Poglavari Srpske i Koptske pravoslavne crkve sastali su se u Parohijskom domu Hrama Svetog Save, gde su razmenili misli o položaju hrišćana u savremenom svetu, snazi Hristovog Vaskrsenja i istorijskim vezama koje spajaju Egipat i Srbiju još od vremena Svetog Save.
U Parohijskom domu Hrama Svetog Save, gde molitve ne prestaju i gde ikonopisane zidove osvetljava svetlost kandila, dogodio se susret dvojice poglavara Crkava koje, iako odvojene vremenom i istorijom, dišu istim Duhom i svedoče istu veru — Hrista Raspetog i Vaskrslog.
Njegova Svetost patrijarh srpski Porfirije primio je danas Njegovu Svetost Tavadrosa II, papu aleksandrijskog i patrijarha stolice Svetog Marka, poglavara drevne Koptske pravoslavne Crkve, koji se ovih dana nalazi u bratskoj poseti Srbiji, kao gost Vlade Republike Srbije.
Pre susreta, patrijarh Tavadros II prisustvovao je liturgiji u hramu Svetog Save, u kojoj je služio patrijarh Porfirije uz sasluženje sveštenstva Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke. Molitvena tišina, uzvišeni poj i blagodat prisutna u hramu bili su uvertira u razgovor koji je nosio pečat istinske hrišćanske ljubavi i razumevanja.
U duhu blagoslovene srdačnosti i duhovne blizine, dvojica patrijaraha razmenila su misli o životu Crkve u svetu koji je pun iskušenja i nevolja, ali u kojem verni i dalje svetle svetlom Hristove istine. Posebna pažnja posvećena je položaju hrišćana u Egiptu, gde Koptska Crkva, nošena krstom mučeništva, svedoči veru ne samo rečju, već i svakodnevnim životom.
Govoreći o Vaskrsenju Hristovom kao središtu hrišćanske vere i izvoru nade, patrijarsi su se dotakli i savremenih izazova u misiji Crkve — kako ostati veran Jevanđelju u svetu koji sve više zaboravlja Boga. U tom kontekstu, Vaskrsenje se javlja ne samo kao događaj prošlosti, već kao trajna snaga obnavljanja, utehe i duhovnog vaskrsenja svakog čoveka i svakog naroda.
U pozdravnom slovu, patrijarh Porfirije je evocirao svetu uspomenu na Svetog Savu, prvog arhiepiskopa srpskog, koji je još u XIII veku posetio Egipat, prepoznajući njegovu svetost i mesto u istoriji spasenja. Ta poseta, kao i današnji susret, svedoče o dubokim vezama i duhovnoj povezanosti između naroda koji ljube Hrista.
Susretu su, sa srpske strane, prisustvovali vikarni episkopi: hvostanski g. Aleksej, toplički g. Petar i moravički g. Tihon, kao i arhimandrit Nektarije, glavni sekretar Svetog Arhijerejskog Sinoda, te protojerej Đorđe Stojisavljević, šef Kabineta patrijarha Porfirija. Časnu pratnju patrijarha Tavadrosa činili su episkopi Đovani Ava Šenuti i Fam Ad Malak Sami Tadros Hama, monah Emanuel Elmoharki, đakon Jusuf, ambasador Egipta u Srbiji g. Basel Salah i prvi sekretar ambasade g. Ibragim Hamza.
U vremenu razdora i duhovne pometnje, ovakvi susreti postaju svetionici jedinstva, sabornosti i nade. Jer, kao što reče Hristos: „Da svi jedno budu…“ (Jovan 17, 21) — tako i Crkva, uprkos različitostima, svedoči Jednog Gospoda, Jednu veru, Jedno Krštenje.
Četiri ajeta o moći, skrivenom i vidljivom, i granici ljudske izdržljivosti koje se danas posebno čitaju. U svetu prepunom iskušenja, pouke ovog ugodnika Božjeg pokazuju da istinska sloboda dolazi kroz čistoću srca i disciplinu duše. U oproštajnom obraćanju, episkop švajcarski deli lične trenutke poslednjih dana svoje majke, zahvalnost za molitve i poruku o duhovnoj svetlosti koja prati odlazak iz ovog života u večnost. : Episkop bihaćko-petrovački u obraćanju vernicima govori o svetu prepunom gordosti i pohlepe, ali i o putu povratka kroz veru, ljubav i pokajanje. Kada je došao za episkopa u Kesariju, zatekao je sav grad neznabožački, bilo je svega 17 hrišćana u njemu, a kada je odlazio iz ovog života, ostavio je sav grad hrišćanski, samo sa 17 neznabožaca. Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane. Skromne namirnice, otmen ukus – manastirski zapis iz 1855. godine vraća na trpezu zalogaj koji je nekada krasilo srpsko dvorsko posluženje. Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije. Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti. Otkrijte kako su naši preci pravili majonez bez aditiva i pojačivača ukusa, prema receptu monaha iz Manastira Krušedol.
Foto: preuzeto sa spc.rs
Foto: preuzeto sa spc.rs
Foto: preuzeto sa spc.rs
Vaš komentar je uspešno snimljen i biće vidljiv nakon verifikacije administratora portala.
