Okupljeni raseljeni Srbi i vernici iz okolnih mesta proslavili su svetitelja čuvajući tradiciju i sećanje na dom koji opstaje uprkos godinama i ruševinama.
U crkvi Svetog Nikole u Prištini danas je odzvanjalo tiho zvono liturgije i šum sečenja slavskog kolača, dok su raseljeni Srbi iz Prištine i vernici iz okolnih mesta zajedno učestvovali u obeležavanju slave. Iako je grad nekada bio pun života, danas je ulica pred crkvom mirna, ali u samom hramu oseća se snaga tradicije i pripadnosti koja ne poznaje granice. Svetu arhijerejsku liturgiju na Nikoljdan služio je mitropolit raško-prizrenski Teodosije, uz sasluženje sveštenstva Eparhije raško-prizrenske, podsećajući okupljene da svetinje, jednom posvećene Bogu, ne mogu nestati, čak ni kada izgledaju razorene.
- Bog ne dozvoljava da ono što je u njegovo ime podignuto i njemu posvećeno, ne može da zamre. Kada mesto bude pretvoreno u ruševine, ono se ponovo obnavlja, vaskrsava, i ne samo svetinja, već i oni koji pripadaju toj svetinji bivaju mnogo jači - poručio je vladiika Teodosije, naglašavajući kako vera i zajedništvo opstaju i na mestima gde je teško, kao što su Priština, Južna Mitrovica, Prizren, Đakovica, Peć, Uroševac i mnogi drugi gradovi.
Ovogodišnji domaćin slave bila je Aleksandra Jovanović iz Gračanice, koja je istakla koliko joj znači proslaviti svetitelja u samom srcu Prištine. „Prava je sreća i još veći blagoslov biti domaćin slave svetog Nikole ovde. Paljenjem slavske sveće čuvamo tradiciju i ljubav prema ovom gradu“, rekla je Jovanovićeva.
Aleksandar Čolić, rodom iz Prištine, dodao je da okupljanje u crkvi Svetog Nikole ima poseban značaj:
- Ovde smo da sačuvamo tradiciju, naše svetinje i da se okupljamo, koliko god nas je malo. Mnogo mi je drago što vidim ovaj narod i ove ljude, pošto crkva pretežno stoji pusta i sa malim brojem vernika, ali danas smo svi zajedno, kazao je Čolić, preosi portal rt.rs.
Srđan Pantić, nekadašnji stanovnik Prištine, pozvao je sve raseljene da češće posećuju crkvu:
- Ovo je veliki dan za nas, ali bih poručio svim meštanima Prištine koji žive u Gračanici da dolaze češće – ne samo na praznik, već i u druge dane, na groblje, da čiste, da budu ovde i u svakom trenutku očuvaju vezu sa svojim domom.
Crkva Svetog Nikole u Prištini podignuta je 1833. godine na temeljima srednjovekovnog manastira. Tokom pogroma 17. marta 2004. godine hram je stradao – srušeni su svod i kupola, uništen veći deo zidnog slikarstva, redak duborezni ikonostas i kompletna crkvena arhiva. Ipak, obnova koja je trajala od 2005. do 2008. godine pokazala je da svetinje, jednom posvećene, nikada ne umiru.
Pre sukoba 1999. godine u Prištini je živelo oko 40.000 Srba. Danas ih u gradu ima tek nekoliko, ali liturgija, slavska sveća i okupljeni vernici potvrđuju da vera opstaje, tradicija svetitelja poput Svetog Nikole ostaje, i da dom u srcu Prištine i dalje postoji – makar u srcima onih koji se vraćaju.
Kosovsko-albanski advokat Toma Gaši tražio uklanjanje srpskog hrama, dok Crkva upozorava na direktan govor mržnje, istorijsku netrpeljivost i ugrožavanje svetinja u postkonfliktnom okruženju.
Od tajnog darivanja siromaha i tamničkih godina do morskih oluja i prenosa moštiju u Bari – život ovog svetitelja ispisan je delima koja su nadživela vekove i oblikovala duhovni identitet hišćanskog naroda.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
Služeći Svetu arhijerejsku liturgiju u niškom Sabornom hramu, poglavar Srpske pravoslavne crkve besedio je o Svetom Nikolaju kao merilu pravoslavnog života i o veri koja ne ostaje u rečima, već se pretače u odnos prema drugome.
Kao episkop Amvrosije je utvrdio pravoslavnu veru, potisnuo jeretike, ukrasio crkve, napisao mnoge poučne knjige...
Jednostavna, ali moćna pouka svetogorskog starca otkriva kako reći istinu bez da povrediš, i zašto iskrenost postaje put duhovnog rasta.
Okupljeni raseljeni Srbi i vernici iz okolnih mesta proslavili su svetitelja čuvajući tradiciju i sećanje na dom koji opstaje uprkos godinama i ruševinama.
U jubilejskoj poslanici kardinal Ladislav Nemet podseća da vera može ujediniti različite tradicije, dok nas poziva da sačuvamo planetu i pomognemo najugroženijima.
Služeći Svetu arhijerejsku liturgiju u niškom Sabornom hramu, poglavar Srpske pravoslavne crkve besedio je o Svetom Nikolaju kao merilu pravoslavnog života i o veri koja ne ostaje u rečima, već se pretače u odnos prema drugome.
Jednostavan i brz recept za kolač koji u dom donosi miris domaće kuhinje i radost zajedništva u posne dane.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Ovi brzi kolači sa keksom, pistaćima i brusnicama donose raskošni slatki užitak za slavsku trpezu, spremni za posluženje za manje od sat vremena.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
Svetom Nikoli se mole oni koji su u nevolji, bolesni, siromašni, putnici, kao i svi koji traže pravdu, zaštitu i utehu.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
I dalje misleći da je u pitanju sveti zadatak, trgovci iz Barija su na silu oteli mošti i krenuli put Italije.
Slava se nasleđuje sa oca na sinove i ostaje ista bez obzira na broj potomaka.
Služeći Svetu arhijerejsku liturgiju u niškom Sabornom hramu, poglavar Srpske pravoslavne crkve besedio je o Svetom Nikolaju kao merilu pravoslavnog života i o veri koja ne ostaje u rečima, već se pretače u odnos prema drugome.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
Na veliki pravoslavni praznik, u hramu Svetog kneza Lazara, Britanci su posle dugog duhovnog puta primili krštenje i prvi put se pričestili.
Dok su se analizirali trendovi i pomeranja moći, iz crkvenog iskustva stigao je podsetnik na čoveka kao meru svake politike.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Freska „Dobar pastir“ iz 3. veka prikazuje mladog Isusa, simbol božanske zaštite i ranog hrišćanskog života u Anadoliji.
Sveti Nikolaj Žički nas uči da osmeh, bez zlobe, može biti odgovor na podsmeh. Jer neznanju priliči podsmeh, a znanju osmeh.
U snažnoj poruci povodom Nikoljdana, episkop bihaćko-petrovački i rmanjski podseća da voštanica nije samo znak radosti, već tiha veza sa precima, opomena protiv zaborava i poziv na povratak korenima kroz veru koja se dokazuje delima.
Oslić sa belim lukom, peršunom i začinima ostaje sočan i narednog dana – jelo koje postaje još punijeg ukusa, otkrivajući tihe mudrosti monaškog života.
I dok se mahom priča o obavezama domaćina kako slava ne bi izgubila svoj smisao, malo se priča kako bi gosti trebalo da se ponašaju kad na nju dođu.
