Na praznik Rođenja Presvete Bogorodice, manastir u Bua Saleru postao je duhovno utočište pravoslavnih vernika iz čitave Evrope, ujedinjenih u molitvi, radosti i ljubavi.
Na Malu Gospojinu, u manastiru Rođenja Presvete Bogorodice u francuskom mestu Bua Saler, vernici iz raznih krajeva Evrope sabrali su se oko oltara u liturgijskom jedinstvu i molitvenoj radosti.
Svetu liturgiju je, uz sasluženje brojnih sveštenika iz više pravoslavnih crkava, služio njegovo preosveštenstvo episkop pariski i zapadnoevropski Justin, dok je načalstvovao i episkop Simeon, vikar arhiepiskopa Jovana – poglavara Arhiepiskopije parohija ruske tradicije u Zapadnoj Evropi. Prisutni su bili i sveštenici iz Grčke, Rusije, Srbije i drugih pravoslavnih naroda, što je ovom prazniku dalo još snažniji duh saborne Crkve Hristove.
Praznično svetkovanje otpočelo je još uoči praznika svečanim večernjim bogosluženjem i bdenijem, u kojem su se uz pesmu, tamjan i molitvu pripremala srca za liturgiju.
Jedan od najlepših trenutaka slavskog dana bilo je osvećenje novog freskopisa u manastirskoj crkvi, koji je tokom ove godine u potpunosti završen uz pomoć vernika i darodavaca. Novi freskopis, oslikan u duhu vizantijske tradicije, prikazuje ključne momente iz života Presvete Bogorodice, kao i Hristove praznike i svetitelje, služeći kao tihi propovednici večne istine svima koji u crkvu uđu.
Episkop Justin je u besedi naglasio da freskopis nije samo ukras hrama, već i „ikona Carstva Božijeg“ i poziv svima da pogled usmere ne samo na zidove, već i na dubinu svoga srca.
– Neka ove freske budu podsetnik da nas Bog nikada ne ostavlja, i da nas sveti Njegovi vode molitvama ka spasenju – poručio je vladika, pozivajući vernike da ne zaborave da je svaka crkva, pa i ova u Francuskoj, deo istog tela Hristovog.
Po završetku liturgije, osvećeni su slavski kolač i žito, uz pesmu i molitvu, a zatim je usledila trpeza ljubavi, koju su sa radošću pripremili kumovi slave i sestre manastira. Bratska atmosfera i duhovno zajedništvo pretočili su se u razgovore, pesmu i osmehe – svedočanstvo istinske vere i ljubavi koja prevazilazi granice jezika i nacija.
Manastir Rođenja Presvete Bogorodice u Bua Saleru postao je prepoznatljivo mesto duhovnog okupljanja pravoslavnih vernika iz Zapadne Evrope. Praznik Male Gospojine još jednom je potvrdio značaj ovakvih svetilišta kao prostora molitve, zajedništva i vere koja se živi i prenosi, ne samo kao tradicija, već kao svakodnevna potreba savremenog čoveka.
Istog dana osvećenjem slavskog kolača i svetosavskom priredbom molitveno je proslavljen Sveti Sava, slava đaka Srpske dopunske škole u Marseju.
Kao mudar i duhovan čovek, Sveti Danilo je imao i politički uticaj, a naročito ga je poštovao car Lav koji je naredio da se napravi krov na stubu na kome je obitavao, kako bi ga spasao od smrzavanja.
U Jagodnjaku nadomak Osijeka, na praznik Svetog Nikolaja, obeleženo je 300 godina Nikolajevskog hrama, sabornosti i istrajanja Srba na prostoru današnje Hrvatske.
Sveštenici na svojim plećima nose mnogo više nego što možemo da vidimo.
Čovek može sakriti svoje postupke od drugih, može se predstaviti drugačijim nego što jeste, ali ne može sakriti misli, želje i dela pred Bogom.
Jednostavni sastojci i drevni trikovi manastirske kuhinje stvaraju poslasticu koja je aromatična i savršena za dane posta ili svakodnevno uživanje.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Ovi brzi kolači sa keksom, pistaćima i brusnicama donose raskošni slatki užitak za slavsku trpezu, spremni za posluženje za manje od sat vremena.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Podignuta na temeljima vizantijske bazilike, sa sačuvanim ugovorom o gradnji iz 1281. i grobovima potomaka loze Nemanjića, ova svetinja kod Brodareva svedoči o veri, razaranju i tihom opstanku uprkos pljačkama, ruševinama i zaboravu.
Vernici iz svih krajeva dolaze da se mole pred moštima kosovskog mučenika, ostavljajući za sobom svedočenja koja i lekare ostavljaju bez odgovora.
Nakon zemljotresa, ratova i sistematskog uništavanja, završna faza građevinskih radova na hramovima Svetog Spiridona, Svetog Nikole i parohijskog doma u Petrinji budi nadu pravoslavnih vernika u ovom kraju.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Freska „Dobar pastir“ iz 3. veka prikazuje mladog Isusa, simbol božanske zaštite i ranog hrišćanskog života u Anadoliji.
Sveti Nikolaj Žički nas uči da osmeh, bez zlobe, može biti odgovor na podsmeh. Jer neznanju priliči podsmeh, a znanju osmeh.
Dok se srednjovekovni junaci svojataju, život ćerke i unuka Đurađa Kastriotića svedoči o pravoslavnoj veri, srpskoj despotskoj lozi i svetosti koja ne pristaje na savremene interpretacije.
U besedi za 29. utorak po Duhovima, Sveti Nikolaj Ohridski i Žički nas podseća da istinska veličina nastaje kroz poverenje, poslušnost i skromnost pred Stvoriteljem.
Pravoslavci proslavljaju svete mučenike Minu, Ermogena i Evgrafa po starom kalendaru, svetih deset mučenika kritskih po novom. Katolici su u Četvrtoj nedelji Adventa, dok Jevreji i muslimani dan posvećuju redovnim molitvama.