Islam
02:00
REČI PRED KOJIMA BI I PLANINA POPUSTILA: Ovo čoveka suočava sa sopstvenim granicama
Duhovna riznica
00:01
“NIKADA NE SLUŠAJTE SAVETE OVIH LJUDI”: Sveti Jefrem Sirin otkriva ko nas najčešće odvodi s pravog puta
Aktuelno iz SPC
22:42 | 29.11.2025
DIRLJIV OPROŠTAJ VLADIKE ANDREJA OD NJEGOVE MAJKE MARIJANE: “Predosećala je svoju končinu!”
Aktuelno iz SPC
20:05 | 29.11.2025
“ČOVEK JE ČOVEKU VUK”: Upozorenje vladike Sergija na početku Božićnog posta
Praznici i sveci
18:30 | 29.11.2025
ON JE POZNAT I KAO DRUGI MOJSIJE! Sutra slavimo Svetog Grigorija Čudotvorca
Posni recepti
09:54 | 27.09.2025
STARINSKI MAKEDONSKI KOLAČ PO ORIGINALNOM RECEPTU: Sočna posna poslastica koja okuplja porodicu
Posni recepti
10:47 | 30.08.2025
SALATA SA SRPSKIH DVOROVA: Stari recept jeromonaha Jeroteja iz 19. veka otkriva kako se jednostavni sastojci pretvaraju u bogatstvo ukusa
Mrsni recepti
10:00 | 23.09.2025
RIČET – ZABORAVLJENO JELO KOJE JE BILO OMILJENO NA CELOM BALKANU: Ovaj recept iz bakine sveske unosi toplinu u dom
Mrsni recepti
10:46 | 20.09.2025
STARINSKI RECEPT ZA NAJUKUSNIJU SREMSKU ŠTRUDLU SA MAKOM: Mirisi detinjstva koji vraćaju sećanja i okupljaju porodicu
Mrsni recepti
11:25 | 02.09.2025
DOMAĆI MANASTIRSKI MAJONEZ: Obradujte decu zdravim namazom po receptu oca Jeroteja iz 1855.
Patrijarh Porfirije i patrijarh Tavadros II poslali su poruke bratske hrišćanske ljubavi i jedinstva, a arhijerejskoj liturgiji prisustvovali su verni narod i visoke zvanice.
Jevreji širom sveta obeležavaju Roš Ašanu – praznik duhovne obnove i početka nove godine, a vernicima je čestitku uputio i patrijarh Porfirije.
Vernici su se sabrali u crkvi Svetih Joakima i Ane kako bi proslavili krsnu slavu, dok je patrijarh istakao prisustvo Božje blagosti i čuda u svakodnevnom životu.
U trenucima kada je narod ćutao pred svećama za stradale, patrijarh srpski poslao je poruku koja ne ostavlja ravnodušnim – o ljubavi jačoj od osvete, o Hristovom putu kao jedinom odgovoru na iskušenja današnjice i o potrebi da krst ne postane kamen spoticanja, već znak vaskrsenja.
U oproštajnom obraćanju, episkop švajcarski deli lične trenutke poslednjih dana svoje majke, zahvalnost za molitve i poruku o duhovnoj svetlosti koja prati odlazak iz ovog života u večnost.
: Episkop bihaćko-petrovački u obraćanju vernicima govori o svetu prepunom gordosti i pohlepe, ali i o putu povratka kroz veru, ljubav i pokajanje.
Prof. dr Borivoj Anđelković radio je za Srpsku pravoslavnu crkvu kao za svoj drugi dom, ostavljajući velika dela koja će nadživeti svaku biografiju.
U prisustvu patrijarha Porfirija i ministarke Milice Đurđević Stamenkovski, potpisan je ugovor kojim država podržava šest decenija Verskog-dobrotvornog starateljstva i tradicije pomoći gladnima, bolesnima i onima koji se bore sa zavisnostima.
U manastiru Mrkonjići, samo nekoliko metara od ulaza u hram, stoji košćela stara više od četiri veka - mesto gde se susreću vera, predanje i čudo prirode.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
U najvećoj medicinskoj ustanovi u zemlji proslavljena je krsna slava, a priča o hramu koji je preživeo rat, zaborav i preobražaj u mrtvačnicu otkriva koliko je ovo mesto važno za bolesnike, lekare i grad.
Kad su mu rekli da je jedina šansa transplantacija srca, brat Goran nije odustao. Iz bolničke sobe krenuo je na put duhovnog isceljenja ka Hilandaru, gde je pronašao snagu za novi život.
Iako se najčešće vezuje za uzdržavanje od određene vrste hrane, Crkva stalno naglašava da je suština posta mnogo dublja.
Jednostavni sastojci, strpljiva priprema i mirna rutina manastirskog života pretvaraju običan obrok u trenutak tihe kontemplacije i uživanja.
Od jevanđeljskog simbola i hrišćanskih običaja do saveta iz „Srbskog kuvara“ iz 1855. godine – kako je jedna namirnica postala tiha spona vere, prirode i svakodnevice pravoslavnih vernika.
