Na Božić, u snu, upokojio se srpski kompozitor i operski pevač čije će muzičko delo „Tijelo Hristovo” zauvek ostati deo pravoslavne liturgije, inspirišući vernike širom sveta.
Na praznik Rođenja Hristovog, u ranim jutarnjim časovima, svoju zemaljsku putanju okončao je Miodrag Bata Govedarica istaknuti srpski kompozitor duhovne muzike, pesnik i operski pevač. Njegov odlazak na Božić, najradosniji hrišćanski praznik, oslikava život koji je svojim stvaralaštvom posvetio veličanju Boga i ljubavi prema crkvenoj muzici.
Opelo je održano u subotu, 11. januara 2025. godine, na Novom bežanijskom groblju, gde su se od ovog posvećenog umetnika oprostili porodica, prijatelji i mnogobrojni poštovaoci.
Foto: SPC
U toku pričešća, crkveni hor poje "Tijelo Hristovo", duhovnu pesmu Miodraga Govedarice koju je Srpska pravoslavna crkva stavila u bogoslužbenu upotrebu
Posebno mesto u duhovnoj muzici zauzima pričasna pesma „Tijelo Hristovo”, koju je Srpska pravoslavna crkva kanonizovala kao bogoslužbenu kompoziciju. Ovaj pričasten, čija melodija svojom jednostavnošću i dubinom dodiruje srca vernika širom sveta, postao je neraskidiv deo pravoslavne evharistijske tradicije. Njegova lepota i duhovna snaga svedoče o Govedarici kao tvorcu koji je sa smirenjem i ljubavlju preneo duh Svete Liturgije u notne redove.
Umetnički i duhovni krugovi ističu da je „Tijelo Hristovo” druga kompozicija, nakon onih Stevana Mokranjca, koja je dobila ovako visoko priznanje od Crkve.
Foto: SPC
Crkveni horovi u toku liturgije izvode duhovne pesme čiji autor je Miodrag Govedarica
Miodrag Govedarica je diplomirao na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, a radni vek je proveo kao stalni član Opere Narodnog pozorišta, gde je stekao ugled ne samo kao profesionalac, već i kao skroman i posvećen kolega. Pored operskog stvaralaštva, pevao je u horovima crkve Svetog Dimitrija na Novom Beogradu i Svetog Vasilija Ostroškog na Bežanijskoj kosi.
Njegovi savremenici pamtiće ga kao „svetlosnu dušu, izuzetnog umetnika i čoveka koji je svojim delima ostavio večan trag.”
youtube/Gaudium
Miodrag Govedarica
Miodrag Govedarica je tokom celog života ostao dosledan u negovanju umetnosti i duhovnosti. Njegova kompozicija „Svjati Bože” i mnoge druge duhovne melodije ostaće kao svedočanstvo ljubavi prema Gospodu i čovečanstvu.
U molitvi za pokoj njegove duše, pravoslavci širom sveta nastavljaju da prinose Bogu blagodarnost uz zvuke njegovog „Tijelo Hristovo”, melodije koja spaja nebo i zemlju, večnost i vreme. Neka mu Gospod podari večni pokoj u Carstvu nebeskom, gde će njegova duša nastaviti da peva himne slave Tvorcu.
Protojerej-stavrofor dr Dimitrije Kalezić, istaknuti teolog, profesor i pisac, ostavio je dubok trag u srpskoj teološkoj misli i kulturi. Njegov život svedočio je o dubokoj veri, akademskoj posvećenosti i pastirskoj ljubavi prema narodu.
Priča ovog monaha svedoči o nesebičnoj ljubavi i nepokolebljivoj veri - od predanog rada na gradilištima širom Evrope do odricanja od svega svetovnog i obnove svetinje kod Petrovca na Mlavi.
Posle praznične liturgije u Župskom manastiru, episkop budimljansko-nikšićki krstio je Kseniju Ostojić, potom je osveštao slavske darove, a u svojoj nadahnutoj besedi osvrnuo se na aktuelna dešavanja u eparhiji u kojoj služi.
Obeležavanjem tri praznika 14. januara, koje narod obično naziva Mali Božić, završava se božićni ciklus, a započinje nova godina nade i blagoslova. Pravoslavni vernici se sećaju Obrezanja Gospodnjeg, slave Svetog Vasilija Velikog i mole za mir i ljubav u danima koji dolaze.
