Malo se zna o toku i rezultatima prvog konkursa za crkvu na Oplencu, osim da je izazvao veliku javnu raspravu.
Neposredno po preuzimanju kraljevske dužnosti 1903. godine, kralj Petar I Karađorđević je pohitao da u klimi opšteg poleta ispuni amanet svojih roditelja i o svom trošku izgradi dinastičku grobnicu Karađorevića po uzoru na mnogobrojne slične vladarske mauzoleje u Evropi, a u skladu sa pravoslavnom hrišćanskom tradicijom. Kralj je izabrao sam vrh brežuljka tzv. Malog Oplenca koji se sa svojih 337 metara visine i dalekim piktoresknim vizurama gotovo prirodno nametnuo za idealno mesto budućeg hrama.
Wikipedia
Kralj Petar I Karađorđević
Ubrzo su geodeti detaljno snimili i premerili prostor na kome će se graditi hram kako bi oltar precizno bio pozicioniran na istočnoj strani u skladu sa pravoslavnom tradicijom, a svi neophodni tehnički detalji spremni za pateću konkursnu dokumentaciju. Već 1. decembra 1903. godine raspisan je veliki nacionalni konkurs za izgradnju crkve i grobnice vladara sa svim odlikama svečanosti ovakve složene namene i izrišičitim zahtevom da to mora biti monumentalni hram u srpsko-vizantijskom stilu. Kao i kod mnogih drugih kapitalnih građevinskih projekata u srpskoj sredini, ni ovaj nije prošao bez dugotrajnih žustrih polemika i nezadovoljstva prvonagrađenim rešenjem od strane naručioca.
Malo se zna o toku i rezultatima prvog konkursa za crkvu na Oplencu, osim da je izazvao veliku javnu raspravu. Ono što je sigurno poznato jeste da je među 18 ponuđenih rešenja, prvu nagradu odneo rad Nikole Nestorovića, znamenitog graditelja i profesora Univerziteta. U međuvremenu, uprkos nesuglasicama i javnoj polemici, u prisustvu visokih zvanica 27. septembra 1907. godine položen je kamen temeljac, uzidana ktitorska povelja i obavljeno osvećenje temelja budućeg hrama Svetog Đorđa na Oplencu.
Očigledno da kralj nije bio zadovoljan ponuđenim rešenjima prvog konkursa, jer je nekoliko godina kasnije 1909. raspisan novi konkurs sa gotovo istovetnom ocenjivačkom komisijom. Prvu nagradu odneo je projekat mladog arhitekte Koste J. Jovanovića. Iako mlad, ispostavilo se da je Kosta J. Jovanović bio spremno i prostudirano pristupio projektovanju dinastičkog hrama kao osvedočeni poznavalac srpskih starina. Njegovo inventivno i raskošno petokupolno rešenje oplenačke crkve u obliku slobodnog krsta zadivilo je kralja i zadovoljilo stroge kriterijume ocenjivačke komisije. Ubrzo je prema njegovim planovima 1. maja 1910. godine započeta je izgradnja kraljevskog mauzoleja. Do kraja naredne godine crkva je ubrzo bila pod kupolnim pokrivačem.
Tokom izgradnje, doneta je odluka da se fasada oplati po lepoti nadaleko čuvenim belim mermerom sa obližnje planine Venčac. 23. septembra 1912. godine arhiepiskop Dimitrije je osvetio crkvu koja je u građevinskom smislu bila skoro gotova. U skladu sa ozbiljnom političkom situacijom, u osvit Balkanskih ratova, osvećenje je proteklo u znatno skromnijim razmerama od predviđenih. Samo nekoliko dana kasnije, kralj Petar je bio na bojištima balkanskog rata. U zatišjima između balkanskih ratova 1913. godine i Prvog svetskog rata 1914. godine nastupio je zastoj u dovršenju crkve. Kada je Austrougarska okupirala Srbiju, pred zimu 1915. godine, crkva je bila izložena brutalnom pljačkanju – skinut je i odnet bakarni pokrivač sa kubeta i krovova, kao i bakarna ukrasna oplata sa portala. Nestali su i gromobran, zvona. Polupani su mnogi prozori, mermerni stubići i ornamenti. Pod izgovorom da tu može biti sklonjena važna arhiva, okupatori su oskrnavili grobove u kripti.
Po povratku u oslobođenu otadžbinu i istorijskom stvaranju državne zajednice – Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, kralj Petar nije dočekao da vidi svoju zadužbinu konačno završenu. Umro je 16. avgusta 1921. godine, a njegov naslednik, kralj Aleksandar I Karađorđević, lično se starao o njenom završetku.
Wikipedia
Aleksandar I Karađorđević
Uporedo sa krčenjem istočne padine za potrebe sađenja vinograda otpočelo je i inetnzivno pošumljavanje gustih sadnica drveća koje je brzo napredovalo i ubrzo je belina hrama bila dodatno istaknuta u savršenom kontrastu okolnog parka. Posle preuređenja kripte, koje je sproveo Kosta J. Jovanović, usledilo je postavljanje ikonostasa, gromobrana, novog bakarnog krova sa pozlaćenim rebrima na kubetima, zvona izlivenih kod firme braća Pikar (Frères Piccard) iz Ansi le Vjea (Annecy le Vieux), mozaika za koji su kockice izrađene u berlinskoj firmi Pul i Vagner (Phul & Wagner), bronzanog polijeleja i potrebnih kandila izrađenih kod firme Luks u Zagrebu. Svi detalji raskošnog uređenja hrama, sprovodili su se pod iskusnim nadzorom arhitekte akademika Nikolaja Petroviča Krasnova vodećeg državnog arhitekte Kralja Aleksandra i nekadašnjeg ruskog carskog arhitekte.
