Svečana ceremonija u Hramu Svetog Save ispunila srca vernika radošću. Novi arhijerej SPC donosi sa sobom bogato iskustvo i duhovnu snagu.
Na radost vernog naroda, Srpska pravoslavna crkva danas je dobila novog vladiku. Na dan kada je Hram Svetog Save na Vračaru ispunjen molitvama i radošću, Srpska pravoslavna crkva dočekala je novog vladiku kostajničkog, arhimandrita Serafima, koga je hirotonisao patrijarh srpski Porfirije. Ovom svečanom činu prethodila je arijerejska liturgija, koju je služio poglavar SPC, uz sasluženje brojnih arhijereja i sveštenstva, kao i molitveno učešće sabranog vernog naroda.
Veče uoči ove ceremonije, u subotu, 12. oktobra 2024. godine, u Sabornom hramu Svetog arhangela Mihaila u Beogradu, izvršen je čin narečenja novog episkopa, čime je postavljena osnova za njegov budući bogoslužbeni put. Tokom liturgije, okupljeni vernici i sveštenici pažljivo su pratili svečanu ceremoniju, u kojoj su svaka reč i pokret bili ispunjeni duhovnom snagom i simbolikom.
Foto: SPC
Patrijarh Porfirije hirotonisao je episkopa kostajničkog u Hramu Svetog Save
Nakon hirotonije, vladika Serafim obratio se prisutnima dirljivom pristupnom besedom, naglašavajući značaj sabranosti i duhovnog jedinstva.
- Mislimo kao da na nebu stojimo! Ovde nas je danas, u ime Gospodnje, sabrano više nego dva ili tri, i On je, zasigurno, s nama - istakao je vladika. Njegove reči podsetile su okupljene na postojanost pravoslavne vere, koja je, kao što je naglasio, opstala kroz vekove i brojne nedaće.
- Neka ovaj hram bude kula svetilja koja sabira decu Svetog Save i sve ljude žedne večne istine i pravde - poručio je novi vladika, osvetljavajući značaj Hram Svetog Save ne samo kao arhitektonskog ostvarenja, već i kao duhovnog središta koje okuplja i povezuje vernike.
Foto: SPC
Hirotoniji je prethodilo narečenje u Sabornoj crkvi u Beogradu
Vikar mitropolita srednjezapadnoameričkog, episkop kostajnički Serafim, rođen je 7. maja 1978. godine u Zagrebu, a njegovo kršteno ime je Bojan. Poreklom iz Banije, od malih nogu bio je okružen bogatstvom pravoslavne tradicije. Njegovo detinjstvo obeleženo je životom u Zagrebu, gde je završio osnovnu školu i tri razreda Srednje elektrotehničke škole.
Međutim, na životnom putu sačekali su ga teški trenuci i iskušenja: usled ratnih događanja avgusta 1995. godine, njegov život se drastično menja, te se sa porodicom seli u Sjedinjene Američke Države, gde nastavlja svoje obrazovanje i završava Fakultet informacionih tehnologija na Floridi.
U Americi je imao duhovne susrete koji su oblikovali njegov životni put. Naime, u njegovom obrazovanju, a kasnije i duhovnom razvoju, ključnu ulogu odigrao je starac Jefrem Filotejski sa Svetogorske. Njegova prisutnost i učenje monaha i monahinja iz manastira inspirisali su Serafima da se posveti duhovnom životu i monaštvu. Tokom kraja devedesetih godina upoznaje episkopa Longina (Krču), koji mu pruža blagoslov da se povuče u manastir Novu Gračanicu 2003. godine, gde započinje svoje monaško putovanje.
Serafimove ambicije i težnje dovode ga do Duhovne seminarije Svete Trojice Ruske zagranične crkve u Džordanvilu, koju uspešno završava 2008. godine sa visokim odličjem magna cum laude. Tokom svojih studija, 2006. godine, na Veliki četvrtak, zamonašen je u manastiru Novoj Gračanici, a iste godine rukopoložen je u čin jerođakona.
Njegova odanost i posvećenost vode ga do rukopoloženja u čin jeromonaha na praznik Uspenija Presvete Bogorodice, kada mu episkop Longin daje blagoslov da prevodi dela Svetog Nikolaja Žičkog na engleski jezik.
