Nekada je dovoljno samo pogledati u tihi sjaj sveća i lice vernika da bi se osetilo koliko jedna zajednica može da bude postojana. Tako je ovog Aranđelovdana u Sabornoj crkvi u Beogradu, gde je proslava hramovne slave postala susret sa sećanjem dugim 180 godina — sećanjem koje živi, diše i okuplja.
Liturgiju je služio episkop hvostanski Aleksej, vikar Patrijarha srpskog. Uz njega su služili episkopi lipljanski Dositej, toplički Petar i jenopoljski Nikon, zajedno sa sveštenstvom Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke.
U besedi nakon pročitanog Jevanđelja, episkop toplički Petar uputio je reči koje su vernici pažljivo upijali:
- Za Crkvu sve, Crkvu ni za šta! To je jedina naša sigurna kuća, jedini temelj našeg spasenja i jedina nepokolebiva tvrđava.
Vladika Petar je potom podsetio da snaga crkvene zajednice ne počiva na ljudskoj savršenosti, nego na veri, ljubavi i smirenju, osobinama koje, kada se neguju, rađaju i hrabrost i mudrost.
Jubilej Saborne crkve
Po završetku liturgije, osvećeni su slavski darovi i prelomljen je slavski kolač, a episkop Aleksej uputio je čestitke okupljenima, zablagodarivši im što su svojim prisustvom uveličali dan kada se obnavlja sećanje na osvećenje hrama.
Saborna crkva je upravo na današnji dan, pre 180 godina, otvorila svoja vrata kao nova i tada najveća svetinja obnovljene Srbije. Prvi kamen temeljac postavljen je 1837. godine, uz prisustvo kneginje Ljubice, naslednika Milana i Mihaila, visokog sveštenstva i državnika, ali i naroda koji je razumeo koliku snagu nosi povratak svojim korenima. Tog 21. novembra 1845. mitropolit Petar Jovanović osveštao je dovršeni hram i služio prvu liturgiju — čin koji je označio početak duhovnog ritma koji traje do danas.
Humanitarni gest koji je obeležio Aranđelovdan u Beogradu
U znak zahvalnosti za sve godine molitve, bratstvo Saborne crkve, predvođeno starešinom protojerejem Bogoljubom Ostojićem, rešilo je da jubilej ne obeleži akademijama ni svečanim programima. Umesto toga, 20.000 evra, koliko je bilo predviđeno za proslavu, uputili su Verskom dobrotvornom starateljstvu Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke, kao dar onima kojima je pomoć najpotrebnija.
Ovaj izbor govori tiše od orkestara i glasnije od bilo kakvog slavlja: da se jubilej svetinje ne meri brojem svečanih događaja, nego dubinom dela koja iz nje izrastaju. A Sabornu crkvu, posle 180 godina, i dalje nose upravo ta dela, i ljudi koji u njima nalaze najsigurniji oslonac.
Na godišnjem pomenu blaženopočivšem patrijarhu Vikentiju, vernici su se prisetili njegovog teškog života, mudrog vođstva u komunističkim vremenima i nerazjašnjene smrti, koja je ostala tiha tajna srpske crkvene istorije.
Pred praznik Sabora Svetog arhangela Mihaila ponovo izbija rasprava o slavskom žitu: narodna predanja tvrde jedno, crkveni kanoni drugo — a mnogi domaćini ni ne slute da izostavljaju obavezan deo slave.
Reči koje pokreću dušu, oslobađaju od greha i podižu vernika u borbi sa zlom kroz nebesku snagu Arhistratiga Mihaila.
U dubokom tumačenju jerej Ruske pravoslavne crkve otkriva nevidljivu istoriju anđela i smisao njihove borbe za dobro.
