BIO JE U POPULARNOJ ROK GRUPI, SVIRAO SA ROLINGSTONSIMA, A ONDA POSTAO VLADIKA: Episkop Temistoklis preživeo ebolu i život posvetio veri i siromašnoj deci

U patrijaršijskom manastiru Svetog Save Osvećenog u Aleksandriji, na praznik Svetog Fotija, patrijarha carigradskog, 2022. godine, po završenoj hirotoniji novog episkopa nikopoljskog Temistoklisa, patrijarh aleksandrijski Teodor Drugi nazvao je novog vladiku „episkopom siromašnih“. Patrijarhova reč izvirala je iz višegodišnjeg poznanstva sa ovim arhijerejem Aleksandrijske patrijaršije. Zaista, ako nekom danas u čitavom pravoslavlju pripada ovaj naziv, onda je to bez sumnje episkop nikopoljski Temistoklis Adamopulos, širom sveta poznat kao otac Temis Adams.

Episkop siromašnih, otac Temis, čuveni misionar u zapadnoj Africi, u državi Sijera Leone, dete je imućne porodice aleksandrijskih Grka, koji su, pod nemilim okolnostima porasta arapsko-egipatskog nacionalizma krajem pedesetih godina, u doba Nasera, morali da napuste vekovno ognjište grčke dijaspore – drevni Egipat. Roditelji oca Temisa odlučuju da se presele u Melburn, u Australiju, i sa svojom decom britanskim putničkim prekookeanskim brodom "Himalaja" putuju trideset dana, tražeći mirniji i sigurniji život za porodicu.

Australija ranih šezdesetih bila je naelektrisana rasističkim nabojem Anglosaksonaca prema južnim evropskim narodima, koji su kao ekonomski migranti počeli masovno da dolaze. To je osetio i mladi Temis kada je, zajedno sa majkom, u autobusu govoreći francuskim, dobio oštre kritike Anglosaksonaca, koji su im na nekulturan način poručili da je službeni jezik Australije engleski i da se njime treba javno sporazumevati. Kao petnaestogodišnjak, Temis je tada doživeo šok i unutrašnje razočaranje što nije i sam Anglosaksonac.

Da bi se uklopio u novu sredinu, počeo je da igra australijski fudbal, sport koji kombinuje elemente evropskog fudbala, ragbija i košarke. Istovremeno je počeo da prati savremenu englesku muziku toga doba, a i svoje ime i prezime prilagodio je anglosaksonskoj formi: od grčkog Temistoklis Adamadopulos preimenovao se u Temi Adams.

SPC

 

Rani muzički uticaji i prva rok grupa

U to vreme u Americi su blistali Elvis Prisli i Frenk Sinatra, dok su se u Velikoj Britaniji pojavili revolucionarni Bitlsi i Rolling Stonesi. Zajedno sa svojim australijskim prijateljima, mladi Temis osniva rok grupu „Flajs“ (Flies – „Mušice“), koja je postala popularna zbog spoja stilova Bitlsa i Stonsa.

Zbog toga je, prilikom prvog gostovanja Rolling Stonesa u Australiji 1965–1966. godine, bend „Flajs“, sa mladim basistom Temijem Adamsom, svirao kao predgrupa. Posle koncerta družili su se sa Mikom Džegerom i ostalim članovima Stonsa. Razlog zbog kojeg je mladi student političkih nauka Temi Adams počeo da svira rok muziku bio je filozofske prirode: pod uticajem marksizma želeo je da se ispravi socijalna nepravda, a muzika Bitlsa i Stonsa bila mu je oblik bunta.

Susret sa dalekoistočnom kulturom i religijom

Džon Lenon tih godina bio je jedan od prvih Evropljana koji je ulazio u kontakt sa dalekoistočnom kulturom i praktikovao maharši jogu. Temi Adams, ne nalazeći u grčkoj crkvi u Melburnu odgovore na pitanja o smislu života, postaje član pokreta Hare Krišna.

Tih godina grčka pravoslavna crkva u Australiji imala je izrazito nacionalni karakter i okupljala je gotovo isključivo grčku dijasporu. Sveštenici, često nezainteresovani za duhovni život, više su se bavili očuvanjem kulture i jezika, pa je mladi Temis, tražeći utehu, jednom prilikom u grčkoj crkvi upitao sveštenika o Bogu. Dobio je površni i neprikladni odgovor: „Ostavi Boga na nebesima, a ti gledaj svoja posla na zemlji.“

Razočaran u hrišćanstvo kakvo je tada video, mladi student i roker Temis okreće se meditaciji i jogi. Međutim, dolaskom na kurs joge u Melburnu, noseći na lančiću krst, doživeo je neprijatnost: učitelj joge, uznemiren što Temis nosi krst, zatražio je da ga skine. Temis to nije želeo, što je predstavljalo kraj njegovog bavljenja jogom i meditacijom.

