Veliki arhijerej koji je svojim životom izgrađivao mostove pomirenja između Crkava i naroda, otišao je u večnost. Poglavar Srpske pravoslavne crkve ističe posvećenost, veru i ljubav koja je obeležila službu njegovog blaženopočivšeg brata u Hristu.
Patrijarh srpski Porfirije uputio je dirljivu izjavu saučešća arhiepiskopu ohridskom i makedonskom Stefanu povodom blaženog upokojenja mitropolita debarsko-kičevskog Timoteja, koji je preminuo nakon života posvećenog veri, ljubavi i pomirenju među braćom u Hristu. Patrijarh je izrazio duboko žaljenje zbog gubitka ovog velikog i poštovanog arhijereja, ističući njegovu neizmernu ulogu u uspostavljanju jedinstva unutar Crkve i njegovu svesrdnu saradnju sa Srpskom pravoslavnom crkvom.
„Sa dubokim žaljenjem primili smo vest o upokojenju mitropolita debarsko-kičevskog Timoteja, sa kojim smo tek pre nešto više od mesec dana služili svetu liturgiju u manastiru Đunisu. Blaženog spomena vladika Timotej, kao verni svedok Hristov, čeznuo je za jedinstvom i, kada je nastupila punoća vremena, nadahnut Duhom Svetim, odlučno je doprineo uspostavljanju narušenog jedinstva Crkve“, naveo je patrijarh Porfirije.
Wikipedia
Blažnopočivši mitropolit debarsko-kičevski Timotej
Mitropolit Timotej, koji je rođen u Mladom Nagoričanu, bio je duhovni vođa i neumorni graditelj. Bio je izuzetno poptovan kako u svojoj eparhiji, tako među vermin narodom Pećke patrijaršije, ali i među svom braćom u Hristu. Kao nadležni arhijerej debarsko-kičevske eparhije, izvršio je oko 150 osvećenja crkava i manastira, a u njegovom radu zaista je vidljiv duhovni entuzijazam i posvećenost službi Bogu.
Patrijarh Porfirije podseća da je vladika Timotej stekao veliko poštovanje, ne samo kroz svoju službu, već i kroz iskrenu bratsku ljubav i nesebičnu pomoć koju je pružao, bez obzira na razlike i teškoće koje su postojale između Crkava. „Vladiku Timoteja smo doživljavali kao svog, najbližeg u Hristu brata“, dodao je patrijarh.
U svom pismu, patrijarh je izrazio duboko saučešće arhiepiskopu Stefanu, kao i celokupnoj Makedonskoj pravoslavnoj crkvi, te istakao da će se moliti za pokoj duše mitropolita Timoteja i nastaviti da čuvaju sećanje na njega kao velikog i iskrenog prijatelja.
„Molimo se Vaskrslom Gospodu da njegovu pravednu dušu nastani u rajskom naselju gde Božji ugodnici večno blaženstvuju“, završava svoju izjavu patrijarh Porfirije.
Mitropolit Timotej, koji je proveo vek u službi veri, ljubavi i zajedništvu, biće upamćen kao jedan od onih koji su neumorno radili na pomirenju i jedinstvu Crkve, ostavljajući dubok trag u srcima svih koji su ga poznavali.
Ono što posebno treba naglasiti jeste da SPC u isto vreme nije poklonila MPC sve one srpske svetinje i manastire, koje su gradili srpski vladari u istoriji. Tomosom o autokefaliji MPC te svetinje nisu poklonjene, kao što pojedini zlonamerni ili pak neznaveni ljudi komentarišu, već su dati na upotrebu, a to su dve suštinski različite pravne formulacije, istakao je arhimandrit Petar (Dragojlović).
U dubokoj povezanosti pravoslavne vere i bratske ljubavi, poglavar Ruske pravoslavne crkve uputio je iskreno saučešće srpskom narodu, moleći se za večni mir nastradalih i utehu onima koji tuguju.
U manastiru Rakovica, na parastosu patrijarhu Pavlu, episkop Tihon podsetio je na duhovnu snagu i jevanđeoske pouke velikog arhijereja, čije nasleđe i dalje vodi narod kroz izazovna vremena.
Ovaj pozdrav označava pobedu života nad smrti, podseća nas na radosnu vest da Isusova smrt nije bila uzaludna, da je umro za nas grešnike, a porodici upokojenog se šalje poruka da smrt nije kraj, već početak novog života u Hristu.
U mladosti je bio vojnik, a pošto je bio veoma obrazovan i hrabar, veoma se dopao caru Dioklecijanu, koji ga je postavio za načalnika svoje dvorske garde.
Beseda mitropolita šumadijskog u Ralji otvorila je pitanja bez lakih odgovora: gde počinje prava ljubav, zašto bez Boga nema istinskog odnosa među ljudima i kako se vera proverava tek onda kada naiđe na greh drugoga.
Sam čin rađanja deteta nije samo biološki događaj, već duboko duhovni podvig, jer se kroz njega žena udostojava da postane saradnik Božiji u delu stvaranja.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Pripremite ove nežne kolačiće po receptu koji se čuva generacijama i otkrijte kako svaki zalogaj može da probudi sećanja, poveže porodicu i upotpuni praznično slavlje.
"U ovoj zastrašujućoj bujici tuge, molimo se za upokojenje duša nevino postradalih čeda Božjih, dok naše molitvene oči ostaju zagledane u lica porodica postradalih."
U knjizi “Istočni papizam”, istoričar Diogenis Valavanidis objavljuje faksimil dokumenta koji ukazuje na to da kanonizacija patrijarha Jeremija I, koji je pre pola veka ukinuo Pećku patrijaršiju, šalje ozbiljnu opomenu Beogradskoj patrijaršiji.
Uz svečanost u Makedonskom narodnom pozorištu obeležen Savindan uz poruke jedinstva, ljubavi i duhovne snage, uz prisustvo patrijarha Porfirija i visokih zvaničnika regiona.
Beseda mitropolita šumadijskog u Ralji otvorila je pitanja bez lakih odgovora: gde počinje prava ljubav, zašto bez Boga nema istinskog odnosa među ljudima i kako se vera proverava tek onda kada naiđe na greh drugoga.
Episkop valjevski upozorio je da i blagoslovene životne stvari mogu postati prepreka ako potisnu Boga, te podsetio da se smisao rada, braka i svakodnevice otkriva tek kada su postavljeni u pravu hijerarhiju vrednosti.
Od prizrenske Bogoslovije do parohija niškog kraja, život sveštenika Srboljuba Kaplarevića bio je posvećen ljudima, a ne javnosti; njegov odlazak otvorio je sećanja na službu koja se merila poverenjem, a ne rečima.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Episkop valjevski upozorio je da i blagoslovene životne stvari mogu postati prepreka ako potisnu Boga, te podsetio da se smisao rada, braka i svakodnevice otkriva tek kada su postavljeni u pravu hijerarhiju vrednosti.
U besedi za 30. utorak po Duhovima, Sveti Nikolaj Ohridski i Žički govori o veri koja ne skreće pred opasnošću i o čoveku koji ne vodi narod snagom, već potpunim oslanjanjem na Boga.