Foto: SPC
Narečenje u Sabornoj crkvi u Beogradu
Godine 2010, Serafim provodi šest meseci u sveštenom manastiru Hilandar, gde se dodatno upoznaje sa svetogorskim monaškim tipikom. Po povratku u Ameriku, preuzima različite dužnosti u pastirskom radu sa decom i omladinom, uključujući rad u eparhijskim letnjim kampovima i omladinskim odborima. Njegova sposobnost i stručnost prepoznate su na Bogoslovskom fakultetu Svetog Save u Libertivilu, gde služi kao ekonom, a istovremeno brine o misionarskoj parohiji Svete Petke u Nešvilu.
Foto: SPC
Vladika kostajnički Serafim
Sa iskustvom i obrazovanjem koje je stekao, arhimandrit Serafim postaje sekretar Eparhije novogračaničko-srednjezapadnoameričke 2015. godine. Te iste godine završava i MBA – magistraturu poslovnog upravljanja, pokazujući tako svoju sposobnost da kombinuje duhovno i svetovno znanje.
Krajem 2020. godine, po nalogu episkopa Longina, Serafim odlazi u Srbiju, gde provodi pola godine u manastiru Svetih Arhangela u Kovilju. Njegovo služenje u Sabornom hramu Svetog Save u Milvokiju, koje traje od 2021. do avgusta 2024. godine, obeleženo je njegovim duhovnim vođstvom i neumornim radom.
Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve, održanom od 14. do 18. maja 2024. godine u Beogradu, arhimandrit Serafim je izabran za vikara Mitropolita srednjezapadnoameričkog sa titulom episkop kostajnički. Ova izvanredna čast dolazi kao rezultat njegovog dugogodišnjeg truda, predanosti i ljubavi prema Bogu i crkvi, a njegovo vođstvo obećava nova svetla u životima vernika.
Foto: SPC
Vikarni episkop Serafim
Novi vladika kostajnički Serafim donosi sa sobom bogato iskustvo i duboku posvećenost crkvenoj zajednici. Njegova hirotonija označava ne samo novu stranicu u životu Srpske pravoslavne crkve, već i obnovu nade i jedinstva među vernicima.
Kao čuvar tradicije i vodič na duhovnom putu, vladika Serafim će nesumnjivo ostaviti značajan trag u srcima onih koji ga slede. Njegova ljubav prema Bogu i ljudima, prožeta toplinom i razumevanjem, biće svetionik u vremenima izazova. U njegovoj službi, svi verni moći će pronaći inspiraciju i snagu za zajednički hod prema svetlosti vere, s nadom da će njegovo vođstvo doprineti duhovnom prosvetljenju i napretku naše zajednice.
Na praznik Svetih Joakima i Ane, u prisustvu brojnih arhijereja, sveštenstva i vernika, obavljen je svečani čin hirotonije arhimandrita Pajsija za episkopa dioklijskog, vikara Mitropolije crnogorsko-primorske.
Prema rečima starca Pajsija, kada činimo dobra dela, naš anđeo čuvar je uz nas, raduje se. To je trenutak kada imamo osećaj da neko stoji u našoj blizini, aplaudira nam, smeši nam se. Sa druge strane, ako činimo loše stvari, anđeo se udaljava od nas.
Pronalaženje trenutaka za duhovnu refleksiju postaje ključno za unutrašnji mir. Otkrijte načine kako da uvrstite duhovne prakse u svoj užurbani život i doživite ispunjenje koje donosi pravoslavlje.
Povodom 90. godišnjice tragičnog ubistva kralja Aleksandra, Srpska pravoslavna crkva i vernici molitveno su se prisetili velikog vladara koji je život položio u borbi za jedinstvo naroda i očuvanje pravoslavne vere.
Sveti Nikolaj Ohridski i Žički u besedi za 28. nedelju po Duhovima razotkriva posledice grešnih postupaka na prirodu i čovekov život, pokazujući da i u kazni postoji prostor za pokajanje i obnovu.
Običaj podrazumeva da roditelji rano ujutro ili po povratku iz crkve sa bogosluženja, vežu svoju decu, obično za ruke ili noge, najčešće za stolicu na kojoj sede.
