Crkva Ružica je neka vrsta dokaza da je Beograd bio i ostao hrišćanski grad.
Crkva Ružica, smeštena je na Kalemegdanu u Beogradu, ima bogatu istoriju i lepotu koja je čini posebnom
Narodno predanje svedoči da se Ružica nalazila na istom mestu gde je i danas, jer je narod poštovao izvor Svete Petke, između ostalog, zato što je njegova voda prolazila ispod temelja hrama crkve posvećene Presvetoj Bogorodici.
Veruje se da su sestre Ružica, Marica i Cveta na prostoru beogradske tvrđave podigle po jednu crkvu kao svoju zadužbinu koje su bile prozvane po njihovim imenima. U jednoj staroj narodnoj pesmi se pominje crkva pod ovim imenom na Beogradskoj tvrđavi. To su narodne pesme Ženidba Todora Jakšića i Deoba Jakšića.
Međutim, ono što Crkvu Ružicu čini jednom od najjedinstvenijih na svetu je luster koji je napravljen od ratnog materijala.
Pogledaj galeriju
Pogledaj galeriju
Pogledaj galeriju
Pogledaj galeriju
Kako javlja "Kaldrma" ako pogledajte ka svodu Crkve Ružice - ogroman “luster”, polijelej, uobičajen u pravoslavnim crkvama, ovde izgleda malo drugačije. Satkan je od čaura i zrna metaka ispaljenih iz pušaka, revolvera; granata, kao i od vojničkih sablji.
Ovo je izuzetan polijelej (tek samo jedan sličan postoji u crkvi spomen kosturnici posvećenoj takođe palim ratnicima iz 1914. u selu Pecka) koji ukazuje na činjenicu da se nalazite usred nekadašnjih ratnih poprišta burne beogradske istorije.
Napravljen je nakon Prvog svetskog rata, kada je crkva bila gotovo uništena. U periodu nakon mračnog vremena stradanja kada su Srbi platili ogroman danak u krvi, ali ipak izašli kao pobednici.
Bol, patnja i razaranje, ratni prasak, tako su ostali zarobljeni i skriveni u ovoj crkvici, pretopljeni u relikvije koje simbolišu mir i spokoj.
Sve u ovoj crkvi, zapravo, ima ratnu simboliku. U pitanju nije samo jedan, već dva polijeleja koja su izrađena od trofejne ratne municije, kao i tri velika čiraka za sveće. Dve ikone su izrađene u reljefu od metala, koji, takođe, potiče od pretopljenog zaplenjenog ratnog materijala.
Sve to bilo je poklon Vojnotehničkog zavoda iz Kragujevca za obnovu crkve Ružice i trajno sećanje na srpske žrtve.
Takav zahvat je razumljiv ako se zna da je u obnovi crkve veliku ulogu imalo tadašnje Ministarstvo vojske i mornarice.
Crkva je svoj sadašnji izgled dobila 1925. godine po projektu Nikolaja Krasnova, a od tada na njenom ulazu stoje i dve skulpture srpskih vojnika – jedan je u uniformi iz perioda Balkanskih ratova i Prvog svetskog, a drugi iz vremena cara Dušana Silnog. Materijal koji je korišćen za njihovu izradu takođe je bio ratni – topovske čaure.
Crkva Ružica je neka vrsta dokaza da je Beograd bio i ostao hrišćanski grad.
Do danas su ovde sačuvane dve od nekada šest ikona koje su srpski vojnici tokom Prvog svetskog rata doneli sa sobom iz Bizerte u Tunisu, po povratku u otadžbinu. Zidno slikarstvo iz 1938. godine delo je ruskog slikara Andreja Bicenka, koji je u kompoziciji Beseda na gori prikazao ruske i srpske istorijske ličnosti. Ovo slikarstvo je restaurirano 1990. godine. Crkva Ružica nalazi se u okviru „Beogradske tvrdjave“ koja je 1979. godine utvrdjena za kulturno dobro od izuzetnog značaja, javljaju iz Zavoda za zaštitu spomenika kulture Grada Beograda.
Name, kada su 1867. godine Turci konačno predali grad knezu Mihailu Obrenoviću, istoga dana počelo je prikupljanje priloga za obnovu crkve.
Kada su, tokom Prvog svetskog rata, Austrijanci zavladali Beogradom, rešili su da sruše spomenik Karađorđu, koji se nalazio na mestu gde je danas Spomenik zahvalnosti Francuskoj. Želja im je bila da tu postave spomenik svom caru Franji Josifu, ali sudbina toj skulpturi nije dozvolila da svoj život započne na Kalemegdanu. Austrijanci su poraženi, a nesuđeni bronzani Franc Jozef postao je deo bogomolje – koju su Austrijanci tako žestoko bombardovali tokom rata.
BONUS VIDEO: Monah iz manastira Tumane otkrio istinu: Ovo je ključ za jaku veru
Vladika Ilarion služio je zaupokojenu liturgiju i opelo ocu Milanu, čija posvećenost veri nastavlja da sjaji kroz sećanja vernika, koji će zauvek čuvati njegovu poruku ljubavi i mudrosti.
