiće po receptu koji se čuva generacijama i otkrijte kako svaki zalogaj može da probudi sećanja, poveže porodicu i upotpuni praznično slavlje.
Obnovljena, svojevrsni je kulturni centar Prizrena koji u rekonstruisanom i adaptiranom atrijumu okuplja malobrojne Srbe iz Prizrena i mnoge raseljene Prizrence na dan slave grada, kao i mnoge hodočasnike carskog Prizrena.
Obnovljena, svojevrsni je kulturni centar Prizrena koji u rekonstruisanom i adaptiranom atrijumu okuplja malobrojne Srbe iz Prizrena i mnoge raseljene Prizrence na dan slave grada, kao i mnoge hodočasnike carskog Prizrena.
Arhijerejskom liturgijom koju je služio poglavar SPC i prizivom Svetog Duha, obeležen je početak novog školske sezone, uz uručenje priznanja značajnim dobrotvorima i svečani prijem za roditelje novih učenika u obnovljenim prostorijama najstarije teološke škole.
Beseda mitropolita šumadijskog u Ralji otvorila je pitanja bez lakih odgovora: gde počinje prava ljubav, zašto bez Boga nema istinskog odnosa među ljudima i kako se vera proverava tek onda kada naiđe na greh drugoga.
Episkop valjevski upozorio je da i blagoslovene životne stvari mogu postati prepreka ako potisnu Boga, te podsetio da se smisao rada, braka i svakodnevice otkriva tek kada su postavljeni u pravu hijerarhiju vrednosti.
Od prizrenske Bogoslovije do parohija niškog kraja, život sveštenika Srboljuba Kaplarevića bio je posvećen ljudima, a ne javnosti; njegov odlazak otvorio je sećanja na službu koja se merila poverenjem, a ne rečima.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Dok se pred doček 2026. godine figurice po istočnom kalendaru nude kao amajlije za sreću, njihovo biblijsko značenje otvara neprijatna, ali važna pitanja o granici između dekoracije, sujeverja i hrišćanske savesti.
