Patrijarh Porfirije i patrijarh Tavadros II poslali su poruke bratske hrišćanske ljubavi i jedinstva, a arhijerejskoj liturgiji prisustvovali su verni narod i visoke zvanice.
Na Nedelju svetih žena Mironosica, kada Crkva u svetlosti Vaskrsenja slavi veru, smelost i neugasivu ljubav žena koje prve posvedočiše prazan grob Hristov, u hramu Svetog Save na Vračaru odzvonila je uzvišena molitva na svetoj arhijerejskoj liturgiji koju je služio patrijarh srpski Porfirije. Ovom bogoslužbenom trenutku sabornosti, molitveno je prisustvovao i patrijarh Koptske crkve, gospodin Tavadros II, koji boravi u Republici Srbiji u okviru svoje istorijske i zvanične posete.
U prisustvu vernog naroda, sveštenstva i visokih zvanica, među kojima je bio i ministar u Vladi Republike Srbije dr Nenad Popović, oltar Hristove ljubavi zračio je snagom nebeske Liturgije, koja nadilazi granice jezika, naroda i zemalja. Dva patrijarha, dve drevne crkve, dve duhovne tradicije ukorenjene u apostolskim temeljima, susrele su se u duhu molitve i jedinstva.
Кабинет министра без портфеља
Koptska crkva, čije duhovno sedište je u Aleksandriji, jedan je od najstarijih stubova hrišćanstva na zemlji. Sa više od petnaest miliona vernika, Kopti su svedoci žive vere koju su očuvali kroz vekove pod teškim istorijskim okolnostima. Njihova vera, kao i vera srpskog naroda, nije bila samo istorijska činjenica već i duhovno svedočanstvo otpornosti, nade i identiteta.
Ministar Popović je, govoreći o značaju ovog susreta, naglasio:
- Ovo je susret dva drevna naroda i dve crkve koje, uprkos vekovima stradanja i pritisaka, neprestano svedoče o svojoj istrajnosti i duhovnoj snazi. Obe crkve okupljaju svoj verni narod i ostaju čuvari sabornosti, bez obzira na društvene i istorijske okolnosti.
Кабинет министра без портфеља
U vremenima kada je hrišćanski svet izložen brojnim izazovima – spoljašnjim pritiscima, duhovnoj mlakosti i zaboravu sopstvenih korena – ovakvi susreti ne nose samo simboliku, već i proročki karakter. Oni nas pozivaju na obnovu unutrašnjeg jedinstva, na povratak izvornim vrednostima, na sabranje u veri i ljubavi.
Kako je istakao i ministar Popović:
- Susret patrijarha Porfirija i patrijarha Tavadrosa II ima širi značaj od bilateralnih odnosa – on predstavlja snažan podsticaj produbljivanju saradnje među svim pravoslavnim crkvama i svedoči o važnosti zajedničkog delovanja u očuvanju svetog predanja.
Кабинет министра без портфеља
Liturgija u hramu Svetog Save tog dana nije bila samo obična bogosluženja – bila je duboki dijalog duša, tihovanje Crkve nad ranama sveta, čin ljubavi koja ne poznaje granice. Bila je molitveni odgovor Crkve na stradanje i raspeće, ali i nada vaskrsenja i pobede istine.
U mirisima tamjana i zvucima himni, pod svodom srpske svetinje, odzvanjala je poruka: Hristos vaskrse – vera živi! I gde su saborni vernici, tamo je i Carstvo nebesko među nama.
Uz blagoslov patrijarha srpskog Porfirija, poglavar Koptske Crkve Tavadros II stiže početkom maja kako bi se poklonio srpskim svetinjama i susreo sa poglavarom Srpske pravoslavne crkve.
U svečanoj atmosferi Trojice-Sergijeve lavre, u prisustvu patrijarha Kirila i uglednih jerarha, srpski patrijarh ovenčan je visokim priznanjem za doprinos bogoslovlju i bratstvu dva naroda koje povezuje viševekovna duhovna veza.
U okviru studijskog putovanja kroz Srbiju i Bosnu i Hercegovinu, budući evropski zvaničnici i diplomate iz više od 30 zemalja s pažnjom su slušali poruke poglavara Srpske pravoslavne crkve o duhovnom identitetu, ulozi Crkve u društvu i važnosti dijaloga među različitim kulturama.
U atmosferi bratske ljubavi i duhovne sabornosti, prvi ljudi Srpske i Grčke pravoslavne crkve razgovarali su o zajedničkoj misiji, izazovima savremenog društva i neprolaznoj snazi jedinstva u Hristu.
Okupljeni raseljeni Srbi i vernici iz okolnih mesta proslavili su svetitelja čuvajući tradiciju i sećanje na dom koji opstaje uprkos godinama i ruševinama.
U jubilejskoj poslanici kardinal Ladislav Nemet podseća da vera može ujediniti različite tradicije, dok nas poziva da sačuvamo planetu i pomognemo najugroženijima.
Služeći Svetu arhijerejsku liturgiju u niškom Sabornom hramu, poglavar Srpske pravoslavne crkve besedio je o Svetom Nikolaju kao merilu pravoslavnog života i o veri koja ne ostaje u rečima, već se pretače u odnos prema drugome.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Na radnom sastanku u najvećoj srpskoj pravoslavnoj svetinji istaknuta je uloga države u završetku radova i dogovoren nastavak mozaicnog ukrašavanja, kojim će hram dobiti potpuni duhovni i umetnički sjaj.
Na praznik Pedesetnice, u prisustvu patrijarha Porfirija i vladike Siluana, sveta relikvija – leva ruka prvog srpskog arhiepiskopa – ispraćena je iz Hrama Svetog Save ka svetinji kraj Prijepolja.
Sednica kojom je predsedavao patrijarh Porfirije bila je povod za parastos ktitorima, ali i snažno podsećanje na neugaslu želju srpskog naroda da na mestu stradanja nikne duhovni svetionik celog naroda.
Okupljeni raseljeni Srbi i vernici iz okolnih mesta proslavili su svetitelja čuvajući tradiciju i sećanje na dom koji opstaje uprkos godinama i ruševinama.
Služeći Svetu arhijerejsku liturgiju u niškom Sabornom hramu, poglavar Srpske pravoslavne crkve besedio je o Svetom Nikolaju kao merilu pravoslavnog života i o veri koja ne ostaje u rečima, već se pretače u odnos prema drugome.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
Oslić sa belim lukom, peršunom i začinima ostaje sočan i narednog dana – jelo koje postaje još punijeg ukusa, otkrivajući tihe mudrosti monaškog života.
