Festival crkvenih horova u crkvi Svetog Đorđa pretvorio se u retko duhovno sabranje, gde su molitva i pesma u isti glas progovorile o veri, zajedništvu i svetosti svakodnevnog života.
Na sunčanoj padini Oplenca, u tišini monumentalnog hrama Svetog velikomučenika Georgija, nad zvucima liturgijskog poја, sabralo se četrnaest horova iz raznih sela i gradova Eparhije šumadijske. Ne radi takmičenja, ni radi aplauza, već radi – zajedničkog svedočenja. Pesmom. I molitvom. I u onome što se ne izgovara, a što se sa horom uvek prenosi: duhom.
SPC
Na festivalu je učestvovalo 40 horova iz Eparhije šumadijske
Pojanje kao put, a ne ukras
Festival horova Eparhije šumadijske ove godine je još jednom pokazao da pojanje nije samo umetnost, već i put. Put ka sabornosti, put ka onome što mitropolit šumadijski Jovan naziva unutrašnjim hramom. Jer, kako je rekao u svojoj liturgijskoj besedi:
– Ne postanemo li mi hram Božji i hram Duha Svetog, neće nam pomoći ni ovi zidovi ovako lepo ukrašeni.
Njegove reči nisu zazvučale kao ukor, već kao poziv. Kao zvono koje ne poziva samo na početak službe, već i na početak jednog drugačijeg pogleda na svet, na sebe, na drugog čoveka. Jer prazna crkva, kako reče vladika, nije prazna zbog zidova, već zbog odsustva naroda koji se pričešćuje, naroda koji u Liturgiji ne učestvuje samo kao posmatrač, već kao deo tela Crkve.
SPC
Na kraju, svi horovi su primili gramate zahvalnosti mitropolita Jovana
Pesma koja nosi duh zajednice
Upravo zato je festival horova postao više od muzičkog događaja – postao je znak života, duhovnog pulsa eparhije. Svaki hor, bilo da dolazi iz sela pod Rudnikom ili iz gradske crkve u Kragujevcu, poneo je sa sobom specifičnu toplinu, onaj jedinstveni glas zajednice. I svaka nota koja se čula ispod kupola Oplenca nosila je sa sobom tiho i snažno svedočenje: nismo zaboravili dar koji smo primili.
– Gospod ne traži da nosimo Njegov krst jer je on težak za nas, ali traži da ponesemo naš svakodnevni krst – rekao je vladika Jovan, podsećajući da se hrišćanski život ne ogleda u izuzetnim trenucima, već u svakodnevnom trudu da se prepozna Božja blizina u običnosti.
SPC
Vladika Jovan lomi slavski kolač
Nasleđe koje traje – iz godine u godinu
Festival je zaključen osvećenjem slavskih darova, dok je deo slavskog kolača, kao simbol nasleđa i kontinuiteta, predao domaćin sledeće godine – protojerej-stavrofor Mića Ćirković iz Orašca. Time je završetak festivala istovremeno postao i najava njegovog nastavka. Jer hor, kao i Crkva – nikada ne staje. Nastavlja se iz glasa u glas, iz liturgije u liturgiju.
SPC
Festival crkvenih horova održan je u hramu Svetog Đorđa
Blagodarnost Crkve onima koji pevaju
Na kraju, svi horovi su primili gramate zahvalnosti vladike Jovana – ne kao priznanje uobičajenog protokola, već kao znak istinske blagodarnosti Crkve onima koji svojom pesmom hrane veru drugih. Jer crkveno pojanje nije samo muzički ukras Liturgije, već duhovni čin, način da se reč pretoči u zvuk, a zvuk u molitvu.
SPC
Svaki hor, bilo da dolazi iz sela pod Rudnikom ili iz gradske crkve u Kragujevcu, poneo je sa sobom specifičnu toplinu
Tamo gde je narod, tu je i Gospod
Na Oplencu toga dana nije bilo pompe, nije bilo reflektora, nije bilo štampe koja juri naslove. Ali je bilo nečega mnogo važnijeg – bilo je sabranja. I bilo je radosti. Jer tamo gde je Crkva puna onih koji pevaju i onih koji se pričešćuju – tamo je i Gospod.
Posle svetih tajni, mitropolit šumadijski uputio je snažne poruke nade i vere, govoreći o snazi molitve, čudotvornom dejstvu Svetog Vasilija i vremenu koje zahteva nepokolebljivo oslanjanje na Boga.
