Ova proslava pružila je vernicima priliku da se podsete na značajnu ulogu patrijarha u očuvanju vere i tradicije.
Arhijereji, monaštvo i sveštenstvo Rumunske pravoslavne Crkve sabrali su se poslednjeg dana septembra da proslave sedamnaestu godišnjicu ustoličenja svog šestog prvojerarha, patrijarha Danila. U patrijaršijskoj Sabornoj crkvi u Bukureštu, svečana liturgija, koju je predvodio sam patrijarh, okupila je vernike iz svih delova zemlje, ali i iz dijaspore, svedočeći o jedinstvu i snazi Crkve.
Ova svečanost, koja se odvijala u duhu molitve, bila je prilika da se osvetle postignuća i izazovi s kojima se suočava Rumunska pravoslavna Crkva u savremenom svetu. Patrijarh Danilo uveo je Crkvu u novo doba, usmeravajući je ka duhovnom obnavljanju i društvenoj angažovanosti.
Njegova briga za vernike, posebno one u dijaspori, potvrdila je njegovu predanost jedinstvu i ljubavi prema svim Rumunima, gde god da se nalazili. Na njegov predlog, 2009. godine, Sveti sinod je proglasio dan posvećen rumunskim iseljenicima, čime je dodatno ojačana povezanost između domovine i onih koji su potražili sreću daleko od nje.
U svojoj besedi, patrijarh je naglasio značaj proširenja humanitarnih inicijativa koje Rumunska pravoslavna Crkva sprovodi širom zemlje, ističući da je Crkva dužna da bude svetionik nade i pomoći svima koji su u potrebi. Tokom njegove patrijaraške službe, kanonizovano je više od četrdeset rumunskih svetitelja, što svedoči o bogatstvu duhovne tradicije koju Crkva neguje i promoviše.
Patrijarh Danilo, rođen 22. jula 1951. godine u selu Dobrešti u Tamiškoj županiji, od malih nogu pokazivao je sklonost ka duhovnom životu. Kao treće dete u porodici Aleksija i Stele Čibotea, započeo je svoj obrazovni put na Pravoslavnom bogoslovskom institutu u Bukureštu, gde je stekao temeljno teološko znanje pod mentorstvom uglednog profesora Dimitrija Staniloja. Njegova akademska ambicija vodila ga je do univerziteta u Strasbourgu i Frajburgu, gde je odbranio doktorsku tezu 15. juna 1979. godine.
Credit: Andreas SOLARO / AFP / Profimedia
Patrijarh rumunski Danilo
Zamonašivši se 1987. godine u manastiru Sihastrija, patrijarh Danilo je brzo napredovao unutar Crkve, postavši jerođakon, a zatim jeromonah. Njegovo znanje i posvećenost doveli su ga do funkcije Patrijarhovog savetnika i direktora Komisije za savremeno bogoslovlje i ekumenski dijalog. Hirotonisan kao vikarnog episkopa 1990. godine, brzo je postao arhiepiskop Jašija, a 12. septembra 2007. godine izabran je za patrijarha Rumunske pravoslavne Crkve, ustoličen 30. septembra iste godine.
Patrijarh Danilo je kroz svoju službu izgradio temeljne inicijative, među kojima se posebno izdvaja izgradnja Nacionalne katedrale u Bukureštu. Njegova posvećenost humanitarnim radovima i duhovnom prosvetiteljstvu ostavila je dubok trag u srcima vernika, svedočeći o njegovom neprekidnom nastojanju da bude vodič i uzor.
Kao duhovni vođa, patrijarh Danilo i dalje inspiriše mnoge, vodeći ih ka Hristu i jačajući duh zajedništva u svakom od njih. U svetlu obeležavanja ove značajne godišnjice, vernici se okupljaju u molitvi i hvali, zahvalni za sve što je postignuto i nadajući se blagoslovima koje donosi budućnost.
Inicijativa za zajedničko praznovanje Vaskrsa između pravoslavnih i rimokatolika 2025. godine izazvala je raspravu o očuvanju pravoslavne tradicije. Episkop bihaćko-petrovački prvi od srpskih arhijereja javno istupio, izražavajući zabrinutost zbog mogućih posledica ovakvog koraka.
Povodom 90. godišnjice tragičnog ubistva kralja Aleksandra, Srpska pravoslavna crkva i vernici molitveno su se prisetili velikog vladara koji je život položio u borbi za jedinstvo naroda i očuvanje pravoslavne vere.
Ne bojte se za decu koja su od malena othranjena u poštovanju. I da malčice izmaknu s puta, zbog svog uzrasta, zbog iskušenja, vratiće se na pravi put, govorio je starac Pajsije.
Monah i glavni ekonom Manastira Visoki Dečani kroz svoju priču otkriva duboku vezu s Kosovom i Metohijom I priča kako su njegovo monašenje i životni put ispunjeni duhovnim traženjem i ljubavlju prema svetinji.
