Više puta u istoriji je bilo težnji za približavanjem i rešavanjem podela, ali one praktično i danas postoje, a ponovna unija nikada nije uspostavljna.
Veliki raskol ili Velika šizma je označio kanonsko odvajanje i prekid liturgijske zajednice između Rimokatoličke crkve i Pravoslavne crkve 1054. godine. Nakon raskola, Crkva je podeljena na Katoličku crkvu sa centrom u Rimu i na Pravoslavnu crkvu sa centrom u Carigradu.
Do današnjeg dana, svaka zajednica polaže pravo da je jedini naslednik jedne – Svete, saborne i apostolske Crkve. Više puta u istoriji je bilo težnji za približavanjem i rešavanjem podela, ali one praktično i danas postoje, a ponovna unija nikada nije uspostavljna.
Zbog svega ovoga, danas je mahom nepoznat jedini slučaj kada su se Zapadna i Istočna crkva, makar na kratko, zapravo ponovo ujedinile!
Bilo je to na Drugom lionskom saboru 1272. godine.
Vizantijski carevi želeli su iz političkih razloga pomirenje sa Rimskom crkvom. Tako se i dogodilo da u Lionu u Francuskoj, od 1272. do 1274. papa Grgur IX sazove sabor uz pristanak vizantijskog cara Mihajla VIII Paleologa da pokušaju da ujedine pravoslavnu crkvu sa zapadnom crkvom.
Vizantiji je u tom momentu pretio napad Karla I Anžujskog i car Mihajlo VIII se nadao da će unijom obezbediti neophodnu pomoć sa Zapada, pa se zbog toga složio da se sazove “Sabor sjedinjenja”.
Bio je to prvi put od raskola 1054. da su se pravoslavni grčki poslanici našli na jednom Saboru na Zapadu. Razgovorima u Lionu je prisustvovalo oko 300 biskupa, 60 igumana i više od hiljadu crkvenih velikodostojnika ili njihovih prokuratora, među kojima su bili i predstavnici univerziteta i neki od najučenijih ljudi Srednjeg veka.
Tokom pregovora pravoslavni poslanici su prihvatili dogmatski dekret “Fideli”, koji je potvrđeno da Sveti Duh ishodi od Oca i od Sina kao iz jednog načela, a ne kao iz dva različita načela. Sa druge strane, katolička crkva se složila da Vizantiji pruži potrebnu pomoć i zauzda napade Karla I i sabor je okončan pomirenjem koji je ratifikovao car Mihajlo Paleolog, a prihvatio Patrijarh Jovan XI.
Problemi za Lionsku uniju počeli su faktički odmah po okončanju sabora. Iako je predstavljala carev diplomatski uspeh, unija je u Carigradu primljena sa otvorenim nezadovoljstvom.
Grčka pravoslavna crkva nije prihvatila pomirenje sa “rimokatoličkim latinskim jereticima”. Sa druge strane, ni car nije primio obećanu pomoć od Lionskog Sabora. Jedno vreme diplomatska unija omogućila je Mihajlu da dobije predah u sukobu sa zapadnim silama, ali na već naredni papa – Martin IV ekskomunicirao Mihajla, dajući na taj način Karlu Anžujskom dozvolu da napadne Vizantiju.
Vest o pomirenju sa Zapadom u Vizantiji je dočekana “na nož”. Društvo i crkva su se žestoko podelili i Car Mihajlo je svoju politiku sprovodio silom čak i unatar sopstvene familije! Upravo je njegov sin Andronik II bio taj koji je poveo antilatinski pokret.
Sve ovo vreme, Srbija je koristila neslogu i pomagala protivnike unije. Srpski kralj Stefan Uroš II Milutin je 1282. početak svoje vlade obeležio zauzimanjem Skoplja.
Faktički kraj Unije bio je Mahajlova smrt 11. decembra 1282. godine koji je umro u toku priprema upravo za pohod protiv Srba. Andronik je vrlo brzo odbacio unijatsku politiku, a patrijarh Jovan XI je smenjen već 26. decembra.
Sinod održan u Carigradu u januaru 1283. odlučio je da javno spale sva dokumenta koja su svedočila o Lionskoj Uniji, a Caru Mihajlu VIII uskraćen je hrišćanski sprovod, opelo, pa čak i pomen.
