Na Fruškoj gori nalazi se veliki broj manastira koji pružaju utočište vernicima za molitvu u tišini stoletnih šuma. U ove svetinje koje nazivaju i drugim Hilandarom dolazi se na tihovanje, pronalaženje duševnog mira i isceljenja. Mnogi ostanu i provedu dane ili mesece u potrazi za rešenjem svojih problema. Turisti rado svraćaju u fruškogorske manastire da ih razgledaju i okrepe se hranom i pićem koji se prave u ovim svetinjama.
Na vojvođanskoj planini osim zelenih površina i spomenika, veliki značaj imaju i srednjovekovni manastiri smešteni u okolnim naseljima i šumama. Tu su Kuveždin, Jazak, Đipša, Grgeteg, Velika Remeta, Krušedol, Novo Hopovo, Staro Hopovo, Petkovica, Vrdnik (Ravanica) Šišatovac i još mnoge druge velelepne građevine. Zainteresovanima za religije istočnog hrišćanstva i posetiocima koji čeznu za mirnom i tihom atmosferom svakako vredi svratiti na ova mesta na kojima mogu otkriti neprolazne vrednosti prošlih vremena. Od velikog broja manastira izdvojili smo one najlepše.
Manastir Staro Hopovo
Wikimedia/Ванилица
Manastir Staro Hopovo
Manastir Staro Hopovo je jedna od najlepših građevina na istočnom delu Fruške gore. Podigao ga je srpski despot Đorde Branković u 15. veku. Na svega dva kilometra udaljenosti od Starog Hopova nalazi se manastir Novo Hopovo. Prvobitna drvena građevina je srušena pod udarom zemljotresa, pa je renovirana 1752. godine. Za vreme Drugog svetskog rata manastir je ponovo oštećen, a ikonostas je izgoreo.
Novo Hopovo
Crkva manastira Novo Hopovo je gradevina zaobljenih lukova, okružena manastirskim konacima. Sagrađena je 1576. godine i u arhitektonskom smislu predstavlja najznačajniji lokalitet Fruške gore. Crkva i manastirski zvonik verno čuvaju obeležja drevnih srpskih manastira na Balkanu. Novo Hopovo poseduje svoj vinograd i u manastiru se može kupiti i vino.
Wikimedia/Nter25
Manastir Novo Hopovo
Na južnim padinama planine tradiciju vinogradarstva započeo je rimski car Probus, inače rodom iz Panonije. Nakon turskih osvajanja nestaju dotadašnje sorte vina zajedno sa mađarskim vinogradarima. Umesto njih pojavljuje se kultura proizvodnje vina otvorenog vrenja koje je sa sobom donelo doseljeno srpsko stanovništvo.
Manastir Grgeteg osnovao je 1471. godine Vuk Branković, poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk. Nalazi se na južnim obroncima Fruške gore u blizini sela Grgeteg. Branković je ovde želeo da smesti svog slepog oca, hilandarskog monaha, Grgura. Prvobitni manastir se zvao Prnjavor. Često je bio utočište srpskim monasima koji su bežali pred turskim naletom.
Wikimedia/ Goonie Bagheera
Manastir Grgeteg
Manastir je izgrađen u baroknom stilu. Njegova gradnja je započela 1751.-52. godine, a prema procenama crkva je podignuta zahvaljujući donacijama između 1766. i 1771. godine. Mitropolit Jovan Đordević, za vreme svoje kratke vladavine, stvorio je osnovu za početak slikarski radova, i napravio je plan izrade ikona i crkvenih ukrasa. Ikonostas je oslikao mladi slikar Jakov Orfelin. Za vreme tursko-austrijskog rata manastir je spaljen i napušten, ali je na mesto stare kamene sagrađena nova barokna crkva. Strahote Drugog svetskog rata nisu zaobišle ni manastir Grgeteg koji je pretrpeo ogromne materijalne štete. Uništeni su biblioteka i manastirska arhiva, umetnička dela, zvonik i konaci. Obnova je trajala sve do 1953. godine.
Manastir Beočin
Vreme njegovog nastanka nije tačno utvrdeno. Prvi put se spominje u turskim zapisima iz 1566.-67. godine, tako da se pretpostavlja da je postojao već u 16. veku. Manastir je posvećen Vaznesenju Hristovom. Građevina je najverovatnije potpuno uništena u tursko-austrijskom ratu, ali je obnovljena po blagoslovu Arsenija III Čarnojevića. Nova drvena crkva sagrađena je 1708. godine.
Wikimedia/CrniBombarder!!!
