Gotovo dva dana nakon što je poglavar Kiparske pravoslavne crkve završio svoj ovozemaljski put, njegovo telo zadržalo je vitalnost, prirodnu boju i temperaturu, a videozapis ovog neobičnog fenomena širi se svetom kao znak Božje prisutnosti.
U svetu pravoslavne vere, gde su čuda neizbežan znak Božje prisutnosti, novi videozapis koji je nedavno osvanio na društvenim mrežama donosi ne samo dokaz neizmerne snage vere, već i snažan podsetnik na to koliko su duhovne tajne duboke, a Božja proslava svetih, i onih koji ga zaista slede, moćna. Snimak, koji je nastao pre dve godine, tačnije 38 sati nakon upokojenja arhiepiskopa kiparskog Hrizostoma II, izazvao je široku pažnju i oduzeo dah pravoslavnim vernicima širom sveta.
Arhiepiskop Hrizostom II, koji se upokojio 7. novembra 2022. godine u 81. godini života, za mnoge Kiprane bio je ne samo duhovni vođa, već i živi svetac. Za života su ga smatrali oličenjem hrišćanske pobožnosti i odanosti. Ranije svedočena očevidaca, a sada i videozapis, koji prikazuje njegovo telo čak i nakon više od jednog dana od upokojenja, prikazuje nešto što prevazilazi razum onih koji nisu vernici – telo blaženopočivšeg arhiepiskopa nije pokazivalo znakove mrtvačke ukočenosti, boja kože je ostala prirodna, a lik je bio onakav kakav je bio i za života, sa očuvanom fleksibilnošću i normalnom telesnom temperaturom.
Wikipedia
Blaženopočivši arhiepiskop kiparski Hrizostom
Svima prisutnima bilo je jasno da ovo nije obična scena upokojenja. Pored toga, ocevici svedoče da je telo imalo neobičan miomiris, kakav je poznat u pravoslavnom svetu, a koji obično prate relikvije svetih.
Ova neobična pojava nije svakodnevna, ali u pravoslavlju nije nepoznata. Čuda koja okružuju telo svetaca, kao i pojava miomirisa, uvek su povezivana s pravom verom i odanom službom Bogu. Arhiepiskop Hrizostom II nije bio samo duhovni vođa – on je za života bio svetionik, koji je svojom službom unapređivao crkveni život, posebno u oblasti obrazovanja i očuvanja hrišćanskog nasleđa.
Njegovo bogoslovlje, koje je bilo utemeljeno na starom kalendaru, duboko je ukorenjeno u tradiciji i veri koja je oblikovala kiparsku crkvu i njen narod.
Rođen 10. aprila 1941. godine, u selu Tala, Pafos, Hrizostom je od ranog detinjstva bio usmeren ka duhovnoj službi. Od monaškog iskušenja u manastiru Svetog Neofita, preko izuzetnog obrazovanja na Atinskom univerzitetu, do monaških dana na Svetoj gori i višedecenijske arhijerejske službe, njegov život bio je posvećen Gospodu i narodnoj duhovnoj i kulturnoj baštini.
Tokom svoje službe, osvetio je pedeset novih crkava i kapela, a njegova posvećenost obrazovanju kulminirala je osnivanjem Bogoslovskog fakulteta Kiparske crkve.
Iako je usnuo u Gospodu, njegov duh živi i kroz dela koja je ostavio, a sada, kroz ovaj videozapis. Njegova svetost nastavlja da svedoči o silama nevidljivog sveta. Kiparski vernici, kao i verni širom sveta, smatraju da je upravo ovaj trenutak još jedan u nizu Božjih znakova, dokaz da istinska vera ima moć da proslavi one koji služe Gospodu sa čistim srcem i bez zadrške.
Ovo čudo, koje je svetu otkriveno, nije samo podsećanje na duboku pobožnost arhiepiskopa, već i poziv svim vernicima da se u svom svakodnevnom životu nastoje približiti Gospodu, da slede primer svetaca i da s verom i ljubavlju prihvate Božju volju. I dok mnogi još uvek traži odgovore na tajne koje čine naš svet, ono što je neosporno jeste da čuda, poput ovog, služe kao svetionici, ukazujući na nepresušnu snagu Božje prisutnosti među nama.
U srcu mirnog beloruskog mesta, mali Mihailo je doživeo čudesno isceljenje kada je slučajno upao u izvor Svetog arhangela Mihaila, a njegova priča svedoči o nepresušnoj božanskoj blagodatnosti i zaštiti koju nosi poglavar nebeskih vojski.
Iako se njena predviđanja i dalje šire internetom, istraživači tvrde da ne postoje dokazi da ih je ikada izrekla, dok Pravoslavna Crkva upozorava na opasnosti slepog verovanja u ovakve fenomene.
Nakon što je Vatikan ozvaničio blagoslov istopolnih zajednica, Ruska pravoslavna crkva izražava zabrinutost i upozorava na duboku duhovnu krizu koja može ugroziti međuhrišćanski dijalog.
Parohije od Teksasa do Njujorka beleže stotine novih vernika koji se pripremaju za krštenje, dok arhijerej Antiohijske patrijaršije ističe da iza brojki stoji dug i zahtevan put istinskog obraćenja, a ne prolazni trend.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Tokom posete manastiru u Suroti, Elena Georgiadou zabeležila je neobjašnjivu svetlost iznad groba jednog od najvoljenijih svetitelja našeg vremena. Njena objava na društvenoj mreži rasplamsala je veru i izazvala snažne emocije među pravoslavnim vernicima.
Kad su mu rekli da je jedina šansa transplantacija srca, brat Goran nije odustao. Iz bolničke sobe krenuo je na put duhovnog isceljenja ka Hilandaru, gde je pronašao snagu za novi život.
Pobožni vernik u snu je dobio uputstvo za prenos moštiju, a prilikom otvaranja groba prisutni su bili svedoci predivnog miomirisa, netruležnog tela i netaknute odeće čak tri decenije posle upokojenja ovog ugodnika Božjeg.
Parohije od Teksasa do Njujorka beleže stotine novih vernika koji se pripremaju za krštenje, dok arhijerej Antiohijske patrijaršije ističe da iza brojki stoji dug i zahtevan put istinskog obraćenja, a ne prolazni trend.
Skoro tri decenije ovaj zanatlija iz Ježevice izrađuje voštanice po manastirskom predanju, učeći nas da se prava sveća ne stvara mašinom, već strpljenjem, iskustvom i verom koja se ne gasi ni kada plamen dogori.
Na manastirskom imanju, nakon požara i decenija bez uzgoja, bratstvo uz pomoć svetogorskih monaha i molitvu igumana Metodija obnavlja poljoprivrednu tradiciju, dajući novi život ekonomiji i duhovnom životu manastira.
U manastiru Mrkonjići, samo nekoliko metara od ulaza u hram, stoji košćela stara više od četiri veka - mesto gde se susreću vera, predanje i čudo prirode.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
Pravoslavni vernici danas proslavljaju Svetog sveštenomučenika Klimenta po starom kalendaru i Prepodobnog Patapija Tebanskog po novom, katolici su u Drugoj nedelji Adventa, dok je u islamu i judaizmu dan posvećen redovnoj molitvi i svakodnevnim verskim obavezama.