Velika šizma je posledica složenog mešanja verskih nesuglasica i političkih konflikata. Jedno od mnogih verskih neslaganja između zapadnih (rimskih) i istočnih (vizantijskih) grana Crkve je u vezi sa upotrebom beskvasnog hleba za sakrament svete pričesti. (Zapad je podržavao ovu praksu, dok je Istok bio protiv.) Drugi predmeti verskog spora uključuju tačan tekst Nicejskog simbola vere i zapadno verovanje da bi sveštenici trebalo da ostanu u celibatu.
Ove verske nesuglasice pogoršane su raznim političkim konfliktima, posebno u vezi sa pitanjem vlasti Rima. Rim je smatrao da papa — religiozni lider zapadne Crkve — treba da ima vlast nad patrijarhom — religioznim autoritetom istočne Crkve. Konstantinopolj nije bio saglasan. Svaka Crkva je priznavala svoje lidere.
Iako se dve Crkve nikada nisu ponovo ujedinile, više od hiljadu godina nakon njihovog raskola, zapadna i istočna grana hrišćanstva došle su do mirnijih odnosa. Godine 1965, papa Pavle VI i patrijarh Atenagora I ukinuli su dugotrajne međusobne ekskomunike koje su donete od strane njihovih Crkava.
Danas, dve grane hrišćanstva ostaju različite manifestacije slične vere. Rimokatoličanstvo je najveća hrišćanska denominacija, sa više od milijardu vernika širom sveta. Istočno-pravoslavlje je druga najveća hrišćanska denominacija, sa više od 260 miliona vernika.
Katolici, u ovom duhovnom činu, često traže pročišćenje kroz krv Isusa Hrista, verujući da ih ona isceljuje od svakog zla, bolesti i negativnosti.
Crkva je odlučila da instalira avatar sa veštačkom inteligencijom, pri čemu je nakon diskusije izabrana figura Isusa kao najbolje rešenje.
Ova tradicija je bila prisutna kod katoličkog stanovništva Balkana, gde je tetoviranje služilo za zaštitu žena od harema, a muškaraca od regrutacije u janjičare. Tetovirani Simboli su često bili povezani sa krstom. Iako se običaj uglavnom praktikovao među adolescentima, i danas ga je moguće videti kod starijih žena, kao trag drevnih običaja iz vremena Osmanskog carstva.
Proces kanonizacije zahteva dva priznata čuda, a Karlo je već bio beatifikovan 2020. godine zahvaljujući čudu izlečenja brazilskog deteta.
U ovom Jevanđelju se govori o tome kako je Isus Hrist pripovedao narodu neznabožačkom.
Sveti Teofan, u svojoj misli za 31. nedelju po Pedesetici, želi da nas podseti na važnost vođenja duhovnog života, kao i na krajnji cilj svakog hrišćanskog truda. U prvom delu, on naglašava da su pastiri i učitelji, koje je Gospod darovao Crkvi, ključni vodiči na putu spasenja. Ovi duhovni lideri nisu samo obični ljudi, već su nosioci božanske pomoći, kroz koju Gospod upravlja svakim ko iskreno traži pomoć. Oni pomažu hrišćanima u teškim trenucima, čak i kada spolja izgleda da pomoć nije moguća.
Rimljani su obojicu žive vezali, stavili u jednu mrežu, i bacili u Dunav. Reka ih je izbacila na obalu blizu današnje Grocke.
Kada monah preminе, telo se ne kupa niti presvlači, osim ako nije preminuo u mantiji, u tom slučaju mu se ona oblači.
U hramu Hrista Spasitelja u ruskoj prestonici biće služena liturgija na turskim jezicima, nakon čega sledi prva pravoslavna turkološka konferencija, koja ruši predrasude o verskom identitetu i otkriva bogato duhovno nasleđe.
Iguman manastira Ribnica objašnjava kroz konkretne primere da li iza nečijih problema stoji bolest ili delovanje zlih sila, daje duhovne savete i ukazuje na molitveni put koji otkriva pravu prirodu patnje.
