Pod svodovima zadužbine cara Dušana kod starog Prizrena, manastira Svetih Arhangela, dogodilo se sabranje u kojem su se istorija, vera i narod ponovo prepoznali jedni u drugima. Na Lazarevu subotu, uoči Strasne sedmice, na svetoj liturgiji koju je služio episkop raško-prizrenski Teodosije, sabrao se veliki broj vernika sa svih strana Kosova i Metohije. Bio je to sabor duša, povratak svojim korenima, Hristu i precima.
Drevna svetinja, nekada zatrpana i skoro zaboravljena, a danas obnavljana kamenom vere i rukama molitve, ponovo je odisala životom. Poklonici su pristizali tiho, sa ikonama u rukama i molitvom u srcu, sabrani pod okriljem nebeskih Arhangela koji već vekovima čuvaju ovu svetinju i sve one koji joj se verom vraćaju.
Liturgijsko sabranje, ispunjeno pojanjima, tamjanom i suzama radosnicama, bilo je znak da vera u Hrista vaskrslog, kao i ljubav prema Kosovu i Metohiji, ne blede, već se iznova rađaju — uprkos iskušenjima, usled ljubavi.
Obraćajući se sabranima, vladika Teodosije je dirljivim rečima oslikao duboki smisao ovog okupljanja:
- Evo nas na današnji praznik u ovoj divnoj svetinji, koja je ne četiri dana nego vekovima bila u grobu zatrpana zemljom, a na naše oči vaskrsava, i opet silom Božjom se ovde okupljamo i proslavljamo ime Božje. Hvala Bogu što nas ovako divno okuplja i hvala vama što dolazite iz raznih krajeva. Vašim dolaskom potvrđujete čije su ove svetinje i kome pripadaju.
Njegove reči bile su više od pozdrava – bile su jeka kroz vekove, svedočanstvo da duhovna baština nije mrtva dokle god ima onih koji joj se vraćaju sa verom i ljubavlju. Manastir Svetih Arhangela, zadužbina cara Dušana, nije samo istorijsko zdanje, već duhovni svetionik srpskog naroda na Kosovu i Metohiji.
Ovaj dan je pokazao da živimo ne samo u vremenu, nego i u večnosti – onoj u kojoj su vera, molitva i zajedništvo snažniji od svake sile ovoga sveta. I dok su se zvona oglašavala pod vedrim prizrenskim nebom, bilo je jasno da narod koji ima ovakve svetinje i ovakvu veru – nikada nije sam, niti zaboravljen.
U zaštićenoj zoni nadomak Prizrena izvedeni su nelegalni građevinski radovi koji prete opstanku isposnice. Stručnjaci su na terenu procenili razmere štete, dok monasi Visokih Dečana s tugom posmatraju kako vekovno duhovno utočište trpi posledice nesavesnih zahvata.
U znak poštovanja prema žrtvama tragičnih događaja iz 2004. godine, vernici su se okupili u svetinji, i podsećajući na borbu i snagu srpskog naroda na Kosovu i Metohiji.
Poziv na rušenje saborne crkve u Prištini izazvao je duboku zabrinutost među Srbima i svim onima koji veruju u očuvanje kulturnog nasleđa, dok Eparhija raško-prizrenska oštro osuđuje ovaj ekstremistički čin.
U duhu bratske ljubavi i molitvenog podsticaja, jereji su se okupili da razmene iskustva i planiraju dalji rad u Gospodnjoj njivi, usmereni ka budućim izazovima i zadatcima u parohijskom životu.
Sveštenici prizrenskog i prištinskog namesništva, predvođeni mitropolitom Teodosijem, okupili su se radi međusobnog osnaživanja u služenju vernom narodu tokom izazovnih, ali blagodati ispunjenih dana.
Advokat Aleksandar Radovanović, glavni pravni savetnik Eparhije raško-prizrenske, u svom autorskom tekstu koji prenosimo u celosti, analizira novi napad na crkvu Hrista Spasitelja u Prištini kroz lažne optužbe i razotkriva skrivene motive šovinističke propagande.
