Mnogi vernici su u nedoumici zbog različitih tumačenja o pripremi za Svetu tajnu pričešća. Osnivač Srpske pravoslavne crkve je u svom Nomokanonu ostavio precizne smernice koje i danas osvetljavaju put ka dostojnom pričešćivanju.
U nastojanju da se duša pripremi za susret sa Hristom u Svetoj tajni pričešća, mnogi vernici nailaze na raznolika tumačenja svetih otaca i otaca Crkve, koja, iako prožeta duhovnom brigom, često izazivaju nedoumicu i nemir. Umesto smirenja koje pričešće donosi, usled različitih pravila i pristupa pripremi, vernici se neretko pitaju da li su ispravno postupili, da li su dostojno pripremljeni, da li su ispunili sve što se od njih očekuje.
Jasno je da u pojedinim pomesnim pravoslavnim crkvama postoje izvesne razlike u vezi s pripremom, ali suština je uvek ista – pričešće je susret sa Živim Bogom, tajna ljubavi i sjedinjenja sa Hristom.
tolga ildun / Shutterstock.com
Sveta tajna pričešća
Srpska pravoslavna crkva temelji svoje učenje na svetootačkom predanju, a pravila koja je utemeljio njen duhovni rodonačelnik, Sveti Sava, jasno su zapisana u njegovom Nomokanonu, u kanonu broj 228. Njegove reči, sačuvane kroz vekove, pružaju jasne smernice o tome kako se vernici treba da pripremaju za ovaj sveti trenutak, uz smirenje, post, molitvu i dostojno bogosluženje.
“Svi su sveštanoslužitelji dužni sa čašću koja priliči hramu Gospodnjem, tvoriti službe svoje i starati se da se tajne češće primaju. Parohijski sveštanik parohijane svoje tome da poučava, da se i muško i žensko pomogućstvu na velike praznike, a ako ne, svakako da se makar u 4 godišnja posta za to spremaju”, navodi se u Nomokanonu Svetog Save, a o pripremama u nastavku se kaže:
“Oni su dužni da sa smirenjem i u telesnoj čistoti pristupaju ovim božanskim tajnama. Ko hoće da pristupi svetome pričešću van ova 4 posta, treba da predhodno posti 7 dana, prebivajući u crkvenoj i ličnoj domaćoj molitvi, ako nije neka nužda, ako jeste, onda 3 ili makar 1 dan da posti i da se priprema za podrobno ispovedanje grehova svojih. Koji su u braku, od bračnih odnosa obavezno da se u te dane uzdržavaju.
Printscreen
Ikona Svetog Save
Uoči 8. dana, pred sveštenikom da ispovede sve grehe svoje i ništa od večeri da ne okuse. Ko ne može, zbog mladalaćkog uzrasta ili zbog starosti, neka okusi uveče nešto malo. Od ponoći svako da se uzdržava, od bilo kakve hrane i pića, spremajući se po svojim silama, molitvom, metanijama i duhovnim razmišljanjem.
Ko ne ume da čita, i daleko je od hrama, neka usvoji pravilo kakvo mu njegov sveštenik odredi. Posle uobičajanih molitava, crkvene službe i jutrenja, svi koji hoće da se pričeste, a ne umeju da čitaju, da ostanu u hramu i slušaju kako sveštenik čita molitveno pravilo pred pričešće i časove. Ko ume da čita, može kod kuće pročitati.
Na početku svete liturgije, svi da se saberu u hram i svu svetu službu sa strahom i pobožnoću da prestoje, moleći se i slušajući. Za vreme pričešća, da prilaze pristoйno, u dubokom smirenju, u Hristu istini tome, koji u svetim tajnamo prebiva pod vidom hleba i vina. Do zemlje svako da se jednom pokloni, držeći ruke krstoliko, skupljene na grudima, i Hrista raspetoga ispovedajući, i ljubav prema Hristu imajući.
Wikipedia
Nomokanon Svetog Save, Ilovički prepis iz 1262.
Kad prime svetinju, valjano da je progutaju, i kad im sveštenik svojom rukom, pomoću pokrovca ustne obriše da celivaju rub svete čaše, kao samo rebro Hristovo, iz koga isteče krl i voda, i malo se udaljivši da se poklone, ali ne do zemlje, zbog primljenih svetih tajni, i da stoje na svom menestu, ne pričajući jedan s drugim, niti da plюju, dok ne uzmu naforu, i vino s mlakom vodom ukropom pomešanu. I do kraja svete liturgije da čekaju neizlazeći i da očitaju blagodarstvene molitve posle svetog prićeća”, zaključuje se u kanonu 228 Nomokanona Svetog Save je u ovo Zakonopravilo utkao svoj autorski pečat tako što je norme iz vizantijskog prava prilagodio društvenom kontekstu Srbije.
