Na dan kada Crkva molitveno slavi Svetu mučenicu Matronu Solunsku, manastir Gračanica bio je mesto sabranja sveštenstva arhijerejskih namesništava prizrenskog i prištinskog, koje se okupilo na bratskom sastanku, predvođeno mitropolitom raško-prizrenskim Teodosijem. Sabranje je započeto svetom liturgijom, koja je i ovoga puta bila izvor utehe, osnaženja i molitvene radosti.
U složenim okolnostima života Srba na Kosmetu, gde su sveštenici svakodnevno pozvani da služe vernom narodu u teškim uslovima, ovakvi susreti predstavljaju više od administrativne obaveze — oni su znak jedinstva, poverenja i zajedničkog truda u očuvanju crkvenog života, vere i nade.
Nakon liturgije, u manastirskoj sali održan je radni deo sastanka. Parohijski sveštenici i namesnici izložili su svoje izveštaje o stanju na terenu, donoseći sa sobom slike svakodnevnih izazova, ali i primera istrajnosti, duhovne borbe i vere među vernicima. Razgovaralo se otvoreno, sa pažnjom i razumevanjem, o problemima sa kojima se sveštenici suočavaju: o uslovima služenja u mestima gde su hramovi često izloženi pritiscima i skrnavljenju, o sve manjem broju mladih, o naporima da se očuva identitet i prisustvo Srpske pravoslavne crkve na prostoru gde ona predstavlja više od verske institucije — duhovni stub opstanka.
Vladika Teodosije je u svom obraćanju pozvao sveštenstvo da ostanu istrajni i smireni u veri, naglašavajući koliko je dragoceno svedočanstvo svakog sveštenika koji ostaje sa svojim narodom. Ukazao je na značaj pastirske revnosti, saosećanja i molitve, ali i na potrebu za mudrim i istrajnim radom na očuvanju crkvenog poretka i duhovnog života u okolnostima koje nisu uvek naklonjene.
Zajedništvo ostvareno na ovom skupu imalo je duboko duhovno značenje. Ono je posvedočilo da sveštenici nisu sami i da kroz međusobno oslanjanje i bratsku ljubav jačaju snagu Crkve kao živog Tela Hristovog. U vremenu kada su Srbi na Kosovu i Metohiji izloženi pritiscima, nesigurnosti i pokušajima brisanja identiteta, ovakvi skupovi predstavljaju tih, ali moćan odgovor: Crkva ostaje sa svojim narodom — u molitvi, u Liturgiji, u služenju.
Zato bratski sastanak u Gračanici nije samo događaj koji se upisuje u crkveni kalendar — on je znak da duhovna nit koja povezuje sveštenike i verni narod nije pokidana, već da se neprestano obnavlja tamo gde je najpotrebnije: među onima koji svedoče veru u Hrista pod težinom svakodnevnog krsta, ali sa pogledom uprtim u Vaskrsenje.
U zaštićenoj zoni nadomak Prizrena izvedeni su nelegalni građevinski radovi koji prete opstanku isposnice. Stručnjaci su na terenu procenili razmere štete, dok monasi Visokih Dečana s tugom posmatraju kako vekovno duhovno utočište trpi posledice nesavesnih zahvata.
U znak poštovanja prema žrtvama tragičnih događaja iz 2004. godine, vernici su se okupili u svetinji, i podsećajući na borbu i snagu srpskog naroda na Kosovu i Metohiji.
Poziv na rušenje saborne crkve u Prištini izazvao je duboku zabrinutost među Srbima i svim onima koji veruju u očuvanje kulturnog nasleđa, dok Eparhija raško-prizrenska oštro osuđuje ovaj ekstremistički čin.
: Na sastancima u Partijaršijskom dvoru, poglavar Srpske pravoslavne crkve istakao značaj očuvanja verskih prava i uloge Crkve u regionu, govoreći o situaciji na Kosovu i Metohiji.
