U katoličkoj tradiciji 31. decembar nosi više od odbrojavanja sekundi do Nove godine - nosi priču o Svetom Silvestru koji je oblikovao veru, odnos Crkve i vlasti i sudbinu Rimskog carstva
Na izmaku kalendarske godine, dok se pažnja većine okreće ka slavlju i dočeku, katolički vernici se sabiraju oko imena koje Crkva upisuje uz datum 31. decembra - Svetog Silvestra I, rimskog pape i svetitelja. U molitvenom sećanju na njega, Katolička crkva ne priziva samo jednu istorijsku ličnost, već sagledava prelomni trenutak hrišćanske istorije, kada je vera izašla iz doba progona i započela novo poglavlje javnog i slobodnog postojanja.
U razdoblju kada su posledice progona još bile sveže, a sećanja na stradanja hrišćana snažna, na čelo rimske Crkve dolazi Silvestar - rimski đakon koji postaje biskup grada u kome su hrišćani vekovima trpeli nasilje. Za papu je izabran 31. januara 314. godine, nedugo nakon Milanskog edikta, kojim je hrišćanima priznato pravo na slobodno ispovedanje vere.
Njegov pontifikat trajao je više od dvadeset godina i ubraja se među najduže u ranom hrišćanstvu. To je vreme u kome se Crkva suočava sa novim izazovom: kako sačuvati vernost Jevanđelju u okolnostima slobode, priznanja i bliskog dodira sa državnom vlašću.
Pontifikat Svetog Silvestra obeležen je događajima koji su trajno oblikovali hrišćansku veru. U njegovo vreme sazvan je Prvi vaseljenski sabor u Nikeji 325. godine, na kome su razmatrana ključna pitanja hrišćanskog učenja, pre svega ispovedanje vere u Hrista i učenje o Svetoj Trojici.
Iako sam papa nije prisustvovao saboru, predstavljala su ga dva njegova izaslanika. Odluke donete u Nikeji postale su temelj zajedničkog hrišćanskog ispovedanja vere, čiji se odjeci prepoznaju i danas u liturgiji i teologiji.
O Svetom Silvestru sačuvana su i brojna predanja koja su snažno uticala na duhovnu i kulturnu istoriju Zapada. Najpoznatija među njima govori o susretu sa carem Konstantinom, koga papa navodno izlečuje od lepre i krštava. Iako istorijski izvori ovu priču ne potvrđuju, njena simbolika ostaje snažna - ona oslikava susret vere i vlasti i složen odnos Crkve i carstva.
Takve legende vekovima su oblikovale razumevanje papstva i njegove uloge, ostavljajući dubok trag u evropskoj istoriji i hrišćanskoj svesti.
Sveti Silvestar preminuo je 31. decembra 335. godine, a taj datum postao je njegov molitveni spomen. U katoličkom kalendaru Silvestrovo je dan molitvene sabranosti, kada se vernici okupljaju na Zahvalnoj misi na kraju godine, bogosluženju u kome se Bogu prinosi zahvalnost za proteklu godinu i predaje budućnost Njegovom promislu.
Zbog toga se poslednje veče u godini u katoličkoj tradiciji ne doživljava kao vreme bučnog slavlja, već kao trenutak unutrašnjeg bilansa, tišine i odgovornog pogleda unapred. Silvestrovo tako postaje podsetnik da kraj jednog razdoblja može biti početak duhovne obnove, a ne samo promena broja na kalendaru.
Srpska pravoslavna crkva, kao i pomesne crkve koje koriste julijanski kalendar, Svetog Silvestra proslavljaju 15. januara.
Sve što treba da znate o značenju najčešćih božićnih pozdrava, zašto se neki izrazi gube i kako izabrati reč koja odražava poštovanje, veru i radost praznika.
Poljoprivrednik iz Portugala, otac sedmoro dece i čovek koji je druge vodio ka krštenju, tek na pragu 101. godine ostvario je ličnu duhovnu želju koja ga nije napuštala od mladosti.
Dok se pred doček 2026. godine figurice po istočnom kalendaru nude kao amajlije za sreću, njihovo biblijsko značenje otvara neprijatna, ali važna pitanja o granici između dekoracije, sujeverja i hrišćanske savesti.
Pitanje koje svake zime deli vernike dobija jasan odgovor sveštenika koji, bez popuštanja veri ali i bez straha od radosti, objašnjava gde je prava granica.
U katoličkoj tradiciji 31. decembar nosi više od odbrojavanja sekundi do Nove godine - nosi priču o Svetom Silvestru koji je oblikovao veru, odnos Crkve i vlasti i sudbinu Rimskog carstva
Pitanje koje svake zime deli vernike dobija jasan odgovor sveštenika koji, bez popuštanja veri ali i bez straha od radosti, objašnjava gde je prava granica.
U besedi za 30. sredu po Duhovima, Sveti Nikolaj Ohridski i Žički govori o jednostavnoj, ali moćnoj odluci koja je u trenutku bola i tuge oblikovala carevu lozu i otvorila put do proroka i najvećeg među carevima.
Pravoslavni vernici danas slave Svetog Sevastijana po starom kalendaru, a Svetu Melaniju Mlađu po novom. Katolici proslavljaju Svetog papu Silvestera I, dok Jevreji i muslimani ovaj dan provode u redovnim molitvama prema svojim verskim običajima.
Za 31. decembar, izabrani stihovi iz sure El Ikhlas u knjizi „Kuran – 365 odabranih ajeta“ podsećaju na Božju jedinstvenost i savršenstvo.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Ovi brzi kolači sa keksom, pistaćima i brusnicama donose raskošni slatki užitak za slavsku trpezu, spremni za posluženje za manje od sat vremena.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Pripremite ove nežne kolačiće po receptu koji se čuva generacijama i otkrijte kako svaki zalogaj može da probudi sećanja, poveže porodicu i upotpuni praznično slavlje.
Za 31. decembar, izabrani stihovi iz sure El Ikhlas u knjizi „Kuran – 365 odabranih ajeta“ podsećaju na Božju jedinstvenost i savršenstvo.
Poruka iz sure El-Asr, izdvojena za 30. decembar u knjizi „Kuran – 365 odabranih ajeta za svakodnevno čitanje“, podseća kako vera, dobra dela, istina i strpljenje mogu promeniti tok naših izbora.
U ajetima 99:1-8 krije se univerzalna poruka: nijedno delo, koliko god sitno, ne prolazi neprimećeno, a Sudnji dan donosi konačnu meru za svaku ljudsku odluku.
Poljoprivrednik iz Portugala, otac sedmoro dece i čovek koji je druge vodio ka krštenju, tek na pragu 101. godine ostvario je ličnu duhovnu želju koja ga nije napuštala od mladosti.
Iza drvenih zidova Lazarice kod Prolom banje kriju se čudni simboli i predanja koja i danas intrigiraju verni narod, ali i sve putnike namernike.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Freska „Dobar pastir“ iz 3. veka prikazuje mladog Isusa, simbol božanske zaštite i ranog hrišćanskog života u Anadoliji.
Proterivanje otvara neprijatno pitanje dvostrukih aršina, selektivne tolerancije i toga kome je dozvoljeno da peva, a kome ne — čak i na praznik koji bi trebalo da nosi poruku mira i praštanja.
Sveti oci nas podsećaju da nema istinske vere bez dela, niti prave ljubavi bez žrtve.
Desert koji se podjednako rado iznosi pred goste i ostavlja za miran ili svečani porodični ručak u danima posta na ulju.
