U uzvišenoj atmosferi Kolarčeve zadužbine, uz zvuke Mokranjčeve muzike i blagoslov patrijarha srpskog Porfirija, obeleženo je 110 godina od upokojenja velikog kompozitora i 180 godina od osvećenja Saborne crkve Svetog Arhangela Mihaila.
U ambijentu dostojnom najveličanstvenijih trenutaka srpske duhovnosti i kulture, Prvo beogradsko pevačko društvo priredilo je koncert pod nazivom „Slava na visini Bogu i na zemlji mir”. Ovaj izuzetan događaj održan je u Zadužbini Ilije M. Kolarca, obeležavajući 110 godina od upokojenja Stevana Stojanovića Mokranjca i 180 godina od osvećenja Saborne crkve Svetog Arhangela Mihaila u Beogradu.
Koncertu je prisustvovao Patrijarh srpski Porfirije, koji je svojim blagoslovom ukazao čast čuvenom horu i svim prisutnima. Njegovo prisustvo bilo je svedočanstvo značaja koji ovaj događaj ima za očuvanje duhovnog i kulturnog nasleđa.
Foto: SPC
Koncertom je obeleženo 110 godina od upokojenja Stevana Stojanovića Mokranjca i 180 godina od osvećenja Saborne crkve Svetog Arhangela Mihaila
Pored Patrijarha, događaju su prisustvovali i visoki predstavnici Srpske pravoslavne crkve, uključujući episkopa moravičkog Tihona, arhimandrita Danila, direktora Patrijaršijske upravne kancelarije, i arhimandrita Stefana, igumana manastira Velika Remeta. Njihovo prisustvo dodatno je uveličalo ovaj izuzetan umetnički i duhovni događaj.
Predsednik Prvog beogradskog pevačkog društva, protojerej-stavrofor Petar Lukić, obratio se publici, pročitavši novogodišnju poruku patrijarha srpskog. Njegove reči bile su podsećanje na važnost očuvanja duhovnog i kulturnog nasleđa kao temelja identiteta srpskog naroda. Uz njega, prisutnima se obratio i akademik Svetislav Božić, naglašavajući značaj muzike kao univerzalnog jezika koji povezuje generacije.
Foto: SPC
Koncert je održan u Zadužbini Ilije M. Kolarca
Horovi Prvog beogradskog pevačkog društva, pod vođstvom dirigenata Bojana Stojčevića i Radmile Knežević, izveli su repertoar koji je objedinio duhovnu i narodnu muziku. Zvuci Mokranjčevih kompozicija, koje su odjeknule Kolarčevom zadužbinom, posvedočili su večnost njegovog stvaralaštva i dubinu inspiracije koju je nalazio u pravoslavnoj veri.
Prvo beogradsko pevačko društvo, osnovano pre 172 godine, svedok je istorijskih promena i razvoja srpske kulture. U vremenu velikih iskušenja za Srbiju, ovo Društvo postalo je svetionik nade, okupljajući najveće umove i talente svog doba. Njegov doprinos uključuje osnivanje Narodnog pozorišta u Beogradu i prve muzičke škole u Srbiji, dok su njegove horovođe, poput Kornelija Stankovića, Josifa Marinkovića, Davorina Jenka i Stanislava Biničkog, utkale svoje ime u kulturnu istoriju.
Foto: SPC
Hor Prvog beogradskog pevačkog društva
Najsjajnije doba Društvo je doživelo pod umetničkim vođstvom Stevana Stojanovića Mokranjca, čije kompozicije i danas plene čistotom i uzvišenošću.
Ovaj koncert bio je više od muzičkog događaja; bio je himna životu, veri i kulturi, podsetnik na večnu vezu između duhovnog i umetničkog stvaralaštva. Prisutni su napustili Kolarac obogaćeni melodijama koje neguju dušu i mislima koje inspirišu na povratak korenima i tradiciji.
Prvo beogradsko pevačko društvo, čuvajući i prenoseći ovo nasleđe, nastavlja svoju misiju kao čuvar identiteta i kulturnog blaga srpskog naroda. Njihov rad svedoči da je muzika jezik kojim se govori slava Bogu i mir ljudima na zemlji.