Tri znamenite Srpkinje, kneginja Milica, despotica Jefimija i Miličina kćerka Olivera, koja je bila Bajazitova žena, imolile su da se mošti prenesu u Srbiju.
Povodom praznika Svete Petke, u Beogradu se i ove godine sabrao veliki broj vernog naroda, koji u dugačkoj kolini čeka da priđe i pokloni se delovima moštiju svetiteljke koje se čuvaju u svetinji ispod crkve Ružice.
Povodom praznika posvećenog Prepodobnoj mati Paraskevi, sveštenik u kapeli ove svetice na Kalemegdanu i docent Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, govori za portal religija.rs.
U pravoslavnoj crkvi se pominje kao sveti mučenik, koji je stradao od progona u vreme cara Numerijana.
Inženjer nemačkog porekla Boris Viktorovič Raushenbah pronašao je duhovni mir u Pravoslavlju, posle kliničke smrti i dramatičnog povratka u život.
Prvi razgovor u četiri oka otvorio teme od opstanka hrišćana u Turskoj i na Bliskom Istoku, preko rata u Ukrajini, do priprema za obeležavanje 1700 godina od Prvog vaseljenskog sabora u Nikeji.
Nakon godinu dana pripreme i učešća na bogosluženjima mladi ljudi iz Holandije kršteni su i miropomazani u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, potvrđujući da sve više Evropljana traži mir i istinu u pravoslavlju.
Gospod Isus Hristos, koji je svojim životom i smrću pokazao šta znači služiti drugome, poziva sve ljude da idu tim putem - putem smirenja, opraštanja, saosećanja.
U kuhinjama pravoslavnih domaćica, ova čorba se pripremala s ljubavlju – za praznike, slave i nedeljne porodične ručkove. Sada je pravo vreme da je ponovo otkrijete i spremite po originalnom receptu iz tradicije srpske kuhinje.
Otkrijte kako pivo pretvara ovo jednostavno jelo u ukusnu salatu sa istorijom dugom vekovima, zapisanu još 1855. u "Srbskom kuvaru" jeromonaha Jerotija iz Krušedola.
Skromne namirnice, otmen ukus – manastirski zapis iz 1855. godine vraća na trpezu zalogaj koji je nekada krasilo srpsko dvorsko posluženje.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Starinski specijalitet bez mesa osvojiće vas na prvi zalogaj, a možete ga jesti i u danima belog mrsа.
Arheolozi potvrđuju da svetinja nije benediktinski samostan, već prostor sa antičkim korenima i tajanstvenim grobovima koji vekovima čuvaju duhovnu snagu Hercegovine.
Portal Religija.rs posetio je paraklis, podignut pored pri hramu Svete Trojice, izgrađen pre nešto više od deset godina, a koji danas danas predstavlja jedini molitveni prostor u Srbiji posvećen upravo Svetoj Kseniji.
Njegovo "poslušanje" jeste da odgovara na pitanja vernika i posetilaca, pomaže u rezervaciji konaka i pruža podršku svima koji žele da se bliže upoznaju sa manastirom i njegovim svetim čudotvorcima, Svetim Zosimom i Jakovom.
Sada ograda više nema, pa ova predivna građevina mami poglede ne samo Srba koji žive ili su se zatekli u Njujorku, već i drugih turista.
Prvi razgovor u četiri oka otvorio teme od opstanka hrišćana u Turskoj i na Bliskom Istoku, preko rata u Ukrajini, do priprema za obeležavanje 1700 godina od Prvog vaseljenskog sabora u Nikeji.
U svetinji pored Golupca, 21. septembra sabraće se verni iz svih krajeva Srbije i dijaspore da obeleže 90 godina od kada su ovu čudotvornu relikviju ruski monasi doneli u Srbiju.
Tri dana pre dijagnoze, ova mlada devojka iz Benkovca u Hrvatskoj sasvim slučajno je otkrila Svetog Karla Akutisa, a njegove molitve i prisutnost danas joj daju snagu i mir u svakom trenutku.
Nakon brutalnih uvreda igumanu i monaštvu, te pretnji supruge Nenada Nikaljevića u sudu, tenzije u Donjim Brčelima ne jenjavaju – jeromonah Nikon otkriva šta ga je najviše uznemirilo.
U svetinji pored Golupca, 21. septembra sabraće se verni iz svih krajeva Srbije i dijaspore da obeleže 90 godina od kada su ovu čudotvornu relikviju ruski monasi doneli u Srbiju.
Otkrijte tajnu jednostavnog, ali bogatog jela koje spaja krompir, jaja i pavlaku, i zavirite u manastirsku kuhinju gde je svaka priprema jela bila čin posvećenosti i molitve.
U pravoslavnom učenju ništa što nam se dešava nije slučajno, već deo delovanja duhovnih zakona koji vraćaju svako dobro i svako zlo, čak i kroz generacije.
