Pravoslavnih hrišćana u svetu ima između 200 i 260 miliona, a najviše ih je u zemljama Balkana, Rusiji i Grčkoj, gde vera i tradicija i dalje žive punim plućima.
Pravoslavna vera, sa bogatom istorijom dugom skoro dva milenijuma, danas okuplja između 200 i 260 miliona vernika širom sveta, prema podacima objavljenim na portalu pewresearch.org. Iako je tačan broj teško odrediti zbog migracija i različitih statističkih metoda, jasna je činjenica da pravoslavlje ostaje jedna od najvažnijih grana hrišćanstva.
Najveći centar pravoslavlja nalazi se u Rusiji, gde pravoslavnih vernika ima oko 100 miliona — gotovo polovina svih pravoslavaca na svetu. Velike zajednice postoje i u Ukrajini, gde je vera dugo bila stub nacionalnog identiteta, ali i u Grčkoj, Rumuniji, Bugarskoj i na Balkanu. U Srbiji, pravoslavlje je vera većine, sa preko 81% stanovništva koji se izjašnjavaju kao pravoslavni hrišćani.
Srpska pravoslavna crkva procenjuje da ima oko 8 miliona vernika u svetu, uključujući dijasporu, koja se iz godine u godinu širi. Ova crkva, kao i druge pravoslavne zajednice, simbolizuje ne samo verski već i kulturni i istorijski identitet naroda.
Interesantno je da je pravoslavlje jedina grana hrišćanstva koja je odolela brojnim izazovima kroz vekove — od osmanske vlasti do komunističkih režima — i uspešno sačuvala duboku duhovnu tradiciju. U pravoslavnoj veri naročito je snažan osećaj pripadnosti zajednici, kao i poseban odnos prema Svetim tajnama i liturgiji koja se vekovima prenosi bez promena.
Međutim, u savremenom dobu pravoslavne zajednice se suočavaju i sa izazovima: sekularizacijom u zapadnim zemljama, migracijama i sve manjim brojem mladih koji aktivno praktikuju veru. Uprkos tome, pravoslavlje i dalje ima snažan uticaj u mnogim državama, često predstavljajući stub nacionalnog identiteta i duhovnog života.
Na primer, u Grčkoj više od 90% stanovništva izjašnjava se kao pravoslavni hrišćani, a u Rumuniji oko 81%. Ove zemlje sa pravoslavnim većinama neguju bogatu crkvenu umetnost, arhitekturu i običaje, koje mnogi smatraju sržnim delom svog nasleđa.
Upravo zbog tog spoja vere, tradicije i kulture, pravoslavlje ostaje vitalno i u 21. veku, sa vernicima koji sa ponosom čuvaju svoj identitet i duhovnost.
Sveti Tihon Amatunski Čudotvorac je rođen je u Amatuntu na Kipru, gde je živeo apostolskim životom i učio ljude hrišćanskoj veri.
Ovaj značajan događaj desio se po blagoslovu episkopa Justina i označava osnivanje prve parohije Srpske pravoslavne crkve u ovom delu Španije.
Služeći liturgiju na praznik Svete mučenice Agripine, mitropolit šumadijski podsetio je da vera bez dela ostaje prazna i upitao vernike da li im je vera istinska ili samo puka tradicija.
Na ikonostasu trepti plamen sveće - a ruka koja ju je zapalila možda ne veruje u Boga. Zašto ljudi koji ne veruju i dalje pale sveće u crkvama?
Jedna izgovorena reč može delovati zastrašujuće, ali Crkva nas uči da samo greh ima stvarnu moć – pokajanje, Ispovest i život u Tajnama čine svaku dušu nepobedivom pod Božijom zaštitom.
Od "izleta" u pokret Hare Krišna do misionara koji je hiljadama mališana u Sijera Leoneu postao jedina nada – životni put oca Temisa Adamsa otkriva kako se čovek menja kada izabere da pripada onima koji nemaju ništa.
Dvadeset pet godina vežbe i dar za ukrašavanje učinili su da jedan kolač postane simbol čuvanja tradicije.
Dok nama korica hleba izgleda obično, negde daleko njena vrednost može značiti nadu– pouka omiljenog srpskog patrijarha otvara oči i srce na ono što svakodnevno zanemarujemo.
Jedan neizgovoren pozdrav, neznatna laž ili hladan stav mogu pokrenuti lanac događaja koji menja sudbine – otac Markel (Pabuk) objašnjava kako pokajanje i molitva štite dušu od nevidljivih zala.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Skromne namirnice, otmen ukus – manastirski zapis iz 1855. godine vraća na trpezu zalogaj koji je nekada krasilo srpsko dvorsko posluženje.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Na današnji dan se sa poštovanjem sećamo Stefana Prvovenčanog – prvog srpskog kralja, ktitora, mirotvorca i sina svetitelja, koji je krunisao veru svoga naroda.
U pustinju ga je doveo njegov angel hranitelj.
Patrijarha Porfirija dočekao je starešina Podvorja Srpske Pravoslavne Crkve u Moskvi Preosvećeni Episkop remezijanski Stefan.
Od ustoličenja do susreta sa najvažnijim ličnostima sveta, patrijarh Porfirije je u protekle četiri godine oblikovao istoriju Srpske pravoslavne crkve, donoseći mir i duhovnu snagu.
Jedna izgovorena reč može delovati zastrašujuće, ali Crkva nas uči da samo greh ima stvarnu moć – pokajanje, Ispovest i život u Tajnama čine svaku dušu nepobedivom pod Božijom zaštitom.
Od "izleta" u pokret Hare Krišna do misionara koji je hiljadama mališana u Sijera Leoneu postao jedina nada – životni put oca Temisa Adamsa otkriva kako se čovek menja kada izabere da pripada onima koji nemaju ništa.
Dvadeset pet godina vežbe i dar za ukrašavanje učinili su da jedan kolač postane simbol čuvanja tradicije.
Dok nama korica hleba izgleda obično, negde daleko njena vrednost može značiti nadu– pouka omiljenog srpskog patrijarha otvara oči i srce na ono što svakodnevno zanemarujemo.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U najvećoj medicinskoj ustanovi u zemlji proslavljena je krsna slava, a priča o hramu koji je preživeo rat, zaborav i preobražaj u mrtvačnicu otkriva koliko je ovo mesto važno za bolesnike, lekare i grad.
Kad su mu rekli da je jedina šansa transplantacija srca, brat Goran nije odustao. Iz bolničke sobe krenuo je na put duhovnog isceljenja ka Hilandaru, gde je pronašao snagu za novi život.
Na trpezi ljubavi u porti Crkve Ružica, poglavar Srpske pravoslavne crkve poručio je vernicima da najveća bitka svakog čoveka nije spoljašnja, već u srcu.
Jedan neizgovoren pozdrav, neznatna laž ili hladan stav mogu pokrenuti lanac događaja koji menja sudbine – otac Markel (Pabuk) objašnjava kako pokajanje i molitva štite dušu od nevidljivih zala.
U pouci otac Nektarije (Morozov) govori o greškama koje izranjaju iz brzopletosti i objašnjava zašto je jedna duhovna navika ključna za svaki budući izbor.
Sa kapacitetom od oko 1.300 mesta, prostranom kupolom visokom gotovo 50 metara i zadivljujućim unutrašnjošću, ostavlja snažan utisak već pri prvom koraku u njenu unutrašnjost.
