Najmlađi episkop Kiparske pravoslavne crkve razrešen je dužnosti jer je, po oceni Sinoda, remetio crkveno jedinstvo svojim beskompromisnim stavovima o Vatikanu.
Na vanrednoj sednici Svetog Sinoda Kiparske pravoslavne crkve doneta je odluka o razrešenju mitropolita Pafosa Tihika, koji je, prema mišljenju pojedinih crkvenih krugova, pokazivao „preveliku revnost u pravoslavlju“, naročito kroz svoj nepomirljiv odnos prema Rimokatoličkoj crkvi.
Sednicom je predsedavao arhiepiskop Georgije, a nakon zasedanja medijima se obratio arhimandrit Georgios Hristodulou, arhisekretar Arhiepiskopije. On je istakao da je Sinod, razmotrivši pristigle pritužbe, doneo odluku da se mitropolit Tihik razreši uprave nad Mitropolijom Pafosa, ali da ostaje u episkopskom činu i član Svetog Sinoda.
– Vladika Tihik se stavlja na raspolaganje Crkvi, koja će ga angažovati po potrebi, a Sinod će mu uskoro dodeliti novi naslov i službu – izjavio je Hristodulou, dodavši da će do daljeg Mitropolijom Pafosa upravljati arhiepiskop Georgije kao namesnik. Najavljeno je i zvanično saopštenje u narednim danima.
Tihik je najmlađi episkop Kiparske pravoslavne crkve, a na čelo Mitropolije Pafosa došao je pre dve godine, nasledivši upravo sadašnjeg arhiepiskopa Georgija.
Poznat po oštrim i beskompromisnim javnim istupima, mitropolit Tihik je nedavno izazvao burne reakcije izjavom u kojoj je rimskog papu nazvao „predstavnikom đavola“ – što je, prema oceni mnogih, predstavljalo ozbiljnu prepreku za dijalog sa Rimokatoličkom crkvom.
Grčka pravoslavna crkva
Mitropolit Tihik
Jedan od najkontroverznijih momenata njegove arhijerejske službe bilo je odbijanje da prihvati mošti svetog apostola Pavla, koje su, na inicijativu preminulog arhiepiskopa Hrizostoma, bile prenete iz Vatikana u Pafos. Tihik je tada izjavio da ne želi da „mošti svetitelja, koje su jednom bile u rukama rimokatolika, ponovo završe tamo“, nazivajući njihove darove „neprihvatljivim“ jer dolaze „iz ruku jeretika“.
Njegova duboka vernost pravoslavnom predanju i nepokolebljivo protivljenje svakom obliku približavanja pravoslavne crkve Vatikanu učinili su ga glasom tradicionalista u savremenom episkopatu Kiparske Crkve. Njegovi stavovi, neretko slični onima mitropolita Morfua Neofita, izazivali su snažne reakcije – od oduševljenja vernog naroda do nezadovoljstva pojedinih crkvenih velikodostojnika.
Zbog svojih javnih istupa, među vernicima je stekao epitet „ugledne ličnosti pravoslavlja“, dok je među jerarhijom bio viđen kao remetilački faktor. Njegove izjave o papizmu bile su otvorena kritika teoloških i duhovnih zastranjenja koja, po njegovom mišljenju, potiču još iz Velikog raskola iz 1054. godine.
Upravo takvi stavovi i njegova postojana odbrana „tvrde linije“ izazvali su nezadovoljstvo u vrhu Kiparske crkve. Arhiepiskop Georgije je, prema crkvenim izvorima, od vladike Tihika lično zatražio da „promeni način razmišljanja“, a vanredna sednica Sinoda održana 22. maja bila je prelomni trenutak.
Na sednici je odlučeno da njegovo delovanje, iako proisteklo iz revnosti, ipak narušava jedinstvo Crkve – zbog čega je doneta odluka o njegovoj smeni.
Obraćajući se rimokatoličkim i anglikanskim hodočasnicima, patrijarh Vartolomej govorio je o neostvarenim snovima ekumenskog dijaloga, nadajući se da će novi papa nastaviti putem jedinstva – iako većina pravoslavnih to ne vidi kao put koji vodi u pravcu istine.
Jedan od najvoljenijih pravoslavnih svetitelja našeg doba otvoreno je govorio o rimokatolicizmu, panreligiji i zabludama koje prete da zamene veru u Hrista svetovnom vlašću pod maskom jedinstva.
Neprimereno topli tonovi u izjavama pojedinih pravoslavnih jerarha upućenih novom papi, izazvali su buru među vernicima i teolozima, koji sve glasnije upozoravaju na opasnost od zamućivanja identiteta i odstupanja od Svetog Predanja.
U prvom privatnom susretu nakon ustoličenja, poglavar Rimokatoličke crkve i vaseljenski patrijarh razgovarali su o zajedničkom Vaskrsu, budućoj proslavi u Nikeji i potrebi teološkog i duhovnog zbližavanja pravoslavlja i katoličanstva.