Ova lokacija ima duboko ukorenjeno značenje za katoličke vernike i vekovima je bila duhovno utočište. Svetište čini pećina u kojoj se nalazi vrelo, a voda ne otiče iz nje.
Religija.rs vas poziva da kroz svoje fotografije zabeležite najvažniji trenutak hrišćanskog života i osvojite zlatne darove koji, pored materijalne, nose i duhovnu vrednost, jer doprinose očuvanju bogate pravoslavne tradicije.
Starešina Hrama Svete Trojice u naselju Mudrakovac, protojerej Ivan Cvetković, ovu svetiteljku smatra zaštitnicom kruševačkog kraja i ističe da svakome ko se njoj molitveno obraća - ona preobilno daruje milost Božju.
Ikonopisanje je više od umetnosti - to je duhovni čin kroz koji se projavljuje božanska prisutnost. Episkop novobrdski za Religiju pripoveda o svom iskustvu u ikonopisanju i dubokoj vezi između vere i umetnosti.
Svedočanstvo o neobičnom događaju iz Banja Luke širi se društvenim mrežama. U domu ove porodice molitve su iznedrile čudo, dok ikona Bogorodice Trojručice i dalje mirotoči.
Obeležavanje treće godišnjice ustoličenja mitropolita Joanikija na čelo Mitropolije crnogorsko-primorske, kroz molitveno sabranje u Cetinjskom manastiru, predstavlja priliku za prisećanje na korene ovog arhiereja SPC, njegov duhovni put i porodične vrednosti koje su oblikovale njegovu službu.
Na Ilindan, mnogobrojni vernici okupili su se u Mirijevu kako bi prisustvovali arhijerejskoj liturgiji koju je služio vladika Nektarije. Svečanost je obogaćena litijskim ophodom i osvećenjem slavskih darova, podsećajući na bogatu istoriju i duhovno nasleđe ove svetinje.
Ne bojte se za decu koja su od malena othranjena u poštovanju. I da malčice izmaknu s puta, zbog svog uzrasta, zbog iskušenja, vratiće se na pravi put, govorio je starac Pajsije.
Monah i glavni ekonom Manastira Visoki Dečani kroz svoju priču otkriva duboku vezu s Kosovom i Metohijom I priča kako su njegovo monašenje i životni put ispunjeni duhovnim traženjem i ljubavlju prema svetinji.
Sveti Teofan naglašava da je srce koje je ispunjeno dobrotom neprestano žudi za prilikama da čini dobro. Kao što gladan čovek ne zaboravlja hranu dok ne utaži svoju glad, tako i istinski dobri ljudi ne miruju dok ne ostvare dobra dela. Kada to postignu, oni se ne zadržavaju na onome što su učinili, već gledaju unapred, težeći novim izazovima i prilikama. U svetu prepunom buka i samopromocije, Sveti Teofan nas podseća da je prava snaga u skromnosti, u delima koja se ne očekuju da budu primećena.
Sveti Teofan ukazuje na to da su ubeđenja rezultat svega što nas okružuje – od odgoja do kulturnih uticaja. Važno je da u našem srcu prepoznamo istinu Božiju koja nas vodi ka spasonosnim ubeđenjima. S druge strane, postoje i laži koje nas mogu skrenuti s puta. U tom svetlu, sud Božiji nas poziva da preuzmemo odgovornost za svoja ubeđenja i postupke.
Uz blagoslov mitropolita žičkog završava se oslikavanje veličanstvene svetinje, poznate po čudu – zvonu koje zvoni bez dodira ljudske ruke. Majstori predano oslikavaju zidove svetinje, dok svaki novi potez kista donosi delić Carstva Nebeskog na zemlju.
Dečaku je pretila transplantacija jetre, a lekari nisu davali nade. Međutim, posle molitve Svetima Zosimu i Jakovu u Manastiru Tumane, dogodilo se nešto što niko nije mogao da predvidi.
U porti hrama Svetog Save u Molu, uz prisustvo mitropolita i episkopa, obeležen praznik Prenosa moštiju Svetog Irineja Bačkog i svetih mučenika bačkih, a tom prilikom dodeljenasu i visoka priznanja za doprinos crkvenom životu i obnovu svetinja, uz nadahnutu besedu vladika Irineja i Heruvima.
Skriven od sveta i ušuškan na vrhu nepristupačne krečnjačke stene, ovaj manastir vekovima predstavlja duhovno utočište monasima, simbolizujući pobedu tišine i vere nad prolaznošću sveta.
Tokom proslave u zadužbini Nemanjića, mitropolit žički Justin služio je svetu arhijerejsku liturgiju. Ovaj svečani trenutak u sebi nosi poruku o duhovnoj povezanosti i značaju zajedništva među ljudima, ističući važnost vere u svakodnevnom životu.
Ovaj deo crkvenog kanona izaziva brojne kontroverze i smatra se prevaziđenim, ali kako bi se ovo pravilo bolje razumelo, treba u obzir uzeti i vremenski kontekst u kojem je doneto i kojem nije cilj bio da uvredi ili diskriminiše ženu, već upravo da je zaštiti.