Shutterstock
Putir i prosfora
U duhovnom hodu ka Hristu, važno je imati na umu da se suština pripreme za Svetu tajnu pričešća ne ogleda u slepom pridržavanju pravila, već u smirenju srca, iskrenoj veri i živoj ljubavi prema Bogu. Sveti Sava nam u svojim kanonima ne daje samo spoljašnja uputstva, već nas upućuje na unutrašnju obnovu, na post kao sredstvo duhovnog uzrastanja, na molitvu kao most između čoveka i Boga, i na svetu liturgiju kao vrhunac zajedništva sa Hristom.
U jubilarnoj godini posvećenoj 850. godišnjici rođenja Svetog Save, patrijarhova božićna poslanica osvetljava put jedinstva, ljubavi i bratoljublja, uz apel za mir na Kosovu i Metohiji i podsećanje na značaj poštovanja mladosti i zajedništva.
Ekumenska molitva u Minhenu, na kojoj su učestvovali pravoslavni mitropolit, katolički kardinal i luteranski biskup, ponovo je otvorila pitanje granica dijaloga i kanonske opravdanosti zajedničkih bogosluženja sa nepravoslavnim denominacijama.
U molitvenoj atmosferi sabranja, poglavar Srpske pravoslavne crkve je poslao snažnu poruku o ljubavi, veri i zajedništvu, podsećajući da svetosavlje nije samo prošlost, već putokaz za svakodnevni život.
Iako se vekovima verovalo da su potpuno spaljene na Vračaru, novo svedočenje otkriva nove detalje o svetiteljevim moštima i njihovom putu kroz istoriju.
Za Svetog Teofana, put ka istinskoj veri započinje pokajanjem. Pokajanje nije samo trenutni trenutak kajanja, već proces stalnog povratka k Bogu i preobražaja života. U tom procesu, vernik izgovara: „Sagreših, ali neću više. Hećy više da grešim, nego ću da živim po zapovestima“. Ove reči označavaju odlukost i posvećenost da se živi u skladu sa Božjim zapovestima, a to je osnovna snaga koja vodi kroz duhovni život.
Iguman manastira Ribnica objašnjava kroz konkretne primere da li iza nečijih problema stoji bolest ili delovanje zlih sila, daje duhovne savete i ukazuje na molitveni put koji otkriva pravu prirodu patnje.
Pitanje koje nije jasno mnogima tiče se načina na koji se tradicija proslavljanja kućnog sveca prenosi na ženske članove porodice, posebno u slučajevima kada žena dolazi u novu porodicu, nakon braka.
Na današnji praznik, prisećamo se svedočanstava o događaju koji se odigrao pred ikonom Svetog velikomučenika Dimitrija u Solunu. Ovaj neobični susret sa svetiteljem, u trenutku kada su sile protiv pravoslavlja bile brojčano nadmoćnije, postao je simbol borbe za slobodu, veru i opstanak srpskog naroda.
Ikona Presvete Bogorodice, doneta iz manastira Svetog Save Osvećenog, postala je simbol majčinske ljubavi, snage i neizmjerne milosti koja nas vodi kroz istoriju i veru.
Iako se vekovima verovalo da su potpuno spaljene na Vračaru, novo svedočenje otkriva nove detalje o svetiteljevim moštima i njihovom putu kroz istoriju.
Za Svetog Teofana, put ka istinskoj veri započinje pokajanjem. Pokajanje nije samo trenutni trenutak kajanja, već proces stalnog povratka k Bogu i preobražaja života. U tom procesu, vernik izgovara: „Sagreših, ali neću više. Hećy više da grešim, nego ću da živim po zapovestima“. Ove reči označavaju odlukost i posvećenost da se živi u skladu sa Božjim zapovestima, a to je osnovna snaga koja vodi kroz duhovni život.
Pošto su prvi Hrišćani bili stalno proganjani, jer Hrišćanstvo nije bilo priznato, morali su se skrivati i sporazumevati često s tajnim simbolima kojima su samo oni znali značenje.
Iako su ovi stihovi postali simbol vere i ljubavi prema Svetom Savi, pominju se imena nekoliko sveštenika i jednog monaha kao potencijalnih autora. Otkrijte sve o njenoj istoriji, uticaju i tragovima koji vode do misterioznog stihopisca.
Do 1992. godine ovo je bilo srpsko groblje, tu su se sahranjivali Srbi. Čak i u katastru ovo mesto je upisano kao "groblje", a ne kao "mezarje", kaže otac Luka za naš portal religija.rs.
Mnogi vernici su u nedoumici zbog različitih tumačenja o pripremi za Svetu tajnu pričešća. Osnivač Srpske pravoslavne crkve je u svom Nomokanonu ostavio precizne smernice koje i danas osvetljavaju put ka dostojnom pričešćivanju.