Jevanđelje nas danas poučava da je Hristos jedini istinski Pastir koji poznaje svoje i polaže život za njih, dok one koji dolaze mimo Njega prepoznaje kao lopove i razbojnike, jer samo kroz Njega čovek nalazi spasenje, sigurnost i duhovnu pašu.
U utorak sedme sedmice po Vaskrsu, ruski svetitelj u svom dubokom razmišljanju raskrinkava zablude savremenog čoveka koji traži istinu svuda, osim tamo gde mu je ona zaista data – u Bogu.
Arhimandrit Metodije prvi put u istoriji posetio je Mitropoliju dabrobosansku, donevši blagoslov sa Svete gore, a njegov dolazak dočekan je sa dubokim poštovanjem, molitvenim sabranjem i dodelom najvišeg crkvenog priznanja.
Više od dve decenije nakon upokojenja oca Gavrila (Antonijeviča), njegove reči – o krvavom mesecu nad Kosovom, Beogradu bez blagoslova i sudbini pravoslavlja – i dalje bude snažne emocije, tumačenja i poziv na pokajanje.
U vreme mrsnih dana, kada se mirisi mlečnih jela i toplog hleba šire konacima, monahinje pripremaju salatu od sremuša — lekovitog zelenog dara prirode, koji u ovom receptu postaje hranljiv i lagan obrok, pogodan za doručak ili večeru.
U vreme strogog posta često ponestane ideja za ukusne obroke na vodi. Donosimo autentičan recept za paštetu od belog pasulja – kremastu, zasitnu i punu ukusa!
Ne morate se odricati bogatih ukusa ni tokom posta – kombinacija crvenog pasulja, prepečenih oraha i začina trpezu će učiniti bogatom vitaminima i vlaknima.
Blaženopočivši arhimandrit Kosma posvetio je svoj život obnovi manastira Stomio i očuvanju nasleđa Svetog Pajsija, ostavivši neizbrisiv trag u srcima vernika širom sveta.
U manastiru Vavedenja Presvete Bogorodice sabrali su se monaštvo, sveštenstvo i blagoverni narod da se poklone i pomole za dušu preminule monahinje, koja je svoj život posvetila veri, ljubavi i služenju Bogu.
Opelo arhijereja koji je posvetio život obnovi pravoslavlja u Albaniji, u Sabornom hramu Vaskrsenja Gospodnjeg u Tirani služio je patrijarh carigradski Vartolomej.
Mitropolit šumadijski Jovan služio je opelo monahinji Serafimi, a njegova nadahnuta beseda o veri, poslušnosti i večnom životu ostavila je snažan utisak na vernike koji su se od nje oprostili uz molitvu.
Arhimandrit Metodije prvi put u istoriji posetio je Mitropoliju dabrobosansku, donevši blagoslov sa Svete gore, a njegov dolazak dočekan je sa dubokim poštovanjem, molitvenim sabranjem i dodelom najvišeg crkvenog priznanja.
Na praznik Vaznesenja Gospodnjeg, u prisustvu vernika i predstavnika vlasti, soveštani su temelji hrama Hrista Spasitelja koji će, kako je poručeno, svedočiti veru, ljubav i identitet srpskog naroda u ovom delu Republike Srpske.
U jedinstvenoj liturgijskoj svečanosti, popred presvlačenja moštiju Svetog Zosima Tumanskog, patrijarh srpski u nadahnutoj besedi poručio da bez vere nema ni znanja, ni zajednice, ni života – jer vera otvara vrata čudima i večnosti.
U prvu nedelji posle Spasovdana, manastir Tumane domaćin je jedinstvenog sabranja – liturgije, litije i osvećenja novog konaka, događaja koji je spojio predanje, veru i živu potrebu savremenog čoveka za mirom i isceljenjem.
Više od dve decenije nakon upokojenja oca Gavrila (Antonijeviča), njegove reči – o krvavom mesecu nad Kosovom, Beogradu bez blagoslova i sudbini pravoslavlja – i dalje bude snažne emocije, tumačenja i poziv na pokajanje.
