Sa svojom dugom istorijom, crkva ne samo da je bila duhovni centar grada, već je igrala ključnu ulogu i u formiranju kulturnog identiteta Zemuna.
Zemunska crkva Svetog Nikole, smeštena u srcu starog Zemuna, jedno je od najznačajnijih i najlepših verskih i kulturnih spomenika ovog naselja.
Sa svojom dugom istorijom, crkva ne samo da je bila duhovni centar grada, već je igrala ključnu ulogu i u formiranju kulturnog identiteta Zemuna.
Nikolajevska crkva u Zemunu, posvećena Svetom Nikoli, je najstarija sačuvana pravoslavna crkva u Zemunu, a jedna od najstarijih na teritoriji šireg Beograda. Podignuta je između 1745. i 1752. godine na temeljima starije drvene crkve, koja se pominje još pre turskog osvajanja Zemuna 1521. godine.
Njena izgradnja označila je povratak pravoslavnog života u Zemun nakon austrijskog oslobođenja grada 1717. godine. U crkvenoj porti osnovana je i prva srpska osnovna škola u Zemunu, a u njoj je kao učitelj radio Joakim Vujić.
Zbog svog istorijskog i kulturnog značaja, crkva je 1948. godine proglašena spomenikom kulture. Njen ikonostas iz 1761. godine, delo rezbara Aksentija Markovića i slikara Dimitrija Bačevića, smatra se jednim od najlepših u srpskoj umetnosti 18. veka. Njena barokna fasada sa jedinstvenim detaljima, kao i interijer bogat umetničkim radovima, govori o velikom umetničkom značaju ove crkve.
Danas, crkva Svetog Nikole je važno mesto okupljanja vernika, ali i domaćin određenih kulturnih i duhovnih događaja. Posebnu pažnju privlači i tokom verskih praznika, kada je broj posetilaca najviše povećan.
Gavrilo Kovačević, predsednik opštine Zemun, ističe važnost očuvanja i negovanja ovakvih kulturnih spomenika.
- Zemunska crkva Svetog Nikole nije samo verski simbol, već i neizbrisiv deo istorije našeg grada. Ova crkva je mesto gde se susreću vera, umetnost i tradicija, a naš cilj je da očuvamo njenu lepotu i značaj za buduće generacije. Ulažemo u očuvanje kulturnih spomenika, jer verujemo da samo kroz očuvanje naše baštine možemo izgraditi bolju i stabilniju budućnost - izjavio je Kovačević.
Zemunska crkva Svetog Nikole je, bez sumnje, jedan od najlepših kulturnih i verskih spomenika na teritoriji Beograda, koji svojom bogatom istorijom, umetničkim vrednostima i duhovnim nasleđem neprestano inspiriše sve koji je posećuju. Ova crkva nije samo simbol vere, već i istorije, tradicije i kulture Zemuna, koja čini osnovu identiteta ovog prelepog dela Beograda.
BONUS VIDEO: U ovom manastiru se čuvaju mošti Svetog Lazara: I dalje ima trepavice na kapcima
Od kraja 1. veka, hrišćani su bili proganjani na teritoriji Rimskog carstva, zbog svoje vere.
Na dan Svete Trojice, s početkom u osam časova, održano je praznično jutrenje, a potom Božanstvena liturgija u devet časova i u nastavku Večernje po ustavu, litija - krsni vhod i rezanje slavskog kolača.
Ime je dobila u 8. veku. U to vreme se pojavila ikonoboračka jeres, a jedan od njenih najvećih protivnika je bio Jovan Damaskin. Zato što je pisao protiv ikonoborstva, odsečena mu je desna ruka.
Današnji izgled datira iz 1926. godine. Za razliku od pravoslavnih crkava, ovde postoje klupe, ali svi vernici u nekom trenutku mise ustaju i mole se, ponavljajući važne reči, pod prelepim mozaikom Krista Kralja.
Slava se nasleđuje sa oca na sinove i ostaje ista bez obzira na broj potomaka.
Gnev se u svetootačkom učenju smatra jednom od najrazornijih strasti, jer pomračuje um, uznemirava srce i razbija mir duše.
Oslić sa belim lukom, peršunom i začinima ostaje sočan i narednog dana – jelo koje postaje još punijeg ukusa, otkrivajući tihe mudrosti monaškog života.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
I dok se mahom priča o obavezama domaćina kako slava ne bi izgubila svoj smisao, malo se priča kako bi gosti trebalo da se ponašaju kad na nju dođu.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Ovi brzi kolači sa keksom, pistaćima i brusnicama donose raskošni slatki užitak za slavsku trpezu, spremni za posluženje za manje od sat vremena.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Koncipirana je jednostavno kao jednobrodna građevina s poluobličastom apsidom i pevničkim prostorom i utvrđena za spomenik kulture 1948. godine.
Podignuta na temeljima vizantijske bazilike, sa sačuvanim ugovorom o gradnji iz 1281. i grobovima potomaka loze Nemanjića, ova svetinja kod Brodareva svedoči o veri, razaranju i tihom opstanku uprkos pljačkama, ruševinama i zaboravu.
Vernici iz svih krajeva dolaze da se mole pred moštima kosovskog mučenika, ostavljajući za sobom svedočenja koja i lekare ostavljaju bez odgovora.
Nakon zemljotresa, ratova i sistematskog uništavanja, završna faza građevinskih radova na hramovima Svetog Spiridona, Svetog Nikole i parohijskog doma u Petrinji budi nadu pravoslavnih vernika u ovom kraju.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Freska „Dobar pastir“ iz 3. veka prikazuje mladog Isusa, simbol božanske zaštite i ranog hrišćanskog života u Anadoliji.
Sveti Nikolaj Žički nas uči da osmeh, bez zlobe, može biti odgovor na podsmeh. Jer neznanju priliči podsmeh, a znanju osmeh.
Najčešća krsna slava u srpskim zemljama nosi dublju poruku od porodičnog okupljanja: zašto je liturgija središte praznika, kako Crkva gleda na dan upokojenja svetih i gde je granica između običaja i vere.
Pravoslavni vernici danas proslavljaju Svetog Nikolu po starom kalendaru, dok po novom kalendaru proslavljaju Svetog Bonifatija. Katolici su u trećoj nedelji Adventa, Jevreji obeležavaju šesti dan Hanuke, a muslimani posvećuju dan redovnom džuma-namazu i svakodnevnim verskim obavezama.
Od tajnog darivanja siromaha i tamničkih godina do morskih oluja i prenosa moštiju u Bari – život ovog svetitelja ispisan je delima koja su nadživela vekove i oblikovala duhovni identitet hišćanskog naroda.