Delo akademika Svetislava Božića „Metohijska pojanja“ izvedeno je pred vrhom Srpske pravoslavne crkve i elitom srpske muzičke scene – pesma pretočena u ton, svetinje u notu, a bol u molitvu.
Arhiepiskop vršački i mitropolit banatski ove godine slavi pedeset godina od monaškog postriga i četiri decenije episkopske službe, a iza njega je put kroz ratove, izgnanstva, bogoslovije i hiljade duša koje mu duguju duhovno preobraženje.
Učenici i profesori Bogoslovije Svetih Kirila i Metodija našli su se u Hilandaru, gde im je mitropolit raško-prizrenski otvorio vrata duhovnog života koji se ne predaje pred tablom, već doživljava u molitvi i tišini Svetogorske lavre.
Odluka Grčke pošte da zatvori filijalu na Atosu izazvala je burne reakcije među monasima, za koje pošta nije obična služba, već duhovna veza sa svetom kroz koju putuju blagoslovi, ikone i pisma vernika.
U svetinji pored Dunava, gde su vekovima ćutale monaške molitve, postrig monaha Nestora označio je novo poglavlje u istoriji ovog drevnog manastirskog kompleksa.
U kuhinjama pravoslavnih domaćica, ova čorba se pripremala s ljubavlju – za praznike, slave i nedeljne porodične ručkove. Sada je pravo vreme da je ponovo otkrijete i spremite po originalnom receptu iz tradicije srpske kuhinje.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
U hramu Svetog velikomučenika Georgija okupljeni su u molitvi evocirali život i delo kralja Petra I, dok su članovi porodice Karađorđević i predstavnici države učestvovali u ovom jedinstvenom duhovnom događaju.
U snažnoj besedi u kragujevačkom naselju Aerodrom, mitropolit šumadijski poručio je da se trpljenjem spasavaju duše i da mir pripada onome koji ume da ćuti i prašta.
Devedeset i jedna godina nakon atentata u Marseju, verni narod, potomci kraljevske porodice i učenici iz Topole okupili su se pod svodovima svetinje da se pomole za pokoj duše kralja Aleksandra
: Na praznik Svete mučenice Jefimije u Kragujevcu, vladika šumadijski istakao je da je radost u Gospodu jača od svake tuge i da tamo gde je radost, tamo je Carstvo nebesko.
U svetinji pored Dunava, gde su vekovima ćutale monaške molitve, postrig monaha Nestora označio je novo poglavlje u istoriji ovog drevnog manastirskog kompleksa.
U Sabornom hramu u Novom Sadu služena je sveta liturgija i parastos svim upokojenim pravoslavnim hrišćanima, a posebno postradalima u tragičnom događaju na Železničkoj stanici prošle godine.
Sabrani verni narod zajedno sa državnim zvaničnicima u tišini i molitvi odali poštovanje stradalima dok su patrijarhove reči o miru i jedinstvu dirnule srca svih prisutnih.
Sabrani verni narod zajedno sa državnim zvaničnicima u tišini i molitvi odali poštovanje stradalima dok su patrijarhove reči o miru i jedinstvu dirnule srca svih prisutnih.
Uz nekoliko sastojaka i malo strpljenja, svaka domaćica može da oblikuje ruže, listiće i cvetove od testa koji će slavski kolač pretvoriti u istinski simbol vere, lepote i porodičnog blagoslova.
Na blagoslovenom mestu gde se spajaju Dunav i Sava, patrijarh srpski služio je liturgiju i predvodio litiju do kapele Svete Petke, pozvavši vernike da se saberu u veri i Hristovu reč postave kao temelj života.
Od molitava za zdravlje i porodičnu sreću do isceljenja koja se prepričavaju generacijama — žene širom Srbije svedoče kako im je Sveta Petka vratila snagu, veru i mir u srcu.
Beseda Svetog Nikolaja Ohridskog i Žičkog za 22. Ponedeljak po Duhovima govori o snazi koja nadilazi vreme i prostor, i o jeziku koji prenosi ljubav, radost i unutrašnju svetlost.
Pouke omiljenog patrijarha srpskog nisu bile uputstva, već životni primer – tiha istina koja nas i danas podseća da vera ne živi u propovedi, već u svakodnevnom hodu i ličnom svedočanstvu.