U Istorijskom muzeju Srbije predstavljaju se dela pedeset i dva umetnika, koju će svečano otvoriti patrijarh srpski Porfirije. Izložba će biti dostupna do marta 2025. godine, uz bogat prateći program.
Otvaranje centra u Grockoj predstavlja značajan korak u podršci osobama sa zavisnostima, kroz terapijske i duhovne metode, uz stalnu pomoć Crkve i zajednice.
Na liturgiji kojom je na praznik Obrezanja Hrisovog i dan Svetog Vasilija Vekilog molitveno proslavljen i početak godine po Julijanskom kalendaru, poglavar Srpske pravoslavne crkve čestitao je slavu Prvom beogradskom pevačkom društvu i pozvao vernike na svakodnevno služenje Bogu i rodu.
U manastiru Lazarice, pred vernim narodom Dalmatinskog Kosova, doskorašnji iskušenik započeo je put monaškog života, zavetujući se na poslušanje, smirenje i neprekidnu borbu sa sobom.
Kada je car Maksencije prinosio žrtve idolima i naređivao i drugima da to čine, sveta Ekaterina izađe smelo pred cara i izobliči njegovu idolopokloničku zabludu.
U autorskom tekstu koji prenosimo u celosti, protojerej Andrej Tkačov objašnjava šta činiti kada pokajanje postaje teret, a želja za svetošću sudara se sa našim slabostima.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Delo akademika Svetislava Božića „Metohijska pojanja“ izvedeno je pred vrhom Srpske pravoslavne crkve i elitom srpske muzičke scene – pesma pretočena u ton, svetinje u notu, a bol u molitvu.
U manastiru Lazarice, pred vernim narodom Dalmatinskog Kosova, doskorašnji iskušenik započeo je put monaškog života, zavetujući se na poslušanje, smirenje i neprekidnu borbu sa sobom.
Posle još jednog nasrtaja na hram u sredini gde Srba jedva da je ostalo, iz Eparhije raško-prizrenske stiže oštro upozorenje o kontinuiranom zastrašivanju.
U svetinji u srcu Beograda, patrijarh srpski Porfirije ispričao dirljivu priču o milosti Majke Božje koja prevazilazi naše slabosti i grehe, podsećajući vernike da je put ka večnom životu uvek otvoren za one koji veruju.
Uz liturgiju u Gornjem Ostrogu i snažne reči o pokajanju, smirenju i istinskoj veri, vernicima je sa hramovne slave upućen poziv na unutrašnju promenu koja, kako je poručeno, počinje u tišini srca, a potvrđuje se delima.
Skoro tri decenije ovaj zanatlija iz Ježevice izrađuje voštanice po manastirskom predanju, učeći nas da se prava sveća ne stvara mašinom, već strpljenjem, iskustvom i verom koja se ne gasi ni kada plamen dogori.
Na manastirskom imanju, nakon požara i decenija bez uzgoja, bratstvo uz pomoć svetogorskih monaha i molitvu igumana Metodija obnavlja poljoprivrednu tradiciju, dajući novi život ekonomiji i duhovnom životu manastira.
U manastiru Mrkonjići, samo nekoliko metara od ulaza u hram, stoji košćela stara više od četiri veka - mesto gde se susreću vera, predanje i čudo prirode.
Od prenosa posmrtnih ostataka pesnika iz Amerike do današnje uloge hrama na Crkvini kao duhovnog i kulturnog središta – priča o svetinji koja je postala znak prepoznavanja Trebinja.
Primer svetitelja pokazuje da strpljiva molitva i nepokolebljiva nada nisu samo duhovne prakse, već put ka isceljenju, unutrašnjem miru i obnovi vere u teškim trenucima.
Posle još jednog nasrtaja na hram u sredini gde Srba jedva da je ostalo, iz Eparhije raško-prizrenske stiže oštro upozorenje o kontinuiranom zastrašivanju.