Povratak pravoslavlju i posvećenje nauci

Uvidevši besmisao meditacije, kao i površnosti rok-scene, Temis se posvetio humanističkim naukama, izučavajući Marksa, Ničea i Sartra, a privatno istočnjačke religije. Osećao je prazninu koju ničim nije mogao da ispuni, sve dok nije počeo da izučava Sveto pismo, posebno dela Svetog apostola Pavla.

Na studijama je izučio starogrčki, starojevrejski, starojermenski i koptski jezik. Istovremeno je počeo da živi svetotaјinski i svetovrlinski, a sa blagoslovom blažene končine arhiepiskopa Australije Stilijanosa upisuje doktorat na Harvardu i Prinstonu. Tamo doktorira na temi odnosa apostola Pavla i stoika, proučavajući vezu helenske filozofije i jevrejske starozavetne religije.

Koliko je bio posvećen nauci, svedoči to što je pune dve godine istraživao smisao reči „trpljenje“ u Novom zavetu, posebno u stoika i apostola Pavla. Sam otac Temis ističe da se na zapadnim univerzitetima, kao što su Harvard, Prinston ili Braun, ličnost Gospoda Isusa Hrista izučava pretežno kao mitološka, pa je zato odlučio da proučava apostola Pavla, koga ovi univerziteti tretiraju kao istorijsku ličnost.

Misionarski rad i duhovni preporod Sijere Leone

Nakon doktorskih studija u Americi, otac Temis postaje profesor bogoslovlja na Grčkom pravoslavnom koledžu Svetog Andreja u Australiji. Uočivši teško duhovno stanje među mladima u Australiji, pre svega zbog jezičke barijere novih naraštaja grčke dijaspore, profesor Temis traži od arhiepiskopa Stilijanosa da se otvori makar jedna crkva u kojoj bi bogosluženja bila na engleskom jeziku.

Ne nailazeći na razumevanje tadašnjeg arhiepiskopa, a nadahnut misionarskim delom majke Tereze u Indiji, počinje da se preispituje da li je njegov poziv vezan za bogoslovsku akademsku katedru i ugodan život profesora u Australiji, ili je prizvan na nešto drugo. Nakon molitvenog razmišljanja, odlučuje da zatraži blagoslov za misionarenje i odlazi u svoj rodni grad Aleksandriju kod blaženopočivšeg patrijarha Petra, koji ga rukopolaže u jeromonaha i, nakon dve sedmice, 1999. godine šalje u Keniju da bude profesor u Bogoslovskoj školi Svetog Makarija u Najrobiju.

Posle osam godina podučavanja novih generacija sveštenika Aleksandrijske patrijaršije u Africi, odlučuje da napusti i to mesto i da se potpuno posveti siromašnima. Sa blagoslovom patrijarha Teodora, 2007. godine odlazi u Sijera Leone. U to vreme zemlja je bila u teškom ekonomskom položaju zbog građanskog rata (1991–2002), tako da u njoj nije postojala ni jedna pravoslavna crkva.

SPC

 

Dolazak oca Temisa i duhovni preporod Sijere Leone

Dolaskom oca Temisa započinje veliko čudo duhovnog, pedagoškog, kulturnog i ekonomskog preporoda naroda u Sijera Leone, koja se i danas nalazi u teškom socijalnom položaju. Već prvih godina njegovog služenja u Sijera Leone (Lavlje brdo), državu je pogodilo veliko iskušenje koje je trajalo punih sedam godina – pandemija ebole. Naime, 2014. godine bolest je iz susednih zemalja Gvineje i Liberije prešla u Sijera Leone.

Većina Evropljana tada napušta zemlju, dok otac Temis ostaje jedan od retkih "belaca" u prestonici Fritaunu (Slobodan grad). Sedam godina trajala je tragedija epidemije, a po svedočenju oca Temisa, niko od krštenih u pravoslavlju nije se razboleo od ebole. Pored ebole i gladi, Sijera Leone zadesile su i katastrofalne poplave 2017. godine, kada su se, posle povlačenja vodostaja, u blatu nalazile žrtve.

Siromaštvo, dijamanti i borba protiv korupcije

Iako bogata dijamantima, Sijera Leone ostaje siromašna zbog korupcije političara koji iskorišćavaju sopstveni narod i njegov trud. Po svedočenju oca Temisa, dijamante pronađene u rudnicima političari prodaju u Njujorku za dvadeset hiljada dolara, dok ih od naroda otkupljuju za svega sto dolara. Dnevna plata radnika iznosi dva dolara. Zbog toga se dijamanti iz Sijere Leone nazivaju "krvavi dijamanti".