Pitanje koje nije jasno mnogima tiče se načina na koji se tradicija proslavljanja kućnog sveca prenosi na ženske članove porodice, posebno u slučajevima kada žena dolazi u novu porodicu, nakon braka.
Na današnji praznik, prisećamo se svedočanstava o događaju koji se odigrao pred ikonom Svetog velikomučenika Dimitrija u Solunu. Ovaj neobični susret sa svetiteljem, u trenutku kada su sile protiv pravoslavlja bile brojčano nadmoćnije, postao je simbol borbe za slobodu, veru i opstanak srpskog naroda.
Đakon Svetojovanjskog hrama objašnjava kako običaji uoči ova dva sveta dana često nisu u skladu sa suštinskim učenjima hrišćanske vere.
Srpska pravoslavna crkva danas proslavlja najradosniji praznik, dan rođenja Isusa Hrista u Vitlajemskoj pećini.
Mnogi su želeli da odu sa decom i sami se uvere u istinitost onoga što deca govore.
Projekat je započet 2019. godine i nije trebalo da bude objavljen pre papine smrti, ali je datum objave pomeren kako bi se uskladio sa godinom jubileja.
Zašto katolici i pravoslavci ne slave Božić istog dana i zašto su neki pravoslavci slavili Hristovo rođenje 25. decembra, a drugi će 7. januara, objašnjava kulturolog i verski analitičar Jovan Janjić.
Novi kardinal Rimokatoličke crkve otkriva kako je vest o njegovom imenovanju dočekana u Rimu, ali i šta za njega znači biti most između različitih kultura i tradicija.
U ovom Jevanđelju se govori o tome kako je Isus Hrist pripovedao narodu neznabožačkom.
Sveti Teofan, u svojoj misli za 31. nedelju po Pedesetici, želi da nas podseti na važnost vođenja duhovnog života, kao i na krajnji cilj svakog hrišćanskog truda. U prvom delu, on naglašava da su pastiri i učitelji, koje je Gospod darovao Crkvi, ključni vodiči na putu spasenja. Ovi duhovni lideri nisu samo obični ljudi, već su nosioci božanske pomoći, kroz koju Gospod upravlja svakim ko iskreno traži pomoć. Oni pomažu hrišćanima u teškim trenucima, čak i kada spolja izgleda da pomoć nije moguća.
Kada monah preminе, telo se ne kupa niti presvlači, osim ako nije preminuo u mantiji, u tom slučaju mu se ona oblači.
U hramu Hrista Spasitelja u ruskoj prestonici biće služena liturgija na turskim jezicima, nakon čega sledi prva pravoslavna turkološka konferencija, koja ruši predrasude o verskom identitetu i otkriva bogato duhovno nasleđe.
Nakon otvaranja grobnice 2006. godine, telo starca, koje je u grobu stajalo punih petnaest godina, pronađeno je potpuno netruležno i miomirisno.
Iako su ovi stihovi postali simbol vere i ljubavi prema Svetom Savi, pominju se imena nekoliko sveštenika i jednog monaha kao potencijalnih autora. Otkrijte sve o njenoj istoriji, uticaju i tragovima koji vode do misterioznog stihopisca.
Odlazeći predsednik SAD napisao je poruku nade i blagoslova novom lideru Amerike, u nastavljanju istorijske tradicije.
Rekordna oluja donela je jaku snežnu padavinu na Nju Orleans, prekrivajući palme svežim slojem snega i zaustavljajući inače užurbani grad.
Iako su ovi stihovi postali simbol vere i ljubavi prema Svetom Savi, pominju se imena nekoliko sveštenika i jednog monaha kao potencijalnih autora. Otkrijte sve o njenoj istoriji, uticaju i tragovima koji vode do misterioznog stihopisca.
Nakon decenija neumornog rada na obnovi vere i crkvenog života, njegovo blaženstvo arhiepiskop Anastasije usnuo je u Gospodu u 95. godini, ostavljajući neizbrisiv trag u istoriji pravoslavlja.
Sveti Jakov Tsalikis u svojoj mudrosti otkriva duboku istinu o prisutnosti anđela čuvara u životima svih vernika, koji nas štiti, vodi kroz životne izazove i brani pred Bogom. Ova duhovna poruka podseća nas na važnost očuvanja tog božanskog saveznika.