Vernici traže mir u manastiru Beočin
Glavna manastirska crkva koju danas vidimo gradila se od 1732. do 1740. godine. Izrađena je u srpsko-vizantijskom stilu sa elementima gotike. Osmougaoni stubovi crkve ukazuju na gotičke crte, a sama zgrada svojom pojavom podseća na raški stil gradnje. 1762. godine na zapadnoj strani crkve dodat je otvoreni barokni trem. Visoki trospratni zvonik se gradio dosta dugo, od 1740. do 1799. godine. Manastir Beočin jedan je od retkih fruškogorskih manastira koji nije stradao u Drugom svetskom ratu. Njegova arhitektura je tipičan primer mešanja više stilova i time dokazuje prisustvo multikulturalnosti.
Manastir Vrdnik
Severozapadno od opštine Irig leži čuveni srpski manastir Vrdnik i njegova bogato ukrašena crkva, u kojoj se nalazi grobnica kneza Lazara, poslednjeg samostalnog srpskog vladara, u narodu proglašenog za sveca. Zbog toga, manastir je postao mesto pohodena velikog broja srpskih hodočasnika.
Printscreen/Youtube/AgroTV Srbija
Manastir Vrdnik
Vrdnički manastir i njegova crkva spadaju medu najveće gradevine na ovom delu Fruške gore. Njeni kameni ostaci otkriveni su u XVI veku, da bi izmedu 1801. i 1811. sagradili crkvu kakvu je danas vidimo. Manastirski konaci su izgrađeni sredinom veka, a jedan deo je rekonstruisan. Prelepi ikonostas izrađen u klasicističkom stilu oslikao je Dimitrije Avramović 1853. godine.
Manastir Bešenovo
Wikimedia/Милорад Стокин
Manastir Besenovo
Na južnim padinama Fruške gore, pored jednog malog potoka, nalazi se današnje zdanje manastira Bešenovo. Pretpostavlja se da ga je osnovao srpski kralj Dragutin u XIII veku i posvetio ga svetim arhangelima Mihajlu i Gavrilu. Postoji podatak iz 1753. godine da je manastirska crkva izgrađena od opeke. Stare ikone su zamenjene radovima Stevana Aleksića, on je nacinio i zidne slike u unutrašnjosti crkve. U manastirskoj trpezariji Aleksic je 1909. naslikao jednu monumentalnu istorijsku kompoziciju. Prvi verodostojni podaci o kupoli i zvoniku potiču iz 1783. godine.
Zidni ukrasi predstavljaju rad Kuzmana Kolarića. Glavna crkva manastira Bešenovo ima jednobrodnu osnovu i sagrađena je u raškom stilu. Uprkos obnovama, manastir je uspeo ba sačuva svoj prvobitan oblik. Za vreme rata deo manastira je srušen i spaljen. 1944. godine nemacke vazdušne snage ga skoro potpuno sravnjuju sa zemljom, tako je nestao veliki deo manastirskog nasleda.
Povodom nedavnog terorističkog čina u glavnom gradu Srbije, Mešihat u svom saopštenju ističe da je islam vera mira, suživota i tolerancije, te da je napad posledica zloupotrebe onih koji žele da poremete dobre međususedske odnose hrišćana i pripadnika islama.
U Nedelju Svih Svetih, Sveti Teofan Zatvornik nas podseća da Crkva, posle silaska Svetoga Duha, proslavlja sve one koji su postali svetitelji blagodaću Duha Svetoga, koja donosi pokajanje, oprost grehova i vodi kroz borbu sa strastima do čistote.
Na nadahnutom predavanju u Čačku, jedan od omiljenih besednika današnjice, protojerej-stavrofor Gojko Perović osvetlio je suštinu Kosovskog zaveta kao duhovnog obećanja čoveka Bogu. Kroz primere iz istorije i svakodnevnog života, podsetio je na značaj vernosti, žrtve i držanja date reči.
Srpska dijaspora u Francuskoj, uz blagoslov vladike zapadnoevropskoj Justina, okupila se u Sabornoj crkvi Svetog Save u francuskoj prestonici, da kroz reči, pesmu i prisustvo podseti na snagu zajedništva, očuvanja kulturnog nasleđa i zaveta Svetog kneza Lazara i kosovskih mučenika.
Ulaskom u ovaj sveti period, u narodu poznat i kao Petrovski post, pravoslavni hrišćani se podsećaju na važnost duhovne discipline, pokajanja i molitve, dok se pripremaju za proslavu velikih svetitelja i nastavljaju put vere koji su započeli apostoli.