Iako bi mogla biti među bogatijim državama, Sijera Leone je, nažalost, treća zemlja u svetu po siromaštvu. U svim tim teškim okolnostima – posle građanskog rata, epidemije ebole, strašnih poplava i hronične korupcije – vera u duhovni preporod zemlje nikada nije napuštala oca Temisa.

Milosrđe i opraštanje – oružja pravoslavlja

Otac Temis, iako bez ličnog bogatstva, koristi sva svoja poznanstva i postaje prosjak za siromašne u Sijera Leone. Vrlo često drži predavanja širom Amerike, Australije, Engleske, Grčke i drugih zemalja, gostujući u parohijskim crkvama i medijima, svedočeći o teškom životu naroda i njihovom duhovnom preporodu.

Po rečima oca Temisa, dva su najveća oružja pravoslavlja u pridobijanju drugih ljudi: milosrđe i opraštanje. Sveti Jovan Zlatoust kaže da je pred Bogom veće biti milosrdan nego vaskrsavati mrtve. Zahvaljujući opraštanju, mnogi su kroz istoriju postali pravoslavni, kao što je bio slučaj sa radnikom muslimanom Hasanom.

Hasan je jednom pokušao da ukrade automobil, ali ga je policija ubrzo pronašla. Otac Temis odustaje od tužbe, rekavši da je hrišćanin i da prašta. Duboko ganut, Hasan odlučuje da postane pravoslavni hrišćanin. Nakon katehizacije, otac Temis ga krštava i daje mu ime Aleksandar. Aleksandar ubrzo postaje i pravoslavni sveštenik, a vladika Temis ga odmilja naziva „otac Lopov“.

Misionarski centri i obrazovne ustanove

Božijom pomoći i priložništvom ljudi sa svih strana sveta, vladika Temistoklis podigao je četiri misionarska centra u Fritaunu: u Tauer Hilu (Tower Hill), Sike Stritu (Syke Street), Kro Beju (Kroo Bay) i Vaterlou (Waterloo).

U Sike Stritu, dva kilometra od centra prestonice, sagrađeni su Crkva Svetog Teodora, osnovna i srednja škola i administrativni centar. Danas taj centar pohađa oko 2.000 đaka. U Vaterlou su podignuti Crkva Vaskrsenja Hristovog, osnovna i srednja škola, sirotište, klinika, ustanova za decu sa invaliditetom, trpezarija, administrativna zgrada, objekat za osoblje i konak za posetioce; trenutno tu boravi oko 102 dece, a školu pohađa oko 800 đaka.

U Tauer Hilu izgrađeni su Crkva Svetog Cara Konstantina i Jelene, učiteljski koledž i biblioteka, episkopski dvor, uprava, klinika, muški i ženski internat i obdanište koje pohađa oko 50 dece. U Kro Beju osnovnu školu pohađa oko 200 đaka. Sve škole pružaju besplatno školovanje i svakodnevne obroke za svu decu.

Najveće delo vladike Temistoklisa jeste živa Crkva Hristova, koju je, poput apostola Pavla, „rodio Jevanđeljem“: „Jer ako imate i hiljade učitelja u Hristu, ali nemate mnogo otaca; jer vas u Hristu Isusu ja rodih Jevanđeljem“ (1. Kor. 4, 15). Do danas je otac Temis krstio oko 4.000 građana Sijere Leone u pravoslavlje, a koliko je gladnih nahranio, dece odškolovao i bolesnih pomogao, zna jedino Gospod naš Isus Hristos.

Otac Temis poručuje deci Sijere Leone:

- Odsad više ne morate da prosite, ja ću da prosim za vas! Vi ćete biti kraljevi, a ja ću biti vaš prosjak!

 Divni u Gospodu Isusu Hristu, doktor bogoslovskih nauka najprestižnijih univerziteta Harvarda i Prinstona, odličan poznavalac filozofije i antropologije, iz svog životnog iskustva poručuje da se, dok zapadna civilizacija proganja Bogočoveka, u srcima materijalno siromašne afričke dece u Sijera Leone rađa lik Bogočoveka Isusa Hrista, koji zajedno sa jerusalimskom decom kliču: "Osana Sinu Davidovu! Blagosloven koji dolazi u ime Gospodnje! Osana na visini!" (Mt. 21, 9)

Ostavite komentar

Пошаљи коментар

Vaš komentar je uspešno snimljen i biće vidljiv nakon verifikacije administratora portala.

0 Komentara