U Hramu Hristovog Vakrsenja, vernici, arhijereji i sveštenstvo okupili su se da odaju počast duhovnom vođi, čija je posvećenost i ljubav prema narodu ostavila neizbrisiv trag.
Na dan kada se Crkva seća svog pastira, mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija, u Sabornom hramu Hristovog Vaskrsenja u Podgorici odzvanjala je molitva, svedočeći o četiri godine od njegovog upokojenja. Njegova misija, ljubav prema vernom narodu i nepokolebljiva vera u Boga ponovo su sabrale pastvu i sveštenstvo, okupljene u blagodarnosti i sećanju.
Foto: SPC / Mitropolija crnogorsko-primorska
Zaupokojenu liturgiju služio je mitropolit dabrobosanski Hrizostom
Mitropolit dabrobosanski Hrizostom služio je arhijerejsku zaupokojenu liturgiju uz sasluženje mitropolita i episkopa iz različitih pravoslavnih eparhija i crkava – od Makedonske pravoslavne crkve do raško-prizrenske i zahumsko-hercegovačke eparhije. Molitveno sabranje vernog naroda, sveštenstva i monaštva u kripti hrama bilo je poput živog kamena u Božjem hramu, gde su vernici došli da iskažu svoju ljubav i poštovanje prema mitropolitu koji je postao svetionik vere i nade u Crnoj Gori.
Po završetku čitanja Jevanđelja, episkop pakrački i slavonski Jovan obratio se okupljenima dirljivom besedom o veri, praštanju i povratku Božjeg prisustva među narod. Povezujući priču o isceljenju gubavca iz Jevanđelja sa dolaskom mitropolita Amfilohija u trenutke narodnog duhovnog posrtanja, vladika Jovan istakao je da je Crnoj Gori bio potreban glas proroka, upravo kao što je mitropolit Amfilohije bio Božji odgovor na vapaj za duhovnim obnavljanjem naroda.
Njegove reči su potakle prisutne da prepoznaju kako su, kroz Amfilohijevo služenje, vera i ljubav ponovo procvetale tamo gde su bile zaboravljene.
Mitropolit dabrobosanski Hrizostom, zajedno sa mitropolitom crnogorsko-primorskim Joanikijem, podsetio je sabrane na snagu mitropolitove misije.
- Iako je otišao, on je sa nama,” rekao je mitropolit Joanikije, ističući da mitropolit Amfilohije, i u svom počinku, okuplja svoj narod u molitvi. „Njegova dela, zasluge i ljubav prema svima nama ne jenjavaju. Ovaj dan podseća nas na veru koju je živeo, veru koja je plamen nadahnuća i ljubavi prema Hristu.”
Nakon liturgije, sabrani su se poklonili na grobu mitropolita Amfilohija, u tišini i molitvi za njegovu dušu, kao i za snagu u veri koja ih je ujedinila na ovaj dan sećanja i nade.
Na praznik Svetog Atanasija Velikog, u hramu Svetog Save na Vračaru, liturgijsko sabranje okupilo je arhijereje iz više krajeva sveta, a duhovna poruka slavljenika dotakla je srca svih prisutnih: da živimo rukovođeni svetiteljskom mudrošću i božanskom ljubavlju.
U manastiru Devič na Kosmetu, gde počivaju mošti Svetog Joanikija, zabeleženo je svedočanstvo iz Prvog svetskog rata koje je ostavio Sveti Nikolaj Žički – o tome kako se Božija pravda sručila na ruku podignutu protiv svetinje.
U vreme strogog posta često ponestane ideja za ukusne obroke na vodi. Donosimo autentičan recept za paštetu od belog pasulja – kremastu, zasitnu i punu ukusa!
Uoči druge godišnjice od tragedije koja je odnela 57 života, otac Hristodulos Papaioanu kaže da je kroz ovaj neverojatan gubitak pronašao snagu da se nosi s patnjom.
Ne morate se odricati bogatih ukusa ni tokom posta – kombinacija crvenog pasulja, prepečenih oraha i začina trpezu će učiniti bogatom vitaminima i vlaknima.
Uvođenje obaveznog ličnog broja u Grčkoj izazvalo je burnu reakciju monaške zajednice sa Atosa, koja upozorava da bi digitalno povezivanje podataka svakog građanina moglo ugroziti versku slobodu i privatnost.
Na godišnjicu upokojenja mitropolita crnogorsko-primorskog, prisećamo se njegovog života, neumorne borbe za očuvanje vere i snage kojom je vodio narod kroz teška vremena.
U crkvi Svetog Jovana Vladimira, uz molitve za nevino postradale, sveštenici i vernici izrazili duboko saosećanje i pozvali na povratak Bogu, kako bi se slične tragedije nikada više ne ponovile.
Na praznik Svetog Avramija, episkop budimski služio je pomen vernoj sluškinji Božjoj, koja je kao devojka u vihoru rata u Slavoniji bila nasilno pokatoličena, a kasnije se vratila pravoslavlju i decenijama posvećeno služila Crkvi, ostajući simbol snage i vere.
U Crkvi Svetog Georgija, uz molitveno prisustvo mitropolita Irineja, služen je pomen žrtvama tragičnog događaja na novosadskoj železničkoj stanici. Verni narod i sveštenstvo uzneli su molitve za pokoj duša stradalih i brzo ozdravljenje povređenih.
Na praznik Svetog Atanasija Velikog, u hramu Svetog Save na Vračaru, liturgijsko sabranje okupilo je arhijereje iz više krajeva sveta, a duhovna poruka slavljenika dotakla je srca svih prisutnih: da živimo rukovođeni svetiteljskom mudrošću i božanskom ljubavlju.
Na dan kada Prijepolje slavi slavu Sabornog hrama, praznik Ostroškog Čudotvorca pretvorio se u dirljiv prikaz vere, zajedništva i nade – od liturgije i rukopoloženja, preko litije, pa sve do večeri ispunjene guslama, pesmom i trpezom ljubavi.
Ove crkve svedoče o različitosti izraza hrišćanske vere kroz vreme i prostor. Bilo da su uklesane u stenu, sagrađene od kostiju ili skrivene u drvetu, sve one predstavljaju mesto susreta čoveka sa Bogom – u tišini, divljenju i molitvi.