Govoreći o sekularizaciji i teološkom slabljenju unutar Pravoslavne Crkve, ali i o inauguraciji pape Lava XIV, grčki mitropolit uputio je snažnu poruku o očuvanju pravoslavne vere.
Praznik je uspomena na ovozemaljsku smrt Bogorodice i, prema jevanđeoskom predanju, dan kada se ona uznela na nebo i predala svoj duh u ruke Spasitelja.
Praznik poznat i kao Bogorodična Pasha, otkriva tajnu večnog života kroz mir i nevinost Presvete Bogorodice, čudesno uznesenje Njene duše i snagu vere koja nas vodi ka vaskrsenju.
Jeromonah manastira Iviron srušio se tokom pripreme za večernje bogosluženje; bratija i medicinsko osoblje odmah su reagovali, a vernici širom pravoslavnog sveta mole se za njegovo izlečenje.
Posle svečanog dočeka ikone Svetog sveštenomučenika Jovana Tuzlanskog uslediće Sveta Arhijerejska Liturgija, litija sa moštima svetih i trpeza ljubavi, a obezbeđen je i besplatan prevoz iz Bijeljine i Lopara.
U kuhinjama pravoslavnih domaćica, ova čorba se pripremala s ljubavlju – za praznike, slave i nedeljne porodične ručkove. Sada je pravo vreme da je ponovo otkrijete i spremite po originalnom receptu iz tradicije srpske kuhinje.
Otkrijte kako pivo pretvara ovo jednostavno jelo u ukusnu salatu sa istorijom dugom vekovima, zapisanu još 1855. u "Srbskom kuvaru" jeromonaha Jerotija iz Krušedola.
Od pažljivo prženog luka do mirisa ljute paprika - otkrijte tajnu starinskog monaškog ribljeg paprikaša koji spaja duh pravoslavnog života i prazničnih trpeza.
Prisustvo prelata Džozefa Tobina na pravoslavnom bogosluženju, tokom kojeg ga je patrijarh Vartolomej oslovio titulom "visokopreosvećeni", izazvalo je oštre reakcije vernika širom sveta i otvorilo ozbiljna kanonska pitanja o granicama dijaloga s Vatikanom.
Smena mitropolita pafoskog, izazvana njegovim kritikama upućenim papi, pokrenula je pravu lavinu, ali on se sada, oslanjajući se na poslednju instancu crkvene pravde, obraća za zaštitu Carigradskoj patrijaršiji.
Četvorodnevni simpozijum u Vatikanu obeležio 1700 godina od Prvog vaseljenskog sabora: papa Lav XIV pozivao na jedinstvo i sinodalnost svih hrišćana, dok pravoslavni glasovi upozoravaju na opasnosti relativizacije vere i gubitka svetootačkog nasleđa.
U eri kada se sve glasnije govori o očuvanju svetootačke vere, sve češće se pominje ime patrijarha koji je početkom 20. veka zagovarao dijalog s rimokatolicima i anglikancima, ostavivši iza sebe nasleđe koje se ne slavi, već preispituje.
Jeromonah manastira Iviron srušio se tokom pripreme za večernje bogosluženje; bratija i medicinsko osoblje odmah su reagovali, a vernici širom pravoslavnog sveta mole se za njegovo izlečenje.
U pravoslavlju, vera nije puko prihvatanje određenih istina ili moralnih načela, već živi odnos sa Bogom, zajedništvo sa Njim kroz Crkvu, molitvu, svete tajne i svakodnevni podvig.
Sveti Nikolaj Ohridski i Žički podseća da Hristos nije zasijao tamo gde je lako verovati, već upravo u zemlji senke smrtne, gde ljudi najmanje očekuju spasenje.
Dok je Florida zakazala pogubljenje Kertisa Vindoma, čoveka sa intelektualnim teškoćama, upravo porodice žrtava traže milost, a Katolička crkva podseća da smrtna kazna ne donosi pravdu, već produbljuje patnju i krši dostojanstvo ljudskog života.
Sveštenik Goran Nuhanović otkrio je kako obična štićenica staračkog doma, pred odlazak s ovoga sveta, kroz ispovest i pričešće doživela viziju nebeske svetlosti i prizvala prisustvo svetitelja.
Jeromonah manastira Krušedol još u 19. veku zapisao je recept koji pokazuje kako jednostavni sastojci – krompir, luk i pivo – mogu stvoriti neodoljiv spoj tradicije, duhovnosti i ukusa.
Iako nije bio prisutan na događaju u Gornjem Zaostru, iguman se našao među „odgovornima“, što crkveni krugovi ocenjuju kao otvoreni pritisak na sveštenstvo i verni narod.
Sveti Nikolaj Ohridski i Žički podseća da Hristos nije zasijao tamo gde je lako verovati, već upravo u zemlji senke smrtne, gde ljudi najmanje očekuju spasenje.