8. septembra 1930. u prisustvu kralja, članova kraljevske porodice i gostiju patrijarh Varnava je osvetio crkvu, a zatim su Karađorđevi posmrtni ostaci svečano preneti iz stare u Topoli u mauzolej dinastije.
Zbog svojih izuzetnih vrednosti, hram Svetog Đorđa u Topoli je proglašen za spomenik kulture od izuzetnog značaja.
Na 103. godišnjicu od upokojenja kralja Petra I, mitropolit šumadijski je, uz prisustvo kraljevske porodice, bogoslužio u Crkvi Svetog Georgija, naglašavajući u svojoj besedi značaj Božanskog mira i duhovne povezanosti između prošlosti i večnosti.
U Dvorskoj kapeli, uz prisustvo patrijarha Porfirija, članova kraljevske porodice i predstavnika različitih verskih zajednica, Karađorđevići su proslavili svog nebeskog zaštitnika.
U hramu Svetog Jovana Krstitelja služena je sveta liturgija, koju je predvodio episkop istočnoamerički Irinej, uz prisustvo uglednih gostiju i mnogobrojnih vernika, koji su u sabranju doživeli duhovnu radost i blagoslov zajedništva.
Sa kapacitetom od oko 1.300 mesta, prostranom kupolom visokom gotovo 50 metara i zadivljujućim unutrašnjošću, ostavlja snažan utisak već pri prvom koraku u njenu unutrašnjost.
U nadahnutoj besedi na Đurđic, prota Slobodan Zeković upozorio je vernike na posledice greha, zamke modernog sujeverja i prikrivene duhovne stranputice, podsećajući da pad nije kraj.
U besedi za 24. ponedeljak po Duhovima, Sveti vladika Nikolaj Ohridski i Žički objašnjava kako kroz Hrista dobijamo nasleđe carstva Božijeg i zašto ga ne smemo prokockati poput Isava.
Ajeti 51:20-23 pokazuju kako tragovi Božije prisutnosti postoje u zemlji, u čoveku i u nebesima, pozivajući na introspektivno otkrivanje sopstvene duhovne snage.
Reči jednog od najvećih svetaca pravoslavlja razbijaju iluziju o lakom autoritetu i otkrivaju da je najteža pozicija ona u kojoj čovek mora da predvidi buru, upozori druge i preuzme udarac koji je namenjen njima.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
U hramu Svetog velikomučenika Georgija okupljeni su u molitvi evocirali život i delo kralja Petra I, dok su članovi porodice Karađorđević i predstavnici države učestvovali u ovom jedinstvenom duhovnom događaju.
Devedeset i jedna godina nakon atentata u Marseju, verni narod, potomci kraljevske porodice i učenici iz Topole okupili su se pod svodovima svetinje da se pomole za pokoj duše kralja Aleksandra
Festival crkvenih horova u crkvi Svetog Đorđa pretvorio se u retko duhovno sabranje, gde su molitva i pesma u isti glas progovorile o veri, zajedništvu i svetosti svakodnevnog života.
Na taj način će se obogatiti postojeći sportsko-rekreativni i turistički sadržaji i povećati ekonomska i ekološka konkurentnost opštine na turističkoj mapi Srbije.
Nakon zemljotresa, ratova i sistematskog uništavanja, završna faza građevinskih radova na hramovima Svetog Spiridona, Svetog Nikole i parohijskog doma u Petrinji budi nadu pravoslavnih vernika u ovom kraju.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U najvećoj medicinskoj ustanovi u zemlji proslavljena je krsna slava, a priča o hramu koji je preživeo rat, zaborav i preobražaj u mrtvačnicu otkriva koliko je ovo mesto važno za bolesnike, lekare i grad.
Prema jednoj legendi, srpski velmoža, koji je bežao od Turaka, svoju imovinu, koja je bila bogata ostavio je svojim kumovina koji su kasnije sagradili manastir Kumanicu.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U najvećoj medicinskoj ustanovi u zemlji proslavljena je krsna slava, a priča o hramu koji je preživeo rat, zaborav i preobražaj u mrtvačnicu otkriva koliko je ovo mesto važno za bolesnike, lekare i grad.
Kad su mu rekli da je jedina šansa transplantacija srca, brat Goran nije odustao. Iz bolničke sobe krenuo je na put duhovnog isceljenja ka Hilandaru, gde je pronašao snagu za novi život.
Na trpezi ljubavi u porti Crkve Ružica, poglavar Srpske pravoslavne crkve poručio je vernicima da najveća bitka svakog čoveka nije spoljašnja, već u srcu.
Urednik National Herald-a tvrdi da je Carigradska patrijaršija odgovorna za duboku krizu Arhiepiskopije Amerike, ukazujući na proteste vernika, finansijske tenzije i ozbiljne pukotine u načinu upravljanja.