Mnogi veruju u moć Svetog Vasilija Ostroškog i zbog toga se odlučuju da krste svoje naslednike u njegovoj svetinji, a kumove ili dovode ili ih nalaze među posetiocima koji nikada ne odbijaju ovaj čin, jer je to velika čast za svakog pravoslavca. Da bi neko bio kum na krštenju mora da bude i sam kršten u nekoj od pravoslavnih crkava ili manastira.
U nedelji koja je cela praznična, treći dan Duhova slavi se kroz molitve, liturgije i porodična okupljanja, a vernici slave Duha Svetoga izražavajući svoju zahvalnost.
Nakon dugogodišnjeg podvižništva u surovom predelu Karulje na Svetoj gori, shi monah Simeon vratio se u srpske zemlje da provede svoje poslednje dane. Njegova jednostavnost i dečija nevinost ostavili su neizbrisiv trag u srcima svih koji su ga sreli.
U svojoj besedi iguman Manastira Podmaine podseća na istinsku suštinu hrišćanskog života - ljubav prema Bogu i bližnjem, naglašavajući kako formalna ispunjenja verskih obaveza nisu dovoljna bez prave ljubavi.
Nekada su teškoće i gubici s kojima se suočavamo veliki, pa je i naša tuga ogromna. Ipak, svako od nas mora da ide dalje, ma koliki bol da osećamo. U pomoć priskaču psiholozi, ali i sveštenici kako da se nosimo s najtužnijim trenucima. Zajednički savet i jednih i drugih je da tugu treba izdržati. To je i savet patrijarha Pavla.
Dan posvećen uspomeni na one koji su nas napustili, ali čije prisustvo i dalje živi u našim srcima, prilika je da iskažemo poštovanje prema njima i da se pomolimo za spasenje njihovih duša.
Sveti Teofan Zatvornik nas u petak sedme nedelje posle Vaskrsa u svojoj najpoznatijoj knjizi podseća na značaj spajanja s Bogom i uzdizanju kroz Hristovu milost.
Živimo u vreme kada su strah i anksioznost naša svakodnevnica i kada nam je duša bombardovana sa svih strana mračnim informacijama. Teško je sačuvati mir kada svakodnevno vodimo razne bitke od ličnih do svetskih. Spasenje je u mirovanju i molitvi. Treba ostati sam sa sobom i ćutati dok nam telo i duša ulaze u smiraj.
Samo majka može da nađe nešto dobro i u najgorem sinu i u najgoroj ćerki , kao što je Hristos u svakom grešniku video neko dobro. Poklonimo se zato materinstvu jer su slika ljubavi Božje. Kako kaže vladika Nikolaj Velimirović, da nije bilo svetih majki, mnogi svetitelji i svetiteljke, i stubovi pravoslavlja, ne bi bili upisani u naš kalendar.
Otkrijte fascinantnu istoriju manastira Ravanica, od burnih vekova turskih najezdi do današnje tihe, duhovne oaze koju čuvaju posvećene monahinje. Mesto gde se molitve uslišavaju, a isceljenja dešavaju.
U srcu Ovčarsko-kablarske klisure, u dvorištu ove svetinje podignute u 15. veku nalaze se grobovi dva sina kneza Miloša Obrenovića, a centralno mesto zauzima sveti bor za koji se veruje da ima isceliteljsku moć, o čemu postoje zabeležena brojna svedočanstva, posebno žena sa psihičkim problemima.
Mitropolit zahumsko-hercegovački Dimitrije predvodio je na Duhove liturgijsko slavlje i čin rukopoloženja u obnovljenom svetilištu, podstičući mnogobrojni okupljeni verni narod na jedinstvo i nadu.
Na praznik Svete Trojice, poglavar Ruske pravoslavne crkve služio je Božanstvenu liturgiju u Sveto-Trojičkoj Sergijevoj lavri i uputio snažne reči vernicima o jačini i moći vere, njenoj ulozi u savremenom svetu i važnosti molitve za budućnost.
Povodom nedavnog terorističkog čina u glavnom gradu Srbije, Mešihat u svom saopštenju ističe da je islam vera mira, suživota i tolerancije, te da je napad posledica zloupotrebe onih koji žele da poremete dobre međususedske odnose hrišćana i pripadnika islama.
Poglavar katoličke crkve izjavio je da ova poseta ima za cilj da ojača veze između katoličke i pravoslavne crkve i pozvao istočne pravoslavce da svojim molitvama podrže jubilarnu godinu, ističući put ljubavi, dijaloga, pomirenja i milosrđa kao put Gospoda.