Pravoslavci proslavljaju Prepodobnog Patapija po starom kalendaru, Svetog mučenika Teomistoklea po novom. Katolici započinju Četvrtu nedelju Adventa. Jevreji obeležavaju sedmi dan Hanuke i Roš hodeš, dok muslimani dan posvećuju redovnim molitvama i svakodnevnim verskim obavezama.
Pouka jednog od najomiljenijih svetitelja novijeg vremena otkriva zašto trenutak tišine pred Bogom nosi snagu da savlada nervozu, umor i haos koji čekaju svakog od nas.
Jedinstvena kombinacija ječma, pasulja, povrća i dimljenog mesa vraća nas u kuhinje naših predaka, čuvajući duh starih domaćinstava i porodične molitve kroz generacije.
Nekada nezaobilazna na prazničnim trpezama, ova poslastica se pravila sa strpljenjem i ljubavlju — donosimo autentičan recept koji će vaš dom ispuniti toplinom i mirisom svečanosti.
Selsko meso, staro jelo iz ruralnih krajeva, vraća se na trpeze kao simbol zajedništva, topline doma i prazničnih okupljanja — a tajna njegovog bogatog ukusa krije se u jednostavnim sastojcima i sporom, strpljivom krčkanju.
U Hramu Svetog Save iguman manastira Studenica ustoličen je za novog episkopa moravičkog. Nakon ovog svetog čina, poručio je da je Crkva za vikara izabrala starca – ne po godinama, već po iskustvu koje je stekao služeći u srpskoj svetinji skoro tri decenije.
Svečani čin u Hramu Svetog Save obavljen je uz molitveno prisustvo velikog broja arhijereja, sveštenstva, đakonstva, monaštva, predstavnika javnog života i vernog naroda.
Učenici i studenti, pobednici Olimpijade znanja iz pravoslavne veronauke, posetili su Žiču, Studenicu i Ravanicu, a u Beogradu su zajedno sa vršnjacima iz Srbije pojali i poneli kući neizbrisivo duhovno iskustvo.
Na radnom sastanku u najvećoj srpskoj pravoslavnoj svetinji istaknuta je uloga države u završetku radova i dogovoren nastavak mozaicnog ukrašavanja, kojim će hram dobiti potpuni duhovni i umetnički sjaj.
Na liturgiji u Veljinama, mitropolit Hrizostom je istakao da se pravovernost Svetog oca Nikolaja ogledala u njegovoj nepokolebljivosti i postojanosti u zdravoj nauci Gospodnjoj.
U besedi na Nikoljdan, poglavar SPC podsetio je da se vera ne završava za slavskom trpezom, već počinje na liturgiji i potvrđuje svakodnevnim odnosom prema Bogu i bližnjem čoveku.
Na prazničnoj liturgiji, starešina Sabornog hrama govorio je o svetosti, krsnoj slavi i veri koja ne staje na običajima, već traži ličnu promenu, odgovornost i život u istini.
Okupljeni raseljeni Srbi i vernici iz okolnih mesta proslavili su svetitelja čuvajući tradiciju i sećanje na dom koji opstaje uprkos godinama i ruševinama.
U vreme kada je vera bila progonjena, a javno ispovedanje Hrista smatrano prestupom, dogodilo se čudo koje je stotine, pa i hiljade ljudi vratilo Bogu.
Džuman Al-Kavasmi prvi put javno govori o životu u okruženju gde je mržnja bila obaveza, o sumnjama koje su je razdirale i iskustvu koje ju je odvelo na put potpuno suprotan onome na koji je bila usmeravana.
Jednostavan manastirski način pripreme, bez viška sastojaka i bez kulinarskih trikova, pokazuje kako skromna postna trpeza može biti zasitna i iznenađujuće bogata ukusom, čak i dan posle spremanja.
Na prazničnoj liturgiji, starešina Sabornog hrama govorio je o svetosti, krsnoj slavi i veri koja ne staje na običajima, već traži ličnu promenu, odgovornost i život u istini.
Crkva preporučuje supružnicima da se u dane posta, uz međusobnu saglasnost, uzdrže od telesnih odnosa, kako bi se bračna ljubav privremeno usmerila ka duhovnom zajedništvu i molitvi.
